Updates

De digitale stemmen zijn vannacht aangeleverd via petities.nl

Inmiddels heeft de gemeenteraad een brief van de burgemeester ontvangen: er zijn niet voldoende stemmen gehaald om tot een referendum over te gaan. Lees de brief hier.

Dat is teleurstellend, en tegelijk, mede dankzij jullie steun verliezen we de moed niet! Jullie, en vele vrijwilligers, hebben er in de korte tijd die wij hadden, alles aan gedaan om voldoende stemmen binnen te halen. Wij zien het zo: als meer mensen zouden weten wat de gevolgen van de Ruimtelijke Strategie Utrecht 2040 gaan zijn, hadden we de tienduizend stemmen al lang binnen!

We kunnen ook tevreden constateren dat de aandacht voor het onderwerp aanzienlijk is gegroeid. Niet alleen in de stad en onder de opiniemakers, maar ook bij de gemeenteraad. Er gaan nu stemmen binnen de raad op, om dan zelf een referendum te organiseren! Uitgezocht wordt nog, of dat juridisch kan. Maar dat heeft het initiatief toch maar gebracht.

Ook wij zullen de aandacht van de gemeenteraad blijven vragen. Zulke ingrijpende plannen vaststellen met een minimale meerderheid: is dat nou zo'n goed idee?

Kortom: we blijven vragen om de plannen nog eens tegen het licht te houden en met de stad te bespreken. Morgen, donderdag 30 september, staan we stil bij de afronding van het referendumtraject. Dit doen we in Park Lepelenburg, tussen 9.30 en 10.30, bij de boomhut van Ime Dekker. Lees hier meer over de boomhut.

Je bent van harte welkom!

Met dit voortgangsbericht eindigt onze petitie. Je kunt ons langs andere wegen blijven volgen: Twitter Instagram Facebook

Dank nogmaals!

Anna Zanger Jan Korff de Gidts

Er zijn nu nog 25 appartementen van de 39 appartementen bewoond. De rest staat leeg.

Binnenkort zullen wij deze petitie met handtekeningen overhandigen aan VGZ.

Wij hopen van harte dat VGZ onze alleszins redelijke wens om het plan tot SLOPEN op te schorten en EERST een PLAN te maken in samenspraak met ALLE betrokkenen, zal inwilligen. Alleen al uit oogpunt van medemenselijkheid!

Hierdoor is zichtbaar dat een groter groeiende groep mensen zich zorgen maakt over de omgang met natuur in Nederland, dat men de destructie hiervan en het hieraan schade toebrengen voelt al een groot verlies dat een halt toegeroepen moet worden.

Helaas heeft de motie die de plaatselijke VVD ingediend had om pas op de plaats te maken zodat er een contra-expertise uitgevoerd kon worden aangaande de beheermethode van Bosgroep Zuid, het afgelopen donderdagavond niet gehaald. Het was zelfs een zeer teleurstellende uitslag, want 11 van de 17 raadsleden willen doorgaan op de ingeslagen weg. Deze keuze van hen houdt ook in dat zij ermee instemmen dat de mensen die zij vertegenwoordigen, wij inwoners, op geen enkele wijze betrokken zijn geweest bij het kiezen voor de beheermethode van Bosgroep Zuid, terwijl velen van hen burgerparticipatie hoog in het vaandel hebben staan, iets waarvan in deze geen sprake is geweest. Wij zijn als inwoners pas bevraagd middels een burgerpanelenquête toen er al voor de beheermethode van Bosgroep Zuid gekozen was. Wij zijn als inwoners pas ingelicht over de werkwijzen, toen de tsunami-aanpak die het dunnen van een bos voor houtoogst inhoudt, al vast stond.

Afgelopen zondag 26 augustus heeft bosbeheer deskundige dr. Jaap Kuper ​een bezoek gebracht aan al onze bos- en natuurterreinen. Dat heeft nog een keer duidelijk gemaakt dat het gekozen beheer meer lijkt op een verdienmodel dan dat dit een verbetering van de ecologie is. “Deze beheermethode is niet alleen schadelijk, achterhaald en duur” zegt hij, “maar ook verre van een goed idee om deze toe te passen op dicht bij woonwijken liggende, druk bezochte en zichzelf goed ontwikkelende kleine bossen.”

Omdat er via de politiek weg nu niets meer kan en de werkzaamheden in het Sonse Bergen bos eind september/begin oktober gepland staan, kan er nog wel iets vanuit ons inwoners en betrokken medestanders gedaan worden en dat is dat wij van ons laten horen.

Bel of schrijf de mensen die hier verantwoordelijkheid in te nemen hadden en dit niet gedaan hebben. Bel of schrijf de mensen die verantwoordelijk zijn voor het gegeven dat er zeer binnenkort en gedurende tien jaar op een schade veroorzakende wijze met de ons omringende natuur omgegaan wordt. Vertel of schrijf hen jouw zorg, wat dit voor jou betekent, wat dit met jou doet. Je kunt hen persoonlijk bellen of schrijven wanneer je op hen gestemd hebt en zij jouw belangen in deze niet behartigd hebben, niet vertegenwoordigd hebben. Je kunt ook een brief sturen aan Paul van Liempd, de wethouder die voor de beheermethode van Bosgroep Zuid gekozen heeft. Je kunt ook een brief schijven aan de voltallige gemeenteraad en het college van B en W. Via deze link vind je de emailadressen en telefoonnummers van alle raadsleden. Op deze pagina staat ook een groene knop waarmee je een brief ook in één keer naar alle raadsleden en het college van B en W kunt sturen.

Doe vooral waarvan jij voelt 'dit heb ik hierin te doen’. Dat kan dus ook een ingezonden artikel/gedicht zijn voor plaatsing in de lokale media, dit zijn: Mooi Son en Breugel, Ons Son en Breugel en het Eindhovens Dagblad. Dat kan ook iets creatiefs of ludieks doen zijn, iets in stilte zijn, iets voor de natuur van de bomen en de inwoners van het bos doen zijn. Eén dezer dagen, eind september/begin oktober wordt er aangevangen met de werkzaamheden in het Sonse Bergen bos, wat inhoudt dat ons weinig tijd rest. De raadsleden die voor deze beheermethode gekozen hebben, hebben hier indertijd voor gekozen omdat er maar één keuze was en omdat men op het verkeerde been gezet is door het te mooie en dus misleidende plaatje dat door Bosgroep Zuid verkocht wordt.

Maar wanneer er vervolgens ondanks de onderbouwde bezwaren van wetenschappers en experts, ondanks de nog steeds groeiende petitie met op dit moment 696 ondertekeningen, ondanks de grote hoeveelheid oranje stippen in onze bossen toch aan het idee vastgehouden wordt dat er voor goed natuurbeheer is gekozen, dan is het aan ons om daar ons geluid in te laten horen. Want wanneer wij niet laten horen hoezeer wij dit als verlies ervaren en als een keuze die heroverwogen dient te worden, wanneer wij ons hierin niet uitspreken en onze volksvertegenwoordigers vragen om voor deze zorg van ons op te komen, dan gaat men ervan uit dat wij inwoners akkoord gaan met deze vorm van natuurbeheer of dat onze weerstand hiertegen op den duur wel afzwakt en weer overwaait.

Maak als mens, hier wonend of niet, zichtbaar wat ondoordacht en daardoor onzorgvuldig omgaan met natuur voor jou inhoudt, voor jou betekent, wat dit schade veroorzakende en op het eigen belang gerichte beheer met jou doet. Geef hier op een respectvolle wijze naar de ander uitdrukking aan, geef jouw stem aan de natuur, laat de roep van de natuur om zorgvuldig met haar om te gaan via jou klinken. Hoe meer deze roep klinkt, hoe groter de kans dat deze gehoord wordt en serieus genomen gaat worden.

Heel veel dank namens de bomen en de bossen.

Yolanda Warmoeskerken

Mocht je vragen hebben, mail dan naar: bewustenatuur@gmail.com

De petitie blijft voorlopig open staan omdat deze nog steeds getekend wordt en zo of wellicht op een later moment van invloed is.

In principe zijn dubbelfuncties niet toegestaan volgens onze Grondwet, maar voor de demissionaire periode van een kabinet is het voor zittende bewindspersonen, bij wijze van uitzondering, toegestaan (artikel 57 Grondwet). Echter er zijn ook drie nieuwe staatssecretarissen benoemd in het toen al demissionaire kabinet Rutte III die lid bleven van de Tweede Kamer. De vraag die de hoogleraren Wim Voermans en Bert van den Braak zeer terecht opwierpen is of onze Grondwet dit toestaat. Immers de Grondwet maakt wel een uitzondering voor bestaande bewindspersonen maar niet voor nieuw benoemde bewindspersonen in het reeds demissionaire kabinet. Na de commotie werd door de Tweede Kamer advies (‘voorlichting’) gevraagd aan de Raad van State. Het betreft hier de Raad van State in haar adviserende functie (Afdeling Advisering) en uitdrukkelijk niet de Afdeling Bestuursrechtspraak als een van onze hoogste bestuursrechters. In de media worden deze beide ‘petten’ van de Raad van State soms door elkaar gehaald. En ja, dat is niet alleen lastig uit te leggen, maar in feitelijk opzicht kwestieus. Dat is echter een andere kwestie. Na het wat dubbelzinnig advies van de Raad van State koos het kabinet (en de betrokken staatssecretarissen) eieren voor haar geld. De staatssecretarissen gaven hun Kamerlidmaatschap op. Een terechte, maar door de betrokkenen vooral gezien als een pragmatische oplossing. Er volgde wel een Kamerdebat, maar de angel was eruit getrokken en de verschillende stellingen werden nog eens herhaald. Op initiatief van kamerlid Renske Leijten is kamerbreed een motie aangenomen die aangeeft dat kamerleden die worden benoemd in een reeds demissionair kabinet, afstand moeten nemen van hun kamerzetel. Maar daarmee is volgens ons de kous nog niet af. Er blijven, naar aanleiding van deze gebeurtenissen en discussies, twee principiële aspecten staan die wij hieronder aan de orde willen stellen. Ten eerste de ‘voorlichting’ van de Afdeling Advisering van de Raad van State. De Afdeling constateert in deze zaak dat er twee interpretaties van de Grondwet zijn, een strikte en een ruime. De strikte interpretatie houdt in dat de drie staatssecretarissen hun Kamerlidmaatschap moeten opgeven dan wel dat hun Kamerlidmaatschap van rechtswege is vervallen. De ruime opvatting houdt in dat dit wel is toegestaan. De ‘aanhangers’ van de strikte leer (waaronder de Leidse hoogleraar Wim Voermans en de Maastrichtse hoogleraar Bert van den Braak) beargumenteren hun opvatting uitvoerig met een beroep op de letterlijke tekst en bedoeling van de Grondwet. Ook voor een leek is de tekst van artikel 57 van de Grondwet zeer helder. De grondslag van de ruime interpretatie is slechts te vinden in een brief van het demissionaire kabinet aan de Tweede Kamer. Het belangrijkste argument lijkt te zijn: ‘wij zien dit anders als kabinet’. De Raad van State constateert de kool en de geit sparend dat er dus kennelijk twee opvattingen zijn en er dus verschillend over gedacht kan worden. Nog los van een aantal kritische opmerkingen in de richting van het van het kabinet constateert de Raad van State wat opmerkelijk dat deze dubbelfuncties niet ongrondwettelijk zijn. Dat lijkt merkwaardig gegeven het voorafgaande. De inhoudelijke rechtvaardiging is dat het aan het parlement zelf is de Grondwet te interpreteren. Dat is in ons staatsbestel een niet onterechte constatering. Nederland kent immers geen Constitutioneel Hof, anders dan ons omringende landen. Echter het wel wat al te gemakkelijk standpunt van de Raad van State. Immers de Raad van State is wel gegeven de bestaande onduidelijkheid om een gezaghebbend advies gevraagd. Dat het schip in het midden laten stelt daarom teleur. Het tweede kritiekpunt is nog fundamenteler. De ‘zaak’ van de drie staatssecretarissen is nu pragmatisch opgelost. Maar wat vooral opvalt is het dedain van het politieke bestuur, maar ook van de Raad van State ten opzichte van de Grondwet. De Grondwet vormt het basisdocument van onze democratische rechtsstaat. Voor het veranderen van de Grondwet geldt nu een zeer zware procedure. Eerst moet een wet in formele zin worden aangenomen door parlement en regering. Vervolgens dienen er verkiezingen plaats te vinden voor de Tweede Kamer. Daarna dient het voorstel voor een aangepaste Grondwet aangenomen door Tweede en Eerste Kamer met een tweederde meerderheid. Maar wat nu wanneer op grond van een verwrongen interpretatie regering, parlement en de Raad van State accepteren dat dubbelfunctie van de nieuw benoemde staatssecretarissen wel in overeenstemming is met de Grondwet? Of beter gezegd, zonder argumentatie. De Raad van State constateert dat het uiteindelijk aan het parlement zelf is over de grondwettelijkheid een oordeel te geven. Voor deze vaststelling, was een oordeel (‘voorlichting’) van de Raad van State niet nodig. Er is helaas geen sprake van een geïsoleerd incident. Anders dan ons omringende, landen kunnen in Nederland, kabinetten en het parlement duidelijke bepalingen van onze Grondwet ter zijde schuiven en evident in strijd met de Grondwet handelen. Dit wordt feitelijk op pragmatische gronden gesanctioneerd door de Raad van State (ondanks ook lezenswaardige opmerkingen van de Raad). Daarom is de borging van de Grondwet bij de Raad van State niet in voldoende veilige handen. Wellicht speelt ook de politisering bij een deel van de leden van de Raad van State en de staatsraden bij de afdeling Advisering een rol, maar daar is op grond van de geslotenheid van de interne beraadslaging weinig zicht op. Wat dan nu huidige spelers tekort schieten? Nederland kent immers geen Constitutioneel Hof en zelfs geen Grondwettelijke toetsing door de rechter. Dit heeft geleid tot een dedain ten opzichte van de Grondwet die al stamt uit het begin van de 19e eeuw. Dit is een onwenselijke situatie, die ook niet kan worden veranderd met indringende beroepen op een nieuwe bestuurlijke cultuur. Het wordt in Nederland tijd voor een Constitutioneel Hof. Maar ja, daarvoor moet wel de Grondwet worden gewijzigd. Gegeven de bredere vraag naar het vertrouwen in het politiek bestel is de urgentie is nu groter dan ooit. Hopelijk is het aannemen van de motie Leijten een signaal dat de Tweede Kamer scherper gaat letten op de inhoud, geest en betekenis van onze Grondwet in ons staatsbestel.

Bijzonder hoogleraar Frits van der Meer en universitair docent Gerrit Dijkstra zijn verbonden aan de faculteit bestuurskunde van de Universiteit Leiden.

te overhandigen in Den Haag.