Updates

Mitric, beter bekend als Karate Bob, na bijna 40 jaar in ons land als ongewenst vreemdeling gedoogd te zijn, naar zijn geboorteland Servië deporteren, alwaar hij voor zijn dood vreest wegens in 1973 gepleegd hoogverraad. Al die tijd zonder een vorm van een door hem veilig geachte medische verzorging – na de beruchte schietpartij op de Weteringsschans in Amsterdam op de tweede kerstdag in 1973 onthulde een hem behandelende arts voor een kogelwond in zijn pols in vertrouwen dat zijn opdracht eigenlijk was Mitric dodelijke medicijnen toe dienen – en al bijna 10 jaar zonder enige vorm van eigen inkomen, dreigt de al drie jaar onder zelf opgelegde huisarrest wegens veiligheidsrisico’s in barre armoede levende true crime schrijver in de kou en in het donker komen te staan, indien hij morgen donderdag 14 november van een bij NUON openstaand bedrag van €2025,25 voor elektriciteit en gas niet minstens de helft kan betalen. Bovendien heeft hij een huurbetalingsachterstand van enkele maanden, zodat, als hij niet uit ons land wordt uitgewezen, hij op straat dreigt te worden gezet, iets wat hij in zijn huidige gezondheidstoestand – hij lijdt al tientallen jaren aan een cyste aan de nier en kan nauwelijks meer lopen - niet lang zal overleven Onthullingen van een nieuwsjager Als men voor dat laatste een bewijs nodig heeft, dient men slechts goed te kijken naar de enorm opgezwollen blote voet van de 10de Dan Karate meester onderaan de bijgevoegde foto van de boekpresentatie door Telegraafverslaggever Theo Jongedijk van zijn boek “Onthullingen van een nieuwsjager” 6 november jl. op locatie thuis in Amsterdam bij de “staatsgevaarlijke” Karate Bob, de man dus die volgens Staatssecretaris Teevens “een ernstig gevaar voor de publieke orde en veiligheid” is en daarom pardoes het land uit moet. Prof. Frits Rüter aan het woord Doch dat daar heel andere beweegredenen aan ten grondslag liggen, zegt bv. emeritus hoogleraar in de rechten Prof. Frits Rüter, Joegoslavië-kenner en voormalige president van Amnesty International, die in de jaren 70 en 80 veel met zijn collega doctor in de rechten Mitric samengewerkt heeft. Volgens hem handelt de overheid op een wijze die Nederland onwaardig is uit vrees dat er verdere haar niet welgevallige onthullingen uit de pen van de klokkenluider zullen voortvloeien en in de openbaarheid terecht komen. Hij doet deze uitspraak in een artikel van Theo Jongedijk “Karate Bob moet mond gesnoerd worden” dat op 1 of 2 november jl. had moeten verschijnen, als vervolg op zijn artikel van 18 oktober “Karate Bob mogelijk uitgezet”, dat echter de hoofdreactie van De Telegraaf blijkbaar niet geschikt voor publicatie achtte, daar het “te zwaar voor de staatssecretaris” zou zijn. “Karate Bob moet mond gesnoerd” door Theo Jongedijk DEN HAAG, vrijdag…Emeritus hoogleraar strafrecht Frits Ruter stelt dat de Nederlandse staat uit vrees handelt in de hernieuwde poging om Slobodan Mitric, alias Karate Bob, het land uit te zetten. „Als enig ander motief om een niet-criminele door ziekte aan huis gebonden 65-jarige man uit te wijzen, zou ik kunnen bedenken dat de staat niet tegen zijn verlies kan. Mitric zat immers al eens in het vliegtuig toen een kortgeding hem redde.” Henri Sarolea, de advocaat van Mitric: „Mijn cliënt heeft een lijstje met data gekregen om volgende week bij de IND zijn ’vrijwillige’ terugkeer te komen bespreken, naar wat tegenwoordig Servië is. Staatssecretaris Teeven verbiedt hem om de procedure bij de Raad van State tegen de uitzetting hier nog af te wachten. Voor Mitric staan er grote belangen op het spel. Hij heeft alle reden om daar voor zijn leven te vrezen.” Ruter deelt de mening van de advocaat. „Ik heb voor Amnesty Internationaal tien jaar lang Joegoslavië gedaan. Een federale minister van Justitie vertrouwde mij naar aanleiding van de zaak Mitric eens toe: ’Geheime diensten vergeten nooit’ en ’Een ongeluk is zo gebeurd’. Het is overigens de tweede keer dat uitzetting dreigt voor Karate Bob. In de jaren tachtig draaiden de vliegtuigmotoren al. Teeven gedraagt zich nu als de FIOD-rechercheur die hij ooit was. Ik wijs hem erop dat er nog altijd een uitspraak geldt dat de man niet mág worden uitgewezen.” Advocaat Sarolea: „De grondslag van het strafblad van Mitric lag juist in de weigering een moord te plegen op een tegenstander van dictator Tito. Toen deserteerde hij feitelijk uit de geheime dienst. Dat leidde tot een mislukte aanslag op zijn leven, uitgevoerd met een mitrailleur, gevolgd door de fatale schietpartij in Amsterdam, op 2e kerstdag 1973. Drie mensen vonden de dood. Het Gerechtshof in Amsterdam stelde in 1976 dat het neerschieten geen moord was, maar doodslag, vanwege zelfverdediging. Het is bizar dat deze geschiedenis, ook nog na bijna veertig jaar, bepalend is voor zijn leven.” Ruter oordeelt dat Karate Bob altijd geheim agent is gebleven. „Echter zonder bazen die hem aansturen. Dat maakt van Mitric een ongeleid projectiel. Ik denk dat de man kennis draagt die de staat niet graag openbaar heeft. Dan is Belgrado een mooie bestemming voor iemand die je graag voorgoed het zwijgen wilt opleggen. Dit is Nederland onwaardig.” Waarschijnlijke achtergrond van het verbod Wat uit een brief van Karate Bob over de waarschijnlijke achtergrond van verboden artikel van Jongedijk kan o.m. opgemaakt worden is niet niks, namelijk dat de rechterlijke macht in ons land nota bene bezet is van duistere, criminele krachten voor wie niets of niemand heilig is, en die met alle geweld de “staatsgevaarlijke” voorgoed, hoe dan ook, de mond willen snoeren. "Theo heeft dat artikel geschreven en gepland om op vrijdag 1 november in De Telegraaf te verschijnen. Toen dat niet gebeurde, liet Theo aan mr. Sarolea weten dat hij hoopte dat zijn artikel op zaterdag zou verschijnen. Toen ook dat niet gebeurde, is vastgesteld dat de redactie van De Telegraaf vond dat het artikel te zwaar zou zijn voor mr. Teeven en heeft ervan afgezien het te publiceren. Officieel is er bij De Telegraaf een regel dat aan een betreffende journalist nooit wordt uitgelegd, waarom zijn artikel niet in de krant mocht komen. Dus weet niemand wie er dan voor heeft gezorgd dat dat artikel niet is verschenen. Wij kunnen speculeren, maar wij weten niet exact wie dat tegen heeft gehouden. Inmiddels is vast komen te staan dat mr. Sarolea een beroep bij het ministerie van Emigratie heeft ingediend om te verzoeken dat het ministerie afziet van mijn deportatie tot de Raad van State zijn beoordeling in die zaak heeft gemaakt. Onmiddellijk is aan mr. Sarolea door het ministerie verteld dat het ministerie het verzoek heeft verworpen en dat een zekere mevrouw dat gedaan heeft. Mr. Sarolea heeft die mevrouw benaderd, maar zij liet hem weten dat ze niets weet en dat haar mijn zaak absoluut niet bekend is. Toen bleek dat ene Rob Visser dat besluit heeft genomen, iemand die in Malta woont en voor de Nederlandse regering werkt. Ik herinner mij zeer goed dat een speciale afdeling van de BVD (die momentaan een andere naam draagt) werd gecoördineerd door een consul-generaal van Malta - hij is daar op Malta lid van een sekte die te vergelijken is met de vrijmetselaars of de Lions Club waar alle leden van een speciale Nederlandse liquidatiebrigade lid van zijn en de leiders van die legale staatsmoordenaars de rang van ridder hebben. Ook is in die organisatie tot ridder geslagen een top seksbaron van de Amsterdamse Wallen een zekere Charles en een barones van de seksindustrie met dieren (zij bezit een grote villa aan de overkant van hotel Hilton in Amsterdam waar ook de directeur van dat hotel ook lid van die organisatie is) en ook de leider van de Satanskerk enzovoort. Die consul-generaal van Malta is de man die de originele diplomatieke paspoorten en perslegitimaties verstrekt aan de organisatie ,waarvan jij en jouw broer ook, beste RJ Kelder, jaren geleden een perslegitimatie hebben ontvangen.  Die organisatie is bezig geweest eind jaren zeventig met de handel in kleine kinderen bestemd voor seks met de rijksten en machtigsten op deze aarde, waarbij tientallen van die arme kinderen na brute seks zijn doodgemaakt. Een Antilliaan, Rab Persie, die pooier was van de toenmalige Amerikaanse ambassadeur die later hoofd van de antiterreur-organisatie in de VS was geworden in de centrale van de Twin Towers die, zoals de hele wereld het nu weet, ze hebben laten vernietigen. Dus die Antilliaan Rab heeft eind jaren 70 de ware handelingen onthuld van de afdeling van die organisatie in Den Haag, die in het gebouw van IDN hun kantoor en gevangenissen voor het martelen van tegenstanders daarbinnen hadden. Na die onthulling is Rab meteen doodgeschoten... Hoe dan ook, ik weet nu niet wie De Telegraaf de opdracht heeft gegeven om dat artikel van Theo niet te publiceren. Eind jaren zeventig tot aan zijn dood was de directeur van De Telegraaf lid van die organisatie. In het archief van de RPI (Reserve Police-International) werd zijn naam genoemd met zijn persoonlijke gegevens als lid van de Nederlandse maffia samen met de hoofdcommissaris van de CRI Van Straten en vele Nederlandse politici en rechters, allemaal in "The Serbian Army" gepubliceerd. Deze organisatie heeft honderden mooiste 'vrouwen' op aarde die voor hen werken. De schoonheid van die 'vrouwen' is niet voortgekomen uit de natuur, maar door de kunsten van ‘s werelds beste plastiek chirurgen,  die van slanke mooie jonge mannen de mooiste vrouwen op aarde hebben gecreëerd die dan als topspionnen voor de organisatie rondom de aarde opereren. Het lijkt science fiction maar dat is het helaas niet. Ik ken persoonlijk een aantal van die 'dames’.  Inmiddels is die directeur van De Telegraaf dood, en wie zijn plaatsvervanger op dit moment is in die internationale organisatie van moord - roof- handel in pedofiele prostitutie - drugs - plutonium enzovoort, weet ik niet en ben ook niet in staat dat zo makkelijk na te treken, want ik ben nu te ziek en heb geen mogelijkheden mij te wenden tot de directeur van de RPI afdeling contra-inlichtingendienst (een Nederlander in de functie als leider van een Nederlandse politieke partij). Dus weet ik niet wie de opdracht gegeven heeft om Theo’s artikel niet te publiceren. Weliswaar is de naam van Teeven vaak ter sprake gekomen in de centrale van die meest gevaarlijke organisatie ter wereld die vanaf Malta wordt geregeerd. Daar waren ze ook van plan de directeur van de KGB in het begin jaren negentig in Moskou te liquideren - voor dat karweitje hebben ze mij een Nederlands diplomatieke pasport verstrekt. In die tijd was Teeven een officier van justitie in Amsterdam en op de hoogte van vele liquidaties en ook van de plannen om die directeur van de KGB in Moskou te liquideren. Persoonlijk heb ik Teeven in het hoofdkantoor van die organisatie nooit gezien, maar een toenmalige plaatsvervanger van de Gemeentepolitie van de Amsterdamse CID, die momenteel een inspecteur van de politie is geworden, heeft mij in vertrouwen gezegd dat ook de heer Teeven lid van die organisatie is. Hoe dan ook is het nu duidelijk dat de organisatie die ik heb ontmaskerd bezig is in de naam van de rechterlijke macht van Nederland te handelen en is vanzelfsprekend door hun verhinderd dat Theo’s artikel in De Telegraaf is verschenen. Maar dat is niet een twee drie te bewijzen, laat staan door mensen die er niets van begrijpen hoe de geheime diensten werkelijk opereren.  Dus jij, RJK, kan gewoon zeggen door iemand van de directie van De Telegraaf is verhinderd dat het artikel van Theo Jongedijk is verschenen...  Groeten,  Slobodan, Slobodan" Ter opheldering van de zog. zedenzaken In een brief van 17 oktober jl. aan zijn advocaat mr. Sarolea, die contact had opgenomen met een assistent van Tweede Kamerlid mevrouw Maij van de PvdA, dhr. Tempelman, dat strandde over de kwestie van de zog. zedenzaken waarin Karate Bob verwikkeld was, schreef hij ter opheldering van deze voor de zoveelste keer door de overheid op hem gepleegde karaktermoord: “Beste mr. Sarolea,Dank u wel voor uw schrijven. Ik denk dat voor die valse aangiftes voor de zogenaamde verkrachtingen u zich het beste wenden kan tot uw collega advocaten die die zaken behandeld hebben, met name mr. Luke Hamer, mr. Kees Korvinus en mr. Meijer (Meijer is marineofficier in de rang van captain). Ze hebben daarover grondig onderzoek gedaan en bij de rechtbanken gepleit voor vrijspraak, omdat ze ook tot de conclusie waren gekomen dat het over complotten ging van corrupte politieambtenaren. In ‘t kort. Begin jaren tachtig heeft de BVD, via directeur E. Kuiper, lid van de BVD en een zekere Groenendijk of zoiets uit Rotterdam, die een verzetsman was, mij verzocht om de Nederlandse staat te helpen, omdat ze vermoedens hadden dat een aantal politieambtenaren in Rotterdam, met name Theo Bas en Hans Vis voor forse geldbedragen onderwereldbaronnen hielpen.  Mij is toen een strafonderbreking beloofd van 3 maanden, indien ik akkoord zou gaan om hen te helpen, en dat, als ik succes zou krijgen om bewijzen aan de Nederlandse staat te leveren over die corruptie, mij direct gratie en permanente verblijfsvergunning in Nederland verleend zou worden.Ik ging akkoord en werd toen geïntroduceerd aan een inspecteur eerste klas van de CRI (Nederlandse FBI) Zijlstra.Na een paar ontmoetingen met de heer Zijlstra en de directeur van de gevangenis Esserheem te Veenhuizen Ebel Kuiper in het politiebureau te Assen werd mij verteld door Zijlstra in aanwezigheid van Kuiper dat deze operatie strikt geheim moest worden gehouden, omdat het in het belang van de staat is dat het niet zou lekken, omdat het hoofd van CRI, hoofdcommissaris van Straten (nota bene de bas van Interpol) ook corrupt zou zijn en dat ook de narcotica baas van de CRI, een zekere Rinus Rijk een mesterbouwer of zoiets, beiden ook voor de maffia zouden werken, en dat het lekken van onze operatie niet alleen ons leven, maar ook dat van de familie van Zijlstra en Kuiper in gevaar zou kunnen brengen.Inderdaad, strafonderbreking werd mij eind 1981 verleend en de minister van Justitie en Binnenlandse zaken en de generaalsecretaris van justitie waren op de hoogte van wat ik zou gaan doen.Mij lukte het zeer snel om de bewijzen boven tafel te brengen via mijn eigen ex-spionnen, hoge ambtenaren bij de BVD, politie en justitie die voor de Joegoslavische regering werkten voor mijn desertie op 15 december 1973.Maar toen werden er een heleboel nieuwe onthullingen door mijn ex-agenten uit de doeken gedaan. Namelijk dat een officier van justitie in Amsterdam lid is van de maffia en ook een paar hoge politieke figuren.Dus ik werd verzocht ook dat te onderzoeken en weer lukte het mij zeer snel bewijzen boven tafel te krijgen. Er werd bewezen dat de Haagse maffiabaron samenwerkte met Rotterdamse en Amsterdamse maffiabaronnen in een operatie van 300 miljoen dollar om goudstaven uit de Nederlandse nationale bank over te brengen met hulp van Nederlandse corrupte BVD-mensen naar Spanje, waar een staatsgreep in voorbereiding was en ook een jachthaven werd gebouwd voor de rijkste mensen ter wereld, waar o.a. een top filmster uit de James Bond films aan deel nam …  Deze goudstaven waren het eigendom van een mofse nazi; een Nederlandse NSBer die toen in Spanje politiek asiel had gekregen; hij coördineerde deze operatie waarvoor de Nederlandse onderwereld werkte. Er werd bewezen dat die goudstaven echt nazi goud waren met Hitlers goudstempels.Dat netwerk van de CRI waarmee ik toen werkte werd uitgebreid door een commissaris Eging en twee CRI inspecteurs, een deed zich voor met de nam Ekeris, de andere naam kan ik mij nu niet meer herinneren. Maar die Ekeris was de politieman die de RAF terroristen zwaar gewond hadden; later is zijn ware identiteit door Mr. Luk Hamer achterhaald en werd hij gedwongen te verschijnen bij de rechtbank in het proces van de valse beschuldigingen over de zogenaamde verkrachtingen.Ook toen speelde een grote diefstal van 60 kg plutonium een rol met een Nederlandse staatsburger, een moslim die aan het hoofd stond van duizenden moslimterroristen met het Nederlandse staatsburgerschap.Oké, nu in ‘t kort. Begin februari 1982 heb ik geweigerd om verder met de CRI te werken, omdat uit mijn goede contra-inlichtingenbronnen is gebleken, dat de CRI aan de onderwereld heeft laten lekken dat ik de man was die hun criminele zaken kapot heeft gemaakt.Toch lukte het mij (hoe, dat zeg ik niet), ondanks aantal serieuze pogingen om mij te liquideren, in leven te blijven.Begin februari ben ik teruggegaan in de gevangenis te Esserheem en heb ik alle verdere werkzaamheden met de CRI en de BVD geweigerd.Van februari tot juni 1982 heeft de Nederlandse staat mij op alle manieren geprobeerd te dwingen om verder met hen te werken, maar ik heb geweigerd.Ergens begin juni in het Huis van Bewaring in Alkmaar is, door toedoen van mijn toenmalige advocaat Mr. Meijer, de hoofdofficier van justitie uit Alkmaar op privé bezoek bij mij geweest die zaken met mij wilde doen.Deze man wilde alles weten met wie ik van de BVD, CRI en MID werkte. Dat was niet de bedoeling van onze ontmoeting maar naar minder dan een half uur heb ik geweigerd om verder met deze man te praten, want plotseling herkende ik hem (hij had zich veranderd en ik heb hem alleen een keer bij die laatste ontmoeting gezien) als de man die aan het hoofd stond van het moordcommando van Nederland waardoor tientallen Nederlandse criminelen zonder proces geliquideerd zijn.De reden dat ik die man de eerste keer indirect heb ontmoet, was omdat ik een onderzoek deed in herfst van 1973 naar een hartchirurg in de kwestie handel in mensenorganen, en omdat die man zijn vriend en buurman is, had ik interesse hem te zin. Dat werd toen geregeld door een officier van justitie in Amsterdam bij wie ik af en toe woonde.Ik was boos op mijn advocaat die tegen mij bekende dat hij ook een familielid was van die zware misdadiger in de functie van hoofdofficier van justitie, waar ook zijn broer locosecretaris-generaal van justitie was en ik begreep dat de heren allen wouden weten waar de lek in hun organisatie was...Na die ontdekking ben ik echt bang geworden, want de adjudant van het Huis van bewaring was een majoor van de militaire contra-inlichtingendienst die mij waarschuwde mij dat ik met zeer gevaarlijke mensen te maken had. Dus ik ben in hongerstaking gegaan. Na tien dagen heft justitie mij weer 3 maanden strafonderbreking gegeven om te proberen te emigreren naar Amerika. Een paar dagen nadat ik weer op vrije voeten was, werd mijn roman “Tito’s moordmachine” in het perscentrum op het Binnenhof gepresenteerd. Ik woude er naartoe gaan, maar werd door een goede vriend van mij, een van de directeurs van de BVD, gewaarschuwd dat als ik daar heen zou gaan ik doodgeschoten zou worden….De Joegoslavische regering heeft op de persconferentie geprobeerd de boekpresentatie te stoppen en gedreigd om alle diplomatieke kontakten met koninkrijk der Nederlanden weer te verbreken als die roman niet uit de handel zou worden teruggetrokken.Twee dagen later werd ik gearresteerd met beschuldigingen dat ik een jaar geleden tientallen Nederlandse prostituees verkracht zou hebben.Snel werd duidelijk dat politieambtenaren Theo Bas en Hans Vis, die ik op verzoek van de BVD en de CRI ontmaskerd heb, diegenen waren die deze prostituees bezochten, hen mijn boek  “Tito’s moordmachine” toonden en ze allen tegenover hun verklaarden dat ik hen een jaar voor deze aangifte verkracht zou hebben.Daar was ook de vrouw van mijn compagnon in contra-inlichtingenwerk betrokken om beide heren te ontmaskeren.Later is een van deze corrupte agenten door Hans Vis met zijn dienstpistool doodgeschoten, omdat zijn rivaal de vrouw van Hans heeft afgepakt.Hans de Vis zelf werd niet voor die moord gearresteerd of veroordeeld; hij verklaarde dat hij een spookgeest of zoiets doodgeschoten had.Welnu Mr. Sarolea, svp. informeer verder bij Mr. Luk hamer en Cees Korvinus.De laatste valse beschuldiging kwam ergens eind 1987 toen mijn toenmalige compagnon Johan Eigeman (lid van de CID, Criminele Inlichtingen Dienst van de Gemeentepolitie in Amsterdam) een seksrelatie had met een zekere Suzanne Kooi. Ik zou volgens haar, nadat Eigeman met haar naar bed was gegaan, ook met haar naar bed geweest zijn en haar verkracht hebben in aanwezigheid van Eigenman. Pas bij de rechtbank is vast komen te staan dat ik op de dag van beschuldiging absoluut niet bij haar geweest ben, en toen heeft de rechtbank mij veroordeeld dat ik haar eerder verkracht zou hebben in een woonwagen waar mijn uitgever R.J. Kelder woonde. Ook na de verklaring van R.J. Kelder en ook twee andere getuigen, dat ik het niet gedaan heb, ben ik ondanks toch veroordeeld.In het boek “De Gouden Tip – De verstrengeling van onder- en bovenwereld en de moord op G. J. Heijn” staat in detail beschrijven hoe het allemaal in zijn werk ging.Namelijk, was ik in die tijd bezig gewest met de Inlichtingen Dienst van de koningin om te voorkomen dat prins Willem-Alexander ontvoerd zou worden en nadat de Nederlandse BVD bijna alle daders in het openbaar geliquideerd hadden, ontvoerde de rest van die bende de heer G. J. Heijn.Na een persconferentie in De Volkskrant onder leiding van Viktor Lebesque en eindredacteur Ridrikoff, waar ook Albert Heijn en tientallen journalisten aanwezig waren, werd deze valse verkrachting mij in de schoenen geschoven om mij te arresteren met de  hoop om een deal te sluiten met de toenmalige officier van justitie de heer Wit; als ik hem de namen van ontvoerders zou geven, zou ik een vrije man zijn. Hij heeft mij eerlijk verteld dat hij wist dat deze laatste zogenaamde verkrachtingen in scene zijn gezet van hogerhand om mij te dwingen de namen van de daders prijs te geven.Ik heb dat geweigerd.Later is het de BVD toch gelukt er achter te komen wie de daders waren en hebben ze hen allemaal geliquideerd, behalve het brein achter de plannen om prins Willem- Alexander te ontvoeren die nu koning is. Die man is een van beste vrienden van toenmalige koningin Beatrix en een van Nederlands beste advocaten.Maar ja, zijn naam geef ik niet prijs.Beste Mr. Sarolea, deze hele zaak kunt u advocaat Cees Korvinus vragen u te informerenMet vriendelijke groet,Slobodan SlobodanP.S.Mr. Sarolea, deze brief en alle brieven die ik aan u schrijf zijn niet geheim maar openbaar.Ik vind het een schande dat men weer probeert die valse verkrachtingen naar boven te halen en blijkbaar hebben ze u zo ver gekregen dat u vragen aan mij over die kwestie stelt, zo dan heeft u in kort mijn antwoord.Nogmaals groeten,Slobodan Slobodan” Oproep aan koning Willem-Alexander en het Nederlandse Volk  De laatste alinea van deze onthullende brief: “Later is het de BVD toch gelukt er achter te komen wie de daders waren en hebben ze hen allemaal geliquideerd, behalve het brein achter de plannen om prins Willem- Alexander te ontvoeren die nu koning is. Die man is een van de beste vrienden van toenmalige Koningin Beatrix en een van Nederlands beste advocaten.” liegt er werkelijk niet om. Daaruit blijkt dat het in deze zaak van Slobodan Mitric, die zelf van hoge adellijke komaf is en zichzelf een Servische prins mag noemen, hoewel hij dit niet graag van zichzelf wil zeggen,  niet alleen gaat om een staatsdrama maar ook om een heus koningsdrama. Een ander boek van Karate Bob dat men ook een koningsdrama mag noemen is “Doodlopende weg – Waarom de Nederlandse geheime dienst haar top geheim agent Theo van Gogh heeft vermoord”, omdat daaruit blijkt op basis van in het geheim opgenomen gesprekken dat het weigeren van Theo van Gogh om het artikel  “Het schaduwcommando van de prins” van zijn website “De Gezonder Roker”, een artikel waarin naast prins Bernard Karate Bob een hoofdrol speelt, en dat blijkbaar “Bea” onwelgevallig was. Dit was een van de motieven was om hem voorgoed de mond te snoeren, doordat men de opgepropte woede van de Islamisten voor haar karretje heeft geplaatst en daardoor meteen een mogelijke opstand van de moslims in de kiem heeft weten te smoren.    Eind goed alles goed? Welnu, om dit drama toch tot een goed einde te laten komen, doe ik, naast mijn petitie aan de staatssecretaris om zijn aanslag op de rechtszaak in casu Karate Bob te stoppen, bij deze een dringende oproep aan onze koning, die immers zijn leven en dus ook zijn koningschap en dochters dankt aan de man die nu door de overheid uit het Koninkrijk der Nederlanden dreigt te worden gezet of door andere omstandigheden om het leven gebracht te worden, en aan het welwillende Nederlandse volk om (financiële) steun ten einde Karate Bob de gelegenheid te geven om op een waardige manier hier te lande zijn literaire loopbaan en leven in alle rust en vrede af te ronden. De eer en goede naam van ons land en onze koning zijn verder in het geding als hier niet ingegrepen wordt.  * * * Bijdragen o.v.v “Steun aan Karate Bob” kunnen worden overgemaakt worden op een van  de bankrekeningen van Mitric’ uitgever Robert Jan Kelder, Stichting Uitgeverij Willehalm Instituut: 0571181937, 5305422, of 212182930. Informatie: Willehalm@gmail.com

Wereldwijd is het product omstreden vanwege dierenleed, en in Nederland wordt het om die reden niet geproduceerd. Maar foie gras wordt hier nog wel gegeten en juist rond de feestdagen duikt het op in horeca, winkels en kerstpakketten. Uit marktonderzoek van Wakker Dier bleek eerder dat de Nederlander foie gras aanwijst als het “meest  dieronvriendelijke (kerst)gerecht". Wakker Dier stuurt de verklikte foute bazen een Wakker Dier ‘wakkerschudt’-kerstpakket. Hierin zit een blikje vegetarische ‘faux gras’, informatie over de productiewijze van foie gras en een verzoek om volgend jaar iets anders te schenken. De actie is een aanloop naar een foie-gras-vrij kerstpakkettenjaar in 2013.  Het Foute Kerstpakketten Klikpunt is te vinden opwww.wakkerdier.nl/foutkerstpakket. De productiemethode De productie van foie gras kan worden gezien als één van de ernstigste vormen van dierenmishandeling. Met een lange buis in de keel wordt twee- tot driemaal daags een vette maïspap in de maag van de dieren gepompt. Hierdoor zwelt de lever op tot minimaal vier en vaak wel tien keer de normale grootte. Dit gaat gepaard met spijsverteringsziektes, verwondingen aan keel en nek, en ademhalingsproblemen. Door opzwelling van de lever worden de poten in zo’n positie gedrukt, dat lopen moeilijk is. Als de slachtleeftijd nadert, kunnen veel dieren hierdoor niet meer normaal lopen. Tijdens het dwangvoederen stijgt het sterftecijfer met een factor tien tot twintig. Diervriendelijke foie gras is een fabel De laatste jaren komen er steeds meer verhalen op over zogenaamde diervriendelijke foie gras door producenten die met mooie praatjes blijven proberen dit omstreden product in Nederland aan de man te krijgen. Steeds weer blijkt dit een fabel te zijn. Foie gras is namelijk een beschermde merknaam voor levers die minimaal vier keer groter zijn. Dit gebeurt door middel van dwangvoedering, en in Frankrijk is dwangvoedering voor de productie van foie gras zelfs in de wet voorgeschreven. Frankrijk is goed voor 85% van de Europese productie. In 2009 ontmaskerde Wakker Dier al zogenaamde diervriendelijke foie gras in diverse grote hotel(keten)s in het programma Radar.  De enige echte diervriendelijke foie gras is ‘faux gras’ - het vegetarische alternatief van de Belgische dierenbeschermerorganisatie Gaia. Campagne tegen foie gras Wakker Dier voert sinds enkele jaren campagne tegen foie gras. Met succes, want vele winkel- en horecabedrijven in Nederland laten foie gras links liggen: Bijenkorf, Makro, het restaurant van de Tweede Kamer, Rabobank, PGGM, KLM, Carlton, Mövenpick, Bilderberg, NH Hoteles, Marriot Hotels en vele andere restaurants. Zelfs koningin Beatrix serveert geen foie gras meer bij staatsbezoeken. Onlangs nog haalde Albert Heijn het product per direct uit de winkels nadat Wakker Dier hen wees op foie gras in het schap van één of meerdere vestigingen.  

Aan de hand van alle activiteiten op deze site kan er in de toekomst geschiedenis geschreven worden. Uw petitie of ondertekening maakt zo deel uit van de geschiedschrijving! Als u niet voor altijd onthouden wilt worden als ondertekenaar van een petitie kies er dan voor om niet publiek zichtbaar te ondertekenen. U telt evengoed mee. Dat doet u door geen vinkje te zetten bij het bevestigen van uw ondertekening. Ook kunt u dit alsnog doen voor petities die u al heeft ondertekend. Op petities.nl/help kunt u uw e-mailadres invullen (rechtsonder) en dan krijgt u voor elke door u getekende petitie een link toegestuurd waarmee u uw ondertekening op 'anoniem' kunt zetten. De Koninklijke Bibliotheek is verantwoordelijk voor het verzamelen, beschrijven, bewaren en toegankelijk houden van in Nederland verschenen publicaties. Petities.nl is vanaf nu een publicatie die geselecteerd is voor het e-Depot waarin 'digitale objecten' bewaard worden. Samen met onder andere krap 5000 andere websites (PDF van 90 pagina's). De robot Heritrix zal vanaf 3 januari elk kwartaal een kopie maken van petities.nl. Die kunt u dan in de leeszaal van de Koninklijke Bibliotheek in Den Haag raadplegen. Dit nieuws is op basis van een ANP-bericht op 26 november om 9:06 ook vermeld op Nu.nl (21:10), in De Telegraaf, (21:12) en in het Refermatorisch Dagblad (21:10) en op Informatieprofessional.nl (28 november). Verslaggever Bob van Toor heeft voor De Volkskrant naar aanleiding hiervan een artikel op 28 november geschreven: "Ook internetpetitie komt in archief" (pagina 11, 630 woorden).

Maar de spoorbomen gaan al dicht terwijl de trein nog aan het station Randwyck staat. Een dergelijke "oplossing" past niet in een nieuwe fietsroute, en zeker niet in een route vlak bij scholen.

En dan kunnen wij verder alleen afwachten wat zij daarover te vragen of vertellen hebben en welk besluit zij daaraan willen koppelen. Wat de uitkomst ook mag zijn, via een volgend nieuwsbericht zullen wij u die meedelen.