Gelijk hebben is nog geen gelijk krijgen bij de rechter…
Mijn verzoek aan de rechter om het vonnis van de legbatterijfoto te herroepen leek mij een te behappen risico. Het ergste dat er kon gebeuren is dat ANP bewijs overlegt waaruit blijkt dat ze uit eigen naam schade mocht vorderen. Zo’n bewijs is er wel of niet en dat kost geen uren om dat uit te zoeken. Ik had ingeschat dat ik bij verlies hooguit €1.000,- aan proceskosten kwijt zou zijn.
‘Je denkt nog steeds dat je gaat winnen hè?’ zei mijn gemachtigde toen hij weken later telefonisch een bericht van de advocaat van ANP doorgaf.
Eerlijk gezegd denk ik dat helemaal niet, ik vrees een achterkamertjesvonnis. Publiciteit kan dat voorkomen, dus het petitie-nieuwsbericht is dit keer geheel gewijd aan het opmerkelijke verloop.
De deurwaarder
De eerste deurwaarder die ik benaderde, zaak aangemeld per mail en paar uur later erachteraan gebeld, weigerde de zaak. Na nog 5 belletjes vond ik pas een deurwaarder.
Hollandse Hoogte B.V. bleek uitgeschreven in het handelsregister. Omdat Hollandse Hoogte al voor mijn rechtszaak was samengegaan met ANP gaf ik telefonisch door dat ANP B.V. gedaagd moest worden. Of ik dat per mail wilde bevestigen zei de deurwaarder. Met de wetenschap van nu had ik de deurwaarder uit moeten laten zoeken wie de rechtsopvolger is van Hollandse Hoogte B.V..
Ik had de deurwaarder opdracht gegeven de zaak aan te brengen bij de rechtbank. Omdat mijn gemachtigde aangaf nog steeds geen factuur voor het griffierecht te hebben ontvangen belde ik naar de rechtbank en kwam ik er zo nog net op tijd achter dat het aanbrengen niet gebeurd was.
De advocaat
Vooropgesteld. Voor het eerst in mijn ‘carrière’ dat ik een fatsoenlijke advocaat tref. Wellicht omdat hij in iets anders gespecialiseerd is dan Intellectueel Eigendom ;-).
De advocaat gaf aan dat de verkeerde rechtspersoon is gedaagd en stelde een ‘verzoeningsgesprek’ voor. Ik heb de advocaat vriendelijk bedankt voor de uitnodiging.
Vervolgens gaf de advocaat aan dat ANP zich zal verzetten tegen wijziging van de rechtspersoon en dat ANP inzet op een volledige proceskostenveroordeling. Of ik de procedure niet beter kon intrekken? Dit keer antwoordde ik kort, NEE.
Het verweer van ANP
Als eerste verweer uiteraard dat de verkeerde rechtspersoon is gedaagd. Dat is een onverwachts kadootje. Er blijkt een hele kerstboom te zijn opgetuigd, zoals mijn gemachtigde het prachtig verwoordde. Door Bas van Beek, mijn inziens het brein van de fototrollerij bij ANP. Hopelijk is dat voor de rechter voldoende reden om mijn verzoek de rechtspersoon te wijzigen te honoreren.
Als tweede verweer dat ik te laat ben met herroepen. Daarna het inhoudelijke verweer.
De eis van een volledige proceskostenveroordeling heeft ANP laten vervallen. Een hele geruststelling dat het me geen godsvermogen gaat kosten als de rechter de zaak niet-ontvankelijk verklaart omdat ik de verkeerde rechtspersoon heb gedaagd.
De rechtbank
Ik had mijn repliek (= de reactie op de verweren) al bijna klaar toen er bericht kwam dat de kantonrechter de zaak wil bespreken in een zitting. In deze fase van de procedure is dat ongebruikelijk en ik verzuchtte tegen mijn gemachtigde: “Tentakels ANP zijn lang”. Hij appte terug: “Die van jou zijn plakkerig haha”.
Met een zitting lopen de proceskosten stevig op en het lijkt me zinloos om het geschil inhoudelijk te bespreken als er nog niet geoordeeld is over de twee niet-inhoudelijke verweren van ANP. We hebben een verzoek ingediend om daar eerst uitspraak over te doen. Mocht de rechtbank dat verzoek niet honoreren neem ik het zekere voor het onzekere. Dan trek ik de zaak in en daag de juiste rechtspersoon.
Privatieve lastgevingsovereenkomst
Er kwam nog een onverwachts kadootje voorbij: Een uitspraak met een andere fototrol. De rechter legt helder uit dat als je een recht niet bezit dat je dat recht alleen op eigen naam uit kunt oefenen met een privatieve lastgevingsovereenkomst, art. 7:423 BW. Vertaald naar fotoclaims betekent dat: Een rechthebbende fotograaf moet opdracht gegeven hebben aan de fototrol om te procederen en tegelijkertijd zijn recht op schadevergoeding opgeven. No way dat een fotograaf dat doet.
Ik weet al langere tijd dat als de rechten nog bij de fotograaf liggen dat een fototrol mede namens de fotograaf schadevergoeding moet vorderen. Het overgrote deel van de onredelijke fotoclaims dat ik onder ogen krijg zijn ermee af te wimpelen. In mijn verweren kan ik dat vanaf nu onderbouwen met het wetboek én jurisprudentie.
Van foto’s van ANP weet je niet of ANP ze bezit of beheert. ANP koopt foto’s aan, ANP had in het verleden fotografen in dienst waardoor ANP automatisch de rechten verwierf en freelancers kunnen de rechten overdragen.
Een rechter weet ook niet of een eiser de rechten bezit. En als je het als gedaagde niet betwist komt het als feit vast te staan. Breng je het wel ter sprake en de eiser blijkt de rechten slechts te beheren, dan win je als het goed is. Maar daarvoor moet je dus een dure jurist inschakelen of zelf juridisch onderlegd zijn. Dat maakt een rechtvaardig vonnis onhaalbaar voor de leek. Zo heeft de van ANP winnende gedaagde meer dan €7.000 uitgegeven aan een advocaat en slechts €150,- vergoed gekregen.
In dit kader: Copytrack heeft blijkbaar een nieuwe client, Yay Images, en heeft massaal sommaties verstuurd. Yay Images is een agency waar fotografen hun rechten behouden. De blafmails van Copytrack namens Yay Images kun je dus gerust negeren.
Wordt vervolgd
Ik heb in ieder geval veel zin in een zitting. Ik hoop dat er te zijner tijd wat mensen mee willen zodat ik niet zoals bijna 6 jaar geleden in mijn eentje tegenover 3 gemachtigden van ANP en een geïrriteerde rechter sta. Herstel, bijna in mijn eentje. Mijn man was destijds mee maar die probeerde me over te halen toch maar te schikken omdat hij meende dat de rechter de wet volgde...
Overig nieuws
Strijd mee tegen de fototrollen
Promoot de petitie en deel je ervaringen met fototrollen online! Of steun mijn werk met een financiële bijdrage.
Groet! De petitionaris
door Hein Eikenaar Brabants dagblad OISTERWIJK ProRail en de gemeente Oisterwijk gaan onderzoeken of er andere mogelijkheden zijn voor de uitbreiding van de fietsenstalling bij het treinstation. De bouwvergunning is verleend aan ProRail, dus wij zijn van hen afhankelijk, aldus wethouder Joost Wagenmakers (vervoer, VVD).
Zij zijn bereid samen met het college te kijken naar alternatieven. Het onderzoek moet binnen enkele weken worden afgerond. Er ligt een plan voor de uitbreiding van de fietsenstalling, waarbij 240 plekken zijn voorzien ten westen van de stationstoegang. Daartegen wordt door diverse organisaties bezwaar aangetekend. Dinsdag overhandigde het B-team nog een kleine duizend protesthandtekeningen. Het protest is reden voor college en ProRail om het ontwerp nu verder te onderzoeken. De uitbreiding van de Oisterwijkse stalling kost zon 4 ton en komt geheel voor rekening van de provincie en ProRail. Het project, dat onder regie van de provincie wordt uitgevoerd, is onderdeel van het actieprogramma Fiets in de Versnelling. Wagenmakers benadrukt dat met het project ook het probleem van de zwerffietsen en verrommeling rond het station wordt opgelost. Of door het nieuwe onderzoek gevolgen heeft voor subsidies, kan hij nu niet overzien.
Naar Brabant DagbladB- team overhandigt protesthandtekeningen aan college over uitbreiding fietsenstalling bij station. CDA vraagt in motie voorlopig af te zien van plan. Wethouder loopt niet vooruit op nieuwe inzichten. OISTERWIJK Wethouder Joost Wagenmakers ( VVD) heeft gistermiddag een kleine duizend handtekeningen in ontvangst genomen tegen de geplande uitbreiding van de fietsenstalling bij het treinstation.
Ze werden hem aangeboden door het Oisterwijkse Biodiversiteitteam. De handtekeningen zijn verzameld in een korte periode, zegt Frans Kapteijns namens het B- team. We zitten nu op 959 en er komen er nog steeds binnen. Wij zijn heel blij met die steunbetuigingen. Het B-team wil de stalling niet tegenhouden, zegt hij, maar maakt bezwaar tegen het voornemen van de gemeente en ProRail om ten westen van het station fietsenrekken te plaatsen in het parkje. De stalling wordt uitgebreid met 440 overdekte fietsplaatsen, waarvan 200 bij de bestaande rekken en 240 in een nieuwe stalling aan de andere zijde van het station. Door de uitbreiding ten westen van het station gaat een mooi stukje groen in het dorpshart verloren, meent het B-team. Het vindt dat er te weinig naar alternatieven is gekeken. Heemkundekring De Kleine Meijerij meent dat de geplande ingreep het station, als rijksmonument, en omgeving te veel schaadt. Ook de Oisterwijkse Milieuvereniging maakt bezwaar, de lokale Welstand- en monumentencommissie keurt het plan af. Het CDA Oisterwijk wil eveneens dat het groen en het erfgoed behouden blijft. Voorlopig tenminste. De partij heeft daarvoor donderdag een motie ingediend waarin ze het college vraagt af te zien van het plan totdat de gemeenteraad heeft bepaald wat er in de toekomst met het hele gebied bij het station moet gebeuren. Anton van Tuyl: We verwachten door deze motie een actie van het college om weer aan de onderhandelingstafel te gaan zitten met ProRail om het lege parkeerterrein te gebruiken voor de fietsenstalling in plaats van het groen naast het erfgoed. De gemeenteraad spreekt zich tijdens de vergadering van morgenavond uit over de CDA-motie. Een en ander heeft tot nieuwe inzichten geleid, zegt wethouder Wagenmakers. Welke, wilde hij gistermiddag niet zeggen. Ik wil eerst de gemeenteraad informeren. Kapteijns is door de gemeente gevraagd niet op de zaken vooruit te lopen. Wat hij wel kwijt wil is dat het B-team een onderzoek laat verrichten naar de taxusbomen in het parkje. Wij vermoeden dat die net zo oud zijn als het station. Dat is gebouwd in 1865.
Kleinschalige woonvormen zoals Thomashuizen en ouderinitiatieven worden gefinancierd met een PGB. Door voorgenomen bezuinigingen op het PGB wordt het voortbestaan van deze woonvormen ernstig bedreigd.
Een ongewenste situatie, want vaak is heel bewust gekozen voor deze woonvorm in plaats van een duurdere AWBZ-instelling.
Teken onze petitie NU, want het kan niet waar zijn dat dit kabinet ervoor zorgt dat goedkopere, kleinschalige woonvoorzieningen niet langer kunnen blijven bestaan!!!.
Aanwezig waren dhr. Joost Taverne (VVD), dhr.
C. v.d. Staaij (SGP) en Mw. L. Voortman (GroenLinks). De petitie zal behandeld worden in het eerstvolgende algemeen overleg waarbij adoptie op de agenda staat.
Op 26 mei 2011 houdt de commissie Veiligheid en Justitie een hoorzitting over kansspelen. Naar aanleiding daarvan hebben de woordvoerders van de verschillende partijen de volgen e-mail ontvangen. Geachte heer, mevrouw, Deze e-mail is gericht aan wie namens zijn/haar partij woordvoerder is in de hoorzitting kansspelen van a.s.
donderdag. Een m.i. onderbelicht aspect van met name de Nationale Postcodeloterij (NPL) is de psychische druk die wordt gelegd op alle inwoners van Nederland om (steeds meer) loten af te nemen. Deze psychische druk wordt niet door iedereen zo ervaren, maar dat doet niets af aan het effect ervan. De psychische druk van de NPL ligt in het gegeven dat na een trekking van de NPL iedereen die woont in het winnende postcodegebied met 100% zekerheid kan stellen dat... ...hij deelt in een grote prijs omdat hij een of meer loten heeft gekocht of ...hij zou hebben gedeeld in een grote prijs als hij een of meer loten zou hebben gekocht. In de uitingen van de NPL laat zij niet na in te spelen op het gevoel van spijt dat in situatie 2 ongetwijfeld zal ontstaan ("het zal u toch niet gebeuren..."). Het psychologische effect wordt nog versterkt door het gegeven dat de buren (waarschijnlijk) wel loten hebben, zodat je zonder loten in een "winnende" straat wel echt als loser te kakken staat. Uit een onderzoek aan de Universiteit van Tilburg is gebleken dat de psychische druk om loten te blijven kopen vooral ontstaat door het lotensysteem van de NPL. Iedere inwoner van Nederland met een vaste woon- of verblijfplaats (lees: een adres in Nederland) heeft feitelijk al bij voorbaat een lotnummer, de postcode. Het is volgens de regels van de NPL toegestaan te spelen met een andere postcode, maar in de praktijk komt dat alleen voor bij mensen die verhuizen en daardoor voor de keuze staan verder te spelen met de oude of de nieuwe postcode. Wie zijn verhuizing telefonisch doorgeeft, wordt door de medewerker van de NPL bewust gedirigeerd naar spelen met beide postcodes (want stel dat...). Ik ben zo vrij het onderzoeksrapport in deze als bijlage mee te sturen en hier een link naar een moderne gelijkenis (http://petities.nl/nieuws/parabel) in te voegen. De Bankgiroloterij lijkt een vergelijkbaar systeem te hebben met bankrekeningnummers, net als de Vriendenloterij dat heeft met mobiele nummers, maar bij deze loterijen wordt alleen getrokken uit de nummers waarmee deelnemers zich inschrijven. Achteraf met 100% zekerheid zeggen dat je een grote prijs zou hebben gehad als je had meegedaan, is hier niet aan de orde. Zo blijft de NPL de enige loterij in Nederland die een grote troef in handen heeft om mensen over te halen (steeds meer) loten te kopen. In een petitie die sinds oktober 2010 online staat (http://loterijen.petities.nl) pleit ik voor een lotnummersysteem voor alle loterijen, waarin voor elke trekking opnieuw willekeurige lotnummers worden toegekend aan de deelnemers. Een deelnemer krijgt pas een lotnummer toegewezen nadat hij zich tot deelname heeft verplicht. Alleen zo verdwijnt de psychologische druk om loten te kopen en moeten alleen de andere redenen (goede doelen, kans op een grote prijs) voldoende zijn om te kiezen voor wel of niet deelnemen. Dat lotnummers dezelfde opbouw hebben als een postcode of mobiel nummer maakt nu niet meer uit. Dat verschillende deelnemers een lotnummer delen maakt ook niet meer uit. Het psychologische spel van de NPL is hiermee helemaal uitgespeeld. De NPL of beter, de Nationale Goede Doelen Loterijen NV zal zich dan kunnen toeleggen op het daadwerkelijk steunen van goede doelen met de inleg van haar loterijen. Een argument dat ik hoor om het systeem vooral niet te veranderen is dat de goede doelen dan veel minder geld te besteden hebben. Als dit het geval zou is (en ik verwacht zelf ook dat dit de keerzijde is) kan dit dan anders worden uitgelegd dan dat deelnemers zich nu wel durven terug te trekken? Dat zou dan juist een argument zijn om deze wijziging wel door te voeren, want het geld dat weg zou vallen is alleen geld dat nu door pressie (chantage?) wordt vergaard. Willen de besturen van de goed doende organisaties geld dat door chantage wordt verkregen? Waarschijnlijk niet. Met het oog op de verslavingszorg kan ik hier nog iets aan toevoegen. De NPL ziet het deelnemersveld vergrijzen. Enerzijds komt dat doordat ouderen gemakkelijker slachtoffer zijn van het systeem, anderzijds voelen jongeren zich niet aangetrokken tot de NPL en ze zijn kennelijk minder gevoelig voor de psychische druk. Om het tij te keren is de NPL met haar verkiezingen voor Goede Doelen Ambassadeur een charme-offensief tegen jongeren begonnen. De verkiezing zelf heeft flink wat publiciteit opgeleverd. In hoeverre dat ook heeft geleid tot een groter aantal jonge deelnemers is mij niet bekend. Wie eenmaal begint deel te nemen komt daar moeilijk weer van af. Is dat niet kenmerkend voor verslaving? Ik hoop van harte dat u bij de hoorzitting een herziening van het systeem van lotnummertoewijzing wilt overwegen. Met vriendelijke groet, Bert Zandbergen
Agenda van de hoorzittingNieuwsblad De Kaap weigert journalistiek verslag te doen van het aanbieden van de petitie d.d 16 mei 2011, van het feit dat initiatiefnemers hun motivatie gedurende 20 minuten uitvoerig hebben toegelicht is geen letter in de krant verschenen. Slechts een foto met bijschrift werd geplaatst. Het verzoek de tekst als open brief te publiceren is afgewezen. De vervolgens op de site van De Kaap geplaatste tekst onder :"het artikel" werd na enige tijd verwijderd door "de moderator" i.v.m.
het overtreden van de "spelregels"(te lang of te saai). Hoe was het ook al weer? "Gelukkig hebben we de foto's nog".....