Ik maakte hem destijds aan in de verwachting dat ie opgepikt zou worden door politiek en pers. Én om een punt te zetten achter mijn pogingen om de misstanden onder de aandacht te brengen. Hoe anders is dat gelopen.
Mijn eigen zaak
De derde procedure start 14 oktober en ik leverde de stukken in bij de rechtbank. Mijn eisen (het vonnis uit 2019 herroepen wegens bedrog) blijven ongewijzigd. Ik heb recente ontwikkelingen toegevoegd; als achtergrondschets en om nogmaals te benadrukken dat ik de procedure niet voer uit eigen belang. Een uitgebreide update vind je bij de inzamelingsactie.
Die andere inzamelingsactie
Van de aangifte van smaad en laster door de persoon die 15.000 euro inzamelt voor een rechtszaak tegen ANP hoorde ik, zoals ik verwachtte, niets meer. Helaas bleef het qua de beloofde media-aandacht voor de praktijken van ANP eveneens stil. Terwijl dat zo ontzettend hard nodig is. Vervelend neveneffect van het merkwaardige doel (een rechtszaak aanspannen om de tijd die je besteed hebt aan het verweer terug te vorderen) is dat het aantal meldingen over Fairlicensing van ANP weer toenam. Mensen denken dat de kosten enorm oplopen als je niet betaalt en durven de phishing mailtjes niet te negeren. Ik herhaal dus nog meer eens dat het misleidende aanbiedingen zijn.
Van het tableau geschrapt
Twee advocaten die ik met naam noem in het stuk over fototrol Nico Trinkhaus zijn geen advocaat meer. Of ze vrijwillig terugtraden is mij niet bekend. Kitty van Boven, die samen met Roel Dijkstra de brief schreef die aanleiding was voor deze petitie, heeft nog steeds haar kantoor. De tweede geschrapte advocaat vertrok wel bij het kantoor waar ze werkte. Helaas zijn de blafbrieven van Clairfort daarmee niet gestopt, ze worden nu alleen ondertekend door een andere advocaat.
Status tweede wapperzaak
Ik treed als gemachtigde op in een zaak waar hetzelfde speelt als bij mijn eigen zaak: ANP wappert met het auteursrecht van een freelance fotograaf. Inmiddels zijn er vier zittingen geweest, is er één vonnis gewezen (doorverwijzing naar andere rechtbank), heb ik dezelfde stukken tweemaal in gediend, heeft mijn cliënte de machtiging voor een derde keer moeten opsturen en heb ik daar nog achteraan moeten bellen voordat ik gekoppeld was als gemachtigde. Wij zijn nu aan de beurt om te reageren op het antwoord (repliek) van ANP. Ik ben die kafkaëske toestanden en het geblaf van Gerechtsdeurwaarders Rosmalen gewend, voor mijn cliënte is het enorm stressvol. We duimen voor een rechter die doorziet dat het ooit zo respectabele persbureau ANP de rechten van aangesloten freelancers misbruikt.
Rechtszaak Pictoright versus Meta
Het leek zo’n nobel streven, de campagne van de federatie Beeldrechten, om Meta te laten betalen voor het hergebruik van je beeldmateriaal. Maar het is verzand in een slepende procedure waar deskundigen zijn aangewezen die maar liefst een voorschot krijgen van € 676.813,50. Met het risico dat Pictoright, mocht blijken dat zij helemaal geen overeenkomst kán afsluiten met Meta, opdraait voor de kosten van die deskundigen. Mijns inziens is zo’n overeenkomst voorbehouden aan de uitgevers (artikel 7b WNR) en Pictoright is geen uitgever maar een beheerorganisatie. Ik begrijp niet dat de rechtbank daar niet eerst een beslissing over nam, dan had dat hele deskundigenonderzoek misschien achterwege kunnen blijven.
Embedden
Het schrijven van een boek over fotorecht levert inzichten op. Onze Auteurswet is nog gebaseerd op een analoge werkelijkheid. Waardoor niet duidelijk is wat wel en niet mag als je foto’s met een link deelt. Meest hardnekkige misverstand is dat iedereen denkt dat ‘automatisch embedden’ mag en zich niet realiseert dat daarbij een aanklikbare bronvermelding is vereist. Het is net zoals met het begrip citeren: het mag, mits je voldoet aan bepaalde voorwaarden. De zoektocht naar de juiste uitleg leverde drie blogjes op: nummer 35, met een filmpje en de verwerking voor het boek.
Thuiskopie, reprorecht, UvO en Pictoright
Ik deed, met wat hulp van Gemini, research naar de wettelijk verplichte vergoedingen voor hergebruik van foto’s. Ik checkte onder andere jaarrekeningen van organisaties die de vergoedingen innen en uitkeren aan fotografen. Een groot deel gaat op aan ‘kosten’ en uitgevers blijken een aanzienlijk deel te ontvangen. Slechts een kleine groep fotografen ontvangt een uitkering, en dan ook nog alleen voor foto’s die in de pers verschenen. En net toen ik van die ontdekking bekomen was (ik laat het rusten en hoop dat anderen dat onderwerp oppakken) diende de volgende kwestie zich aan:
Vordering van bijna drie ton voor fotobureau
Een Nederlands fotobureau, wiens naam angstvallig wordt verzwegen, claimde vermoedelijk onrechtmatig namens fotografen collectieve vergoedingen. En hoe herkenbaar voor mij, Pictoright schrijft er het volgende over: “Het betreffende fotobureau heeft bij Pictoright claims ingediend voor collectieve rechtenvergoedingen, maar heeft niet aangetoond dat het beeldmateriaal waarover door Pictoright informatie is verzocht, daadwerkelijk is gepubliceerd. Ook de vragen, over de bevoegdheid van het fotobureau om deze claims namens fotografen in te dienen en de doorbetaling aan fotografen, zijn door dit bureau niet afdoende beantwoord.” Omdat de pers het niet oppikt heb ik wel zo’n donkerbruin vermoeden welk fotobureau het betreft. Sowieso is het opmerkelijk dat Pictoright uitkeert aan fotobureaus, haar taak is verdelen van vergoedingen over de rechthebbenden. Rechthebbend is een fotobureau dat werkt met freelancers niet. Dat beeldbanken en fotobureaus de rechten niet bezitten is nou precies waarom die sommatiebrieven uit naam van ANP, Reuters, Alamy, Getty, Masterfile niet deugen.
Workshop
Iemand vroeg of ik workshops over auteursrecht gaf. Aanleiding was dat twee collega’s van hem zo’n workshop wilde gaan volgen bij ANP en hij vreesde dat ze daar niet zouden leren hoe om te gaan met de blafbrieven van fototrollen. Die vrees deel ik dus ik heb ja gezegd. Als het goed bevalt ga ik, als het boek af is, misschien wel weerbaarheidstrainingen tegen fototrollen geven. Kan ik best een ‘billijke vergoeding’ voor vragen denk ik, want het aantal onredelijke fotoclaims blijft stijgen, dus dan heb je het snel terugverdiend…
Dat was het weer voor deze keer. Deel de petitie! Deel je ervaringen online. Een desinfecterend zonnetje is alles wat we kunnen doen.
Groet! De petitionaris
Op 11 juni 2007 heeft Carla Obbens de petitie 'Nederland leest een vrouw' met 164 handtekeningen overhandigd aan Paul Mosterd, adjunct-directeur van het CPNB.
Het CPNB heeft grote waardering voor dit initiatief en vindt het belangrijk dat er een brede discussie gevoerd wordt om erkenning van de professionele kwaliteiten van vrouwen te bevorderen.
"Maatschappelijke en politieke organisaties dienen hier hun beleid op aan te passen. Dit geldt niet voor de kunsten, waaronder de literatuur, omdat in deze sector alleen op de kwaliteit van het werk wordt geselecteerd", aldus het CPNB.
De aanleiding voor de petitie is het fenomeen dat literaire prijzen alleen aan mannen toegekend worden.
Vrouwelijke romanauteurs worden wel genomineerd, maar winnen geeen prijzen. Door nu te vragen aan het CPNB om evenveel aandacht te schenken aan vrouwelijke als mannelijke auteurs in de campagne Nederland Leest komt er een evenredige aandacht voor vrouwelijke en mannelijke romanschrijvers.
Paul Mosterd ontvangt petitie van Carla Obbens. De foto is gemaakt door Peter Rosendaal (persvoorlichter CPNB).
De stichting Spreeksteen heeft op 31 mei een petitie overhandigd aan Burgemeester Cohen van Amsterdam. In reactie hierop heeft raadslid Eric van der Burg een debat aangevraagd over de vraag "wat vinden wij als gemeenteraad de juiste verhouding tussen openbare orde en vrijheid van meningsuiting?"
Spreeksteen.tv biedt een interessante video van het overhandigen van de petitie. De indiener krijgt als 'inspreker' een tafel, stoel en microfoon op grote afstand van een commissie van raadsleden en krijgt tijdens het agendapunt 'verzoekschriften' een paar minuten om toelichting te geven, waarna de raadsleden nog wat vragen kunnen stellen.
Voor het hele agendapunt is standaard dertig minuten gereserveerd
Pogue beschrijft hoeveel potentie hij ziet in websites die gevuld worden door ons, gebruikers van de sites. Omdat we met z'n allen een beetje doen krijg je waardevolle totaaloverzichten die anders onzichtbaar zouden blijven.
Precies waar Petities.nl in 2005 voor opgezet is.
Pogue haalde de Engelse petitie website aan in zijn blog: "Another idea: only yesterday, I shared a cab with a man who serves as an information officer in Britain. He told me about a popular petition site there, a centralized, government-run place where people start and maintain petitions. Some of the issues under discussion are minor (repair a pothole) and others are huge (go to war), but anyone can weigh in. (The site is at http/petitions.pm.gov.uk/.)
The results are nonbinding and unmoderated theres nothing to stop somebody from voting more than once under assumed names, for example. But it gets the lawmakers attention, it brings issues to the public and it serves as a barometer of public opinion."
Vandaag is de petitie over studentenhuisvesting overhandigd aan minister Plasterk van Onderwijs. De 1681 ondertekenaars van de petitie vragen de minister het normbudget voor uitwonende studenten te verhogen omdat studentenkamers duurder worden, terwijl de toelage niet verandert.
Het is de eerste petitie van deze site die rechtstreeks aan een minister is overhandigd en de eerste petitie die gestart is door een gevestigde organisatie, de Landelijke Studentenvakbond.
De petitie die vraagt om aktie om het leed van reptielen te voorkomen heeft in de eerste dag al 50 ondertekenaars getrokken.
De wetgever wordt gevraagd om het houden van reptielen als huisdier verantwoordelijker te laten gebeuren.
Betere informatie en het beïnvloeden van de 'wildvang' praktijk
De nieuwste petitie is gericht aan de stichting Collectieve Propaganda voor het Nederlandse Boek: graag ook de boeken van vrouwen promoten.
Een petitie hoeft dus niet aan 'Den Haag' of de gemeenteraad geadresseerd te worden, het kan ook gebruikt worden om "niet gouvermentele organisaties" te vragen hun beleid aan te passen.
Sinds eind oktober staat hier al een petitie over het aandeel van hun toelage die studenten krijgen voor hun huisvesting. De petitie sluit op 24 maart en recentelijk stijgt het aantal ondertekenaars per dag opvallend! Op de valreep weten studenten de weg ernaar te vinden..
Een petitie is niet per se louter tegen iets. In de nieuwe petitie over een snelweg bij Amsterdam wordt ervoor gepleit de weg in te passen in het landschap.
Op deze manier krijg je niet alleen makkelijker mensen aan je kant, het wordt doorgaans ook door beleidsmakers gewaardeerd. Het zegt niet alleen 'nee!' maar ook hoe het wel moet.
Het doel van een petitie is om de politieke agenda te beïnvloeden. Door gelijk met alternatieven te komen kan dat krachtiger zijn dan alleen een tegenstem laten horen.
Het pragmatische karakter van een constructieve petitie wordt in Nederland doorgaans gewaardeerd door ontvanger en ondertekenaar.
Zoiets is niet makkelijk, want het succes van de petitie is ook afhankelijk van de kwaliteit van het alternatief. Daar hoef je bij een 'nee!'-petitie niet over in te zitten.