Nieuws
donderdag 8 augustus 2019 19:30 uur informatiebijeenkomst / Donnerstag 8. August 2019 19:30 Uhr Informationsveranstaltung
Geachte dames en heren, Sehr geehrte Damen und Herren,
Op donderdag 8 augustus 2019 19.30 uur wordt een informatiebijeenkomst georganiseerd in het gemeentehuis, Voorstraat 31, Wissenkerke, over de "Repowering Jacobahaven". Wie tegen dit project is, moet van de gelegenheid gebruik maken om persoonlijk bezwaar aan te tekenen. Wij zullen ook ter plaatse zijn!
Uw schriftelijke zienswijze kunt u sturen aan het college van burgemeester en wethouders van Noord-Beveland, Postbus 3, 4490 AA Wissenkerke met onderwerp = het ontwerpbestemmingsplan planidentificatienummer NL.IMRO.1695.BPWindparkJacobahv-ON01
Die Gemeinde veranstaltet am Donnerstag, 8. August 2019 um 19:30 Uhr eine Informationsveranstaltung zum "Repowering Jacobahaven". Jeder, der gegen dieses Projekt ist, sollte die Gelegenheit nutzen und seine Einwände dort persönlich vorbringen. Wir werden auch vor Ort sein!
Wichtig ist auch, dass Sie bei der Gemeinde bis spätestens zum 14.08.2019 eine schriftliche Beschwerde einreichen. Die Adresse lautet: an het college van burgemeester en wethouders van Noord-Beveland, Postbus 3, 4490 AA Wissenkerke, Nederland mit Betreff (Wichtig!) = het ontwerpbestemmingsplan planidentificatienummer NL.IMRO.1695.BPWindparkJacobahv-ON01 (Fax: +31 113 377 300). Bitte auf Niederländisch einreichen (- auf Deutsch verfassen und z.B. mit deepl.comübersetzen).
De belangrijkste informatie over het project uit de toepassing Dit zijn alle citaten uit de documenten die door e-connection zijn voorgelegd / Opmerkingen & aanvullingen zijn ophet Website "red het Banjaardstrand" blauw gemarkeerd!
Die wichtigsten Informationen zu dem Projekt aus dem Antrag (Dies sind alles Zitate aus den eingereichten Dokumenten von e-connection / Kommentare & Ergänzungen sind auf der Website "Rettet den Banjaardstrand" blau gekennzeichnet)
De bouwkosten (windturbines en civiele werkzaamheden) worden op dit moment geschat op circa € 8.811.000,-
Die Baukosten (Windkraftanlagen und Tiefbauarbeiten) werden derzeit auf ca. 8.811.000 € geschätzt.
Bestemmingsplan Citaat „verordening ruimte provincie Zeeland" (augustus 2012!) - Bestemmingsplan Noord-Beveland = augustus 2013! "Art. 2.4 In dit artikel worden regels gegeven voor windturbines. Die mogen worden geplaatst binnen op kaart 3 aangegeven locaties. De kaart bevat overigens geen exacte begrenzing van de locaties. Er zijn slechts 'stippen' op de kaart aangegeven. Gemeenten mogen de locaties zelf in hun bestemmingsplannen begrenzen. Het beleidsdoel is hoge windturbines alleen toe te laten binnen begrensde locaties en niet overal in het landelijk gebied (aantasting landschap door verspreide ontwikkeling voorkomen). Kleinere turbines (tot 20 meter hoog) mogen gemeenten ook elders toelaten.“
In de regels van de provincie wordt uitdrukkelijk verwezen naar de mogelijkheid voor de gemeente om haar activiteiten individueel vorm te geven. Het besluit van de provincie dateert van augustus 2012 - het bestemmingsplan van de gemeente werd in augustus 2013 opgesteld. Het is dan ook oneerlijk waarom er nu een ontheffing zou moeten worden verleend!
In het Bestemmingsplan is zelfs de ashoogte beperkt tot maximaal 82 meter! - Bron: "Bestemmingsplan Landelijk Gebied, Regels" "16.2 Bouwregels De gebouwen en bouwwerken, geen gebouwen zijnde, worden gebouwd met inachtneming van de volgende regels: a. de ashoogte van windturbines bedraagt maximaal 82 meter; b. de bouwhoogte van overige voorzieningen bedraagt maximaal 3 meter; c. de capaciteit per windturbine bedraagt maximaal 3 MegaWatt, met dien verstande dat de gezamenlijke capaciteit per windpark maximaal 14,9 MegaWatt bedraagt."
Daarom moet er een uitzondering worden gemaakt - wij verdedigen ons hiertegen!
Bestemmingsplan / Flächennutzungsplan Zitat " verordening ruimte provincie Zeeland" (August 2012!) - Bebauungsplan Noord-Beveland = August 2013! "Art. 2.4 In diesem Artikel werden Regeln für Windkraftanlagen gegeben. Diese können in folgenden Bereichen platziert werden: auf der Karte 3 angegebene Standorte. Die Karte enthält keine genaue Grenze der Standorte. Es gibt nur "Punkte" auf der Karte. Die Gemeinden dürfen die Standorte selbst in ihren Bebauungsplänen bestimmen. Das politische Ziel ist es, nur die Nutzung hoher Windturbinen durch die Betreiber zuzulassen innerhalb enger Grenzen und nicht überall im ländlichen Raum (Landschaftsschäden durch verstreute Standorte). (z.B. durch weitreichende Entwicklung). Kleinere Turbinen (bis zu 20 Meter hoch) können die Gemeinden auch anderswo erlauben."
Die Bestimmungen der Provinz verweisen ausdrücklich auf die individuelle Gestaltungsmöglichkeit der Gemeinde. Der Beschluss der Provinz stammt vom August 2012 - der Flächennutzungsplan der Gemeinde wurde im August 2013 erstellt. Wieso dann jetzt eine Ausnahmegenehmigung erteilt werden soll, ist unredlich!
Im Bestemingplan (entspricht dem deutschen Flächennutzungsplan) wird sogar die Masthöhe auf maximal 82 Meter begrenzt! - Quelle: "Bestemmingsplan Landelijk Gebied, Regels":
"16.2 Bauvorschriften Für die Gebäude und Anlagen müssen folgende Regeln eingehalten werden: a. Die maximale Masthöhe von Windkraftanlagen beträgt 82 Meter; b. Die maximale Bauhöhe anderer Einrichtungen beträgt 3 Meter; c. die maximale Leistung pro Windturbine beträgt 3 MegaWatt, mit der Maßgabe, dass die kombinierte Kapazität pro Windpark 14,9 Megawatt nicht übersteigt."
Daher muss eine Ausnahmegenehmigung erteilt werden – gegen diese wehren wir uns!
Geluid / Lärm
Die Lärmkarte der neuen Turbinen
Cumulatieve geluidsbelasting na realisatie van de nieuwe windturbines (Lcum) In het MER is onderzocht wat de verandering wordt van het akoestische klimaat in het plangebied als gevolg van de nieuwe windturbineopstelling. Dit is gedaan door aan de hand van de methode Miedema alle relevante geluidsbronnen bij elkaar op te tellen en te vergelijken met de nieuwe situatie, zie figuur 5.2. Op basis van de methode Miedema wordt het huidige akoestische klimaat als zeer slecht beoordeeld. De nieuwe windturbines brengen daar qua geluidsbelasting geen verandering in.
Kumulative Lärmbelastung nach dem Bau der neuen Windkraftanlagen (Lcum)
Das MER untersuchte die Veränderung des akustischen Klimas im Planungsgebiet als Folge der neuen Aufstellung der Windturbinen. Dies geschah durch die Verwendung der Miedema-Methode, um alle relevanten Lärmquellen zu addieren und mit der neuen Situation zu vergleichen, siehe Bild 5.2. Basierend auf der Miedema-Methode wird das aktuelle akustische Klima als sehr schlecht bewertet. Daran ändern die neuen Windkraftanlagen nichts in Bezug auf den Geräuschpegel.
De geluidsbelasting van recreatiewoningen in het park de Banjaard en de camping Anna Friso is eveneens hoog. Recreatiewoningen en campings hoeven echter formeel niet aan geluidsnormen getoetst te worden. Gezien de hoge belasting beveelt de Commissie aan te onderzoeken of hier (toch) verbeteringen mogelijk zijn. Deze informatie kan dan nog een rol spelen bij afwegingen over dit deelproject.
Auch die Lärmpegel der Ferienhäuser im Banjaard-Park und auf dem Campingplatz Anna Friso sind hoch. Freizeithäuser und Campingplätze müssen jedoch nicht formell nach Lärmstandards geprüft werden. Angesichts des hohen Belastungniveaus empfiehlt die Kommission zu prüfen, ob in diesem Bereich Verbesserungen vorgenommen werden können oder nicht. Diese Informationen könnten dann bei der Betrachtung dieses Teilprojekts eine Rolle spielen.
Slagschaduw / Schlagschatten
Bij de normstelling ten aanzien van schaduwwerking wordt aangesloten bij de Activiteitenregeling. In de Activiteitenregeling is voorgeschreven dat een windturbine moet zijn voorzien van een automatische stilstandvoorziening indien de afstand tussen de windturbine(s) en woningen of andere slagschaduwgevoelige objecten minder dan 12x de rotordiameter bedraagt en indien de gemiddelde schaduw meer dan 17 dagen per jaar gedurende meer dan 20 minuten valt op een raam van een gevoelig object. Dit is vertaald in een toetswaarde voor de maximale schaduwduur van 6 uur per jaar. Een dergelijke norm kan met een contour in een kaartbeeld worden weergegeven. De mate van slagschaduwhinder wordt in de Activiteitenregeling voorts enkel genormeerd voor geluidsgevoelige objecten. Recreatiewoningen, kampeerterreinen en de delen van het plangebied die in gebruik zijn voor de teelt van zeewier zijn geen geluidsgevoelige objecten.
Die Normen für Schattenwirkungen sind an die Aktivitätsverordnung angepasst. Die Aktivitätsverordnung schreibt vor, dass eine Windturbine mit einer automatischen Abschaltvorrichtung ausgestattet sein muss, wenn der Abstand zwischen der(n) Windturbine(n) und Häusern oder anderen Gegenständen, die empfindlich auf Schlagschatten reagieren, weniger als das Zwölffache des Rotordurchmessers beträgt und wenn der durchschnittliche Schatten mehr als 20 Minuten lang für mehr als 17 Tage pro Jahr auf ein Fenster eines empfindlichen Objekts fällt. Dies wird in einen Testwert für die maximale Schattendauer von 6 Stunden pro Jahr umgesetzt. Ein solcher Standard kann durch eine Kontur in einem Kartenbild dargestellt werden. Der Grad der Schlagschattenbelästigung ist nur für geräuschempfindliche Objekte in der Aktivitätskontrolle normiert. Ferienhäuser, Campingplätze und die für den Algenanbau genutzten Teile des Plangebietes sind keine lärmsensiblen Objekte.
Schlagschatten in der neuen Situation – die gelbe Linie gibt die Grenze vor, in deren Schlagschatten von mehr als 6 Stunden auftreten kann
Slagschaduw / Schlagschatten Het aantal slagschaduwuren in de nieuwe situatie is hoger dan in de bestaande situatie. Bij de uiteindelijke selectie van het nieuwe turbinetype moet een nieuwe stilstandsregeling bepaald worden.
Die Anzahl der Schlagschattenstunden in der neuen Situation ist höher als in der bestehenden Situation. Bei der Endauswahl des neuen Turbinentyps muss eine neue Stillstandsregelung festgelegt werden.
Natuurgebieden / Naturschutzgebiete Het project bevindt zich tussen twee beschermde natuurgebieden (Voordelta en Ooster-schelde). Uit het MER blijkt dat het project negatieve effecten heeft op beschermde soorten zoals meeuwen, steltlopers, vleermuizen en zeehonden. Ook is aangegeven dat sommige in-formatie over de gevolgen voor de natuur nog ontbreekt, zoals over vogel- en vleermuisaan-tallen. Maatregelen om effecten te beperken, zoals tijdelijk stilzetten van turbines, zijn vol-gens het MER vanwege kennisleemtes in ieder geval (voorlopig) nog nodig om slachtoffers onder vleermuizen te beperken. ...Uit voorzorg wordt daarom voorlopig ge-werkt met een stilstandvoorziening in de periode januari – augustus
Das Projekt liegt zwischen zwei Naturschutzgebieten (Voordelta und Oosterschelde). Die MER zeigt, dass das Projekt negative Auswirkungen auf geschützte Arten wie Möwen, Watvögel, Fledermäuse und Robben hat. Es wurde auch darauf hingewiesen, dass einige Informationen über die Folgen für die Natur noch fehlen, wie z.B. über Vogel- und Fledermauszahlen. Maßnahmen zur Begrenzung der Auswirkungen, wie z.B. die vorübergehende Abschaltung von Turbinen, sind nach der MER aufgrund von Wissenslücken zur Begrenzung der Opferzahlen bei Fledermäusen ohnehin (vorerst) noch erforderlich. ...Vorsichtshalber werden daher im Zeitraum Januar - August vorsorglich Stillstandseinrichtungen eingesetzt
**resultaat / Fazit: Door extra stilstandstijden voor de bescherming van de natuur (vleermuizen, etc.) en om te beschermen tegen nog meer schaduwen, wordt de efficiëntie van de installatie echter verminderd! Zonder subsidies geloven wij niet dat de investering economisch verantwoord is.
Daarom is de locatie niet geschikt volgens de beschikbare feiten.
Durch zusätzliche Stillstandzeiten zum Schutz der Natur (Fledermäuse, etc.) und zum Schutz vor noch mehr Schlagschatten, verringern aber die Effizienz der Anlage! Ohne Subventionen ist die Anlage unserer Einschätzung nach nicht wirtschaftlich.
Somit ist der Standort nach den vorliegenden Fakten ungeeignet.**
Bewaar het Banjaardstrand bij ons en dien een schriftelijke zienswijze in! Bitte retten Sie gemeinsam mit uns den Banjaardstrand und reichen Sie eine schriftliche Beschwerde auf niederländisch (z.B. übersetzt durch ein Online-Übersetzer wie deepl.com) ein!
Hartelijk dank! Anke Urban / Petitionaries - Initiatief "Red het Banjaardstrand"
Vielen Dank! Anke Urban / Petitionaries - Initiative "Rettet den Banjaardstrand"
Heel goed nieuws!!
Aanstaande maandag gaan we langs bij Chemours, waar we een afspraak hebben met directielid Marc Reijmers. Vandaag tot mijn grote verrassing dit bericht in het nieuws!.
Ook Veilig Verkeer Nederland noemt kruising Rummerinkhof-Oosterweg in haar onderzoeken
De lange omweg van de diagnose dementie naar een gelukkige oude dag
In dezelfde week waarin Annemarie Boom afscheid nam van de fysiotherapiepraktijk waar ze twintig jaar had gewerkt, kwam haar moeder bij haar in huis wonen. Een beslissing die haar nog dagelijks vreugde brengt, en die haar moeder duidelijk goed heeft gedaan.
Maar in de zestien jaar die eraan voorafgingen, is heel veel gebeurd dat ze graag anders had gezien.
Oude mensen hebben een wijsheid waarvan jongere mensen heel veel kunnen leren, vindt Boom. Die conclusie trekt ze niet alleen op basis van de zeven jaar waarin ze nu haar moeder in huis heeft. ‘Ik merkte het in het verleden al, en ook nu nog, aan het werk dat ik als fysiotherapeut in verpleeg- en verzorgingshuizen doe’, vertelt ze. ‘Ik heb een passie voor ouderen.’ Met haar moeder ging het rond het midden van de jaren negentig in de thuissituatie al een tijd niet goed meer. Dit had deels te maken met het problematische huwelijk waarin zij verkeerde, en deels ook met de herinneringen aan haar getroebleerde jeugd. In 1996 belandde ze op de psychiatrische afdeling van een ziekenhuis, waar een diagnose werd gesteld waarvan Boom enorm schrok: dementie met een sombere prognose. ‘Ik had meteen het idee dat dit niet klopte’, zegt ze. ‘Het was de slechte situatie waarin ze zo lang had verkeerd die haar parten speelde, maar ze had niet de kenmerken die bij dementie passen’. Het vergrootte haar gevoel van eenzaamheid.
Naar het verpleeghuis In haar medische dossier – dat Boom pas jaren later onder ogen kreeg – stond ook dat zij en haar broer het niet met de diagnose dementie eens waren. Maar het medisch team hield er onwrikbaar aan vast en gaf hun moeder een verpleeghuisindicatie. Zo begon een proces dat tot 2011 zou voortduren. ‘Ik had veel liever gezien dat mijn moeder naar een herstellingsoord zou gaan’, zegt Boom, ‘maar voor het gesprek daarover werd geen ruimte geboden. Door mijn medische achtergrond werd ik gezien als een betweter. Het ontbrak aan communicatie, er was geen ruimte om naar het andere verhaal te luisteren, het verhaal over de persoonlijke achtergrond van mijn moeder. In het verpleeghuis werd ze vanaf dag één behandeld als iemand met dementie. Ze werd daar met medicatie gesedeerd, terwijl ze juist begrip voor haar situatie, waarin vertrouwen en veiligheid centraal staat, nodig had. Zij diende gestimuleerd te worden met dagactiviteiten en beweging. Maar ze werd immobiel behandelbaar gemaakt, iets wat ik als fysiotherapeut heel moeilijk vond om te zien.’ Haar broer, niet medisch onderlegd, stelde zich op het standpunt “De dokters zullen het toch wel weten”.
Lastig gevonden Het verpleeghuis voelde zich gehinderd door de tegenstrijdige signalen van Boom en haar broer en drong aan op het aanstellen van één mentor en één bewindvoerder. ‘Ik ging ermee akkoord de rol van mentor op me te nemen, zegt ze, ‘maar achteraf concludeer ik dat we hierin veel te meegaand zijn geweest. Ik heb ook veel te laat haar medisch dossier opgevraagd. En ik heb me verbaasd over het feit dat daarin beschreven stond dat mijn moeders geheugen niet te testen was. Heel tegenstrijdig aan de diagnosestelling dementie.’ Boom nam zitting in de cliëntenraad van het verpleeghuis waar haar moeder woonde en vervolgens ook in de centrale cliëntenraad. ‘Maar ik werd er na een poos uitgezet op basis van onduidelijke argumentatie die er feitelijk op neerkwam dat ik te lastig was’, zegt ze. ‘In de periode daarvoor had de locatiemanager me ook al verboden om met de Inspectie te praten. Dit terwijl mijn moeder in veertien maanden tijd twee breuken en een zeer zware kneuzing had opgelopen, zonder aanwijsbare oorzaak. Met de zwartbrief die ik hierover aanbood aan LOC en ActiZ, bleken die partijen niet zoveel te kunnen. Extern onderzoek werd niet toegestaan, en intern onderzoek wekte de suggestie dat ik zelf mijn moeder wel eens die letsels kon hebben toegebracht.’
Moeizaam overleg Het was voor Boom de druppel die de emmer deed overlopen. Via haar werk voor de Stichting Cliënt en Kwaliteit kwam ze ook in andere verpleeghuizen, onder andere in een huis waarvan ze dacht dat haar moeder daar beter op haar plaats zou zijn. Ze regelde voor haar de overstap naar dit nieuwe huis en nam haar dossier mee. ‘Mijn fout was dat ik dit ongeopend in de envelop afgaf aan dat nieuwe verpleeghuis’, zegt ze. ‘Daarna stond ik meteen weer als lastig te boek, want er stonden natuurlijk nare dingen over mij in.’ Haar verwachting dat het hier beter zou zijn voor haar moeder kwam niet uit. De contacten verliepen vanaf het begin stroef en haar moeder moest wegens personeelsgebrek een keer acht dagen onafgebroken op bed doorbrengen. Ze vertelt: ‘Toen ik vroeg waarom kreeg ik nota bene als antwoord: “Voor ons moet het ook nog leuk blijven”. Ik wist niet wat ik hoorde. Mijn moeders zelfstandigheid en stafunctie werden op geen enkele manier gestimuleerd. Nadat ik erop had aangedrongen aanwezig te zijn bij het multidisciplinair overleg heb ik best goede gesprekken gevoerd met de artsen die verantwoordelijk voor haar waren. Maar er was achter de schermen veel aan de hand in dat huis, personeelsverloop zorgde voor onrust en dat had zijn weerslag op de bewoners.’ Geen van de specialisten ouderengeneeskunde, zoals de verpleeghuisartsen tegenwoordig heten, nam verantwoording voor de situatie waarin mijn moeder verkeerde.
Opname Boom’s moeder was vaak ziek, had vooral last van urineweginfecties en kreeg dan steeds antibiotica toegediend. Op een zaterdagnacht in 2011 leek het mis te gaan. Het was een half uur na middernacht toen Boom een telefoontje kreeg met de boodschap: ”Uw moeder is pre-terminaal”. Ze belde haar broer en beiden zorgden zo snel mogelijk in het verpleeghuis te zijn. ‘Daar drong ik aan op ziekenhuisopname voor mijn moeder, maar de weekendarts weigerde daaraan mee te werken’, vertelt ze. ‘Dus belde ik zelf 112, en even later hoorde ik gelukkig dat de ambulancebroeders ook vonden dat een opname nodig was. Na de opname was mijn moeder door adequaat ingrijpen binnen vijf uur weer koortsvrij.’ Vanuit het verpleeghuis wachtten Boom echter twee onaangename verrassingen. Ze vertelt: ‘De ongeopend in de envelop afgaf aan dat nieuwe verpleeghuis’, zegt ze. ‘Daarna stond ik meteen weer als lastig te boek, want er stonden natuurlijk nare dingen over mij in.’ Haar verwachting dat het hier beter zou zijn voor haar moeder kwam niet uit. De contacten verliepen vanaf het begin stroef en haar moeder moest wegens personeelsgebrek een keer acht dagen onafgebroken op bed doorbrengen. Ze vertelt: ‘Toen ik vroeg waarom kreeg ik nota bene als antwoord: “Voor ons moet het ook nog leuk blijven”. Ik wist niet wat ik hoorde. Mijn moeders zelfstandigheid en stafunctie werden op geen enkele manier gestimuleerd. Nadat ik erop had aangedrongen aanwezig te zijn bij het multidisciplinair overleg heb ik best goede gesprekken gevoerd met de artsen die verantwoordelijk voor haar waren. Maar er was achter de schermen veel aan de hand in dat huis, personeelsverloop zorgde voor onrust en dat had zijn weerslag op de bewoners.’ Geen van de specialisten ouderengeneeskunde, zoals de verpleeghuisartsen tegenwoordig heten, nam verantwoording voor de situatie waarin mijn moeder verkeerde.
Opname Boom’s moeder was vaak ziek, had vooral last van urineweginfecties en kreeg dan steeds antibiotica toegediend. Op een zaterdagnacht in 2011 leek het mis te gaan. Het was een half uur na middernacht toen Boom een telefoontje kreeg met de boodschap: ”Uw moeder is pre-terminaal”. Ze belde haar broer en beiden zorgden zo snel mogelijk in het verpleeghuis te zijn. ‘Daar drong ik aan op ziekenhuisopname voor mijn moeder, maar de weekendarts weigerde daaraan mee te werken’, vertelt ze. ‘Dus belde ik zelf 112, en even later hoorde ik gelukkig dat de ambulancebroeders ook vonden dat een opname nodig was. Na de opname was mijn moeder door adequaat ingrijpen binnen vijf uur weer koortsvrij.’ Vanuit het verpleeghuis wachtten Boom echter twee onaangename verrassingen. Ze vertelt: ‘De eerste was een brief waarin werd gesteld dat mijn moeder “mocht ze onverhoopt beter worden” mocht terugkeren naar het huis, maar dat mijn broer en ik dan niet meer welkom waren. De tweede was een aangifte door de weekendarts wegens bedreiging. Gelukkig werd ik daarvan vrijgesproken. Terecht, ik was gewoon overstuur, meer niet.’
Naar huis Voor Boom was de maat vol. Terwijl haar moeder nog in het ziekenhuis lag, besloot ze dat ze haar bij haar ontslag mee naar huis zou nemen. Ze had inmiddels een advocaat in de hand genomen, en die regelde dat het ziekenhuis haar moeder een paar dagen langer een bed bood, zodat ze snel de eerste zaken kon regelen om haar thuis adequaat onderdak te bieden. Ze vond snel een huisarts voor haar moeder, en regelde een bed en thuiszorg. ‘Mijn doel was haar te laten aansterken en dan zou ik wel weer verder zien’, zegt ze, ‘maar ze is nooit meer weggegaan. Na verloop van tijd ben ik gestopt met de reguliere thuiszorg en ben ik zelf mensen gaan zoeken om de zorg te kunnen bieden die mijn moeder nodig heeft. Sinds 2012 maken we gebruik van het PGB.’ Het team dat nu voor haar moeder zorgt is divers: verpleegkundigen, studenten hbo-v, verzorgenden fysiotherapeuten en naasten. ‘Allemaal mensen die wat anders in het leven staan’, zegt ze, ‘dat trek je toch aan. Er is een groot wederzijds respect en er is vertrouwen. Open communicatie is het uitgangspunt bij ons. Als je denkt dat iets anders kan, zeg het me.’
Een mogelijk vervolg Inmiddels zijn we zeven jaar verder. Boom’s moeder is nu 89. Boom heeft bereikt dat de diagnose dementie formeel is doorgehaald. De huidige diagnose luidt dat ze achteruit gegaan is door de gevolgen van een zestien jarige sederende behandeling in een verpleeghuis op basis van de verkeerde indicatie, plus de gevolgen van een onbehandelde post-traumatische stressstoornis. ‘Ze is enorm opgeknapt in de jaren dat ze nu bij mij woont’, zegt Boom. ‘In het eerste jaar is ze tien kilo aangekomen en in al die jaren heeft ze welgeteld één urineweginfectie gehad. Verder is ze nooit ziek geweest.’ Soms krijgt Boom nu van anderen de vraag of ze niet ook voor hun vader of moeder kan zorgen, op dezelfde grondslag als ze nu al zeven jaar voor haar eigen moeder doet. Ze zegt: ‘Dan denk ik: waarom niet, als ik ergens een pand kan vinden. Ik zou best een kleinschalig verpleeghuis willen beginnen voor vier of vijf bewoners. Het is gewoon nog niet het moment geweest. Wat hierin meespeelt is dat ik in mijn directe woonomgeving dezelfde mensen tegenkom met wie ik voor 2011 in het verpleeghuis zoveel problemen heb gehad. Van al deze mensen werkzaam in de wereld van de zorg heeft nooit iemand haar of zijn verantwoording jegens mijn moeder genomen. Door haar vanuit een noodsituatie in huis te nemen, draag ik nu, gesteund door mijn directe omgeving, de gevolgen hiervan. Ik verbaas me er tot op de dag van vandaag over dat nooit iemand er bij mijn moeder of mij op teruggekomen is. Ook de IGZ, waar wij diverse gesprekken mee hebben gevoerd laat ons in de kou staan; “voor individuele gevallen kunnen zij niets doen en tijdens één van de gesprekken werd mij gezegd dat ik de grens van, het kunnen, van de IGZ heb bereikt”. Dat vind ik heel jammer, het had nooit zover mogen komen. Daarom ben ik ook erg blij dat ik nu mijn verhaal kan vertellen. En wie weet is de volgende stap dat ik inderdaad een kleinschalig initiatief start waarin mijn moeder samen kan leven met drie of vier anderen. Daar is ze nu wel weer aan toe.’
Meer weten Voor meer informatie kunt u contact met ons opnemen. Wij zijn te bereiken op tel.nr. 06-24643191 en tel.nr. 06-54651979.
Dankuwel !
De eerste ondertekeningen zijn binnen. Hartelijk dank aan iedereen die de moeite genomen heeft. Vergeet niet, dit kan ons allemaal baten en hoe meer hoe beter !
Zonnige groet,
Mariska.
Voor 25 miljoen euro aan materieel geleverd van mei 2015 tot voorjaar 2018.
Nederland steunde terreurbeweging in syrië.
Dat is al een mooi begin.
flyer
De flyer word gedrukt en zal spoedig verspreid worden gaat persbericht naar PZC en naar wereld regio Schouwen Duiveland uit .