The ombudsman, as it stands, is a shark without teeth. It cannot even smell a scandal if it was bleeding before their eyes — can’t sense, can’t bite, can’t act, can’t fix. It’s a watchdog with no jaws. So let’s give it an upgrade or even better give the government such an upgrade that Ombudsman loses the necessity for their entire existence.
This isn’t some grand ideological revolution. It’s just a silly idea for a public ticket system. Silly, but powerful.
Imagine a civic ticket system — not buried in obscure forms, not locked in back-office email chains. Just like an internal help-desk, but for governance. Public, structured, traceable. And smart.
This is what it looks like.
Core Idea
Citizens should be able to report issues publicly — not buried in anonymous inboxes, not hidden behind “ongoing investigation” seals. People already talk about public issues. If people can talk about public issues with their friends, why can’t they track them together too?
A government ticket system could work just like internal systems in IT or customer service — but with a civic twist.
This is not a place for endless debate. It’s a structure to frame problem → proposal → response, cleanly and traceable.
This system proposes a transparent, iterative problem-solving interface where AI is used not to obscure, but to clarify.
The System: Public, AI-Structured, and Transparent
The system is made up of 4 stages — and yes, it uses AI — but only as a tool to help people sharpen what they’re already saying.
Every issue goes through this cycle:
1. Problem Description
a) Citizens submit an issue.
b) The AI cleans up the language, consolidates overlapping inputs, and upgrades the coherence of the report.
c) A public change-log shows the input that evolved the description — all steps visible, all input attributable.
2. Proposed Solution
a) Based on the refined problem description, the AI drafts a solution or possible action path.
b) This is visible to the public as a formal response — no magic, just structured reasoning.
c) This is not a decision. It’s a draft — structured logic, not authority. Only advice.
3. Critique Layer
a) Citizens respond to the proposed solution — a structured challenge to the proposal..
b) Their remarks are also structured by AI — not censored, but upgraded for clarity and grouped by theme or angle.
c) Again, change-logs and input trails are visible. No anonymous edits. No hidden manipulations.
d) in a sense this is the same as step 1 (problem description)
4. Upgraded Solution
a) The AI integrates valid critiques and proposes a refined version of the solution.
b) This is the “feedback-reinforced” stage, where the system attempts synthesis, not endless argument loops.
All stages remain visible — including abandoned tickets, failed resolutions, and ongoing ones. This creates a living public record of issues and proposed governance responses.
This is the synthesis. 1 = 2 + 3 = 4.
Why This Matters
Business Model? Sure — But Keep It Public
Yes, this is a product. But no, it shouldn’t be commercialized. This is civic infrastructure. It belongs to the commons.
It could be sold to municipalities, NGOs, or transparency coalitions — but that defeats the purpose.
Build it, release it, and let it run at zero cost. The public has already paid for enough systems that don’t work. This one should.
The value lies not in monetization — but in legitimacy.
Expanded Use: From Complaint Board to Administrative Operating System
What starts as a feedback tool can evolve into a complete civic engine. The system can scale:
Each issue flows like a case file, but it’s public-facing and structurally transparent. Departments can adopt the system internally. Citizens and officials see the same state of the case. Updates are traceable.
With enough refinement, this system could even approach pre-judicial arbitration or replace lower-level administrative courts — especially for predictable, repeatable types of disputes (benefits, housing, permit denials, etc.).
At some point a judge and lawyer can then bend over the case after it went through these 3 steps.
Design Philosophy
Potential Impact:
If deployed at scale, this would:
Final Thought
Let’s stop treating public concern like noise.
Let’s give it a ticket.
Let’s give the ombudsman jaws.
Give people a way to speak clearly. Let the problems stay visible. Let the fixes be criticized. Let the system evolve in full view.
Democracy doesn’t die in darkness — it suffocates in forms. We’ve normalized arbitrary bureaucracy and opaque complaint systems. But the technology to upgrade them exists. All we’re missing is the will — and the will can be crowd-sourced.
Written by Artorius Magnus
https://tinyurl.com/laconic-utopia World-Peace suggestions @250 articles highschool dropout-autodidact (unofficially 5+ PhD's).
Zoveel mogelijk laat ze de bar code foto scannen .
Vanaf 23 februari t/m 5 januari zal in het Amsterdam Museum een kleine tentoonstelling te zien zijn van het Pianola Museum. Het betreft een kleine selectie uit de talloze objecten in de museumcollectie die een relatie hebben met de stad Amsterdam.
Hier hadden vele grote pianowinkels die pianola's verkochten hun hoofdvestiging. Er waren alleen al vier grote bibliotheken van muziekrollen in Amsterdam: die van Bender, van Kettner, van Goldschmeding en van Duwaer en Naessens. Aan de Lijnbaansgracht op nummer 56 was de muziekrollenfabriek van Hollandia gevestigd, bij ons in de Jordaan, op ongeveer 500 meter van het museumpand. Op 500 meter aan de andere zijde was de muziekrollenfabriek van Euterpe in het pand, dat nu bekend is als het Anne Frank Huis. Daar maakte Carl Hubert van 1928 tot 1939 speciale muziekrollen voor de instrumenten die ook volop in Amsterdamse café's te vinden waren. Tal van Amsterdammers hadden een pianola in huis, zoals de Steinway Pianola Piano die de heer Th.W. Theunissen, hoofdingenieur bij Werkspoor in Amsterdam in 1912 bij pianohandel Bender aanschafte, en die nu in de tentoonstelling te zien is. Een uniek instrument met een Amsterdamse connectie is wel het Aeolian Pipe Organ uit het landhuis Kareol van de Amsterdamse zakenman Julius Carl Bunge, dat nog steeds op herbouw wacht vanwege het feit, dat er geen ruimte voor is in de huidige situatie. Ook de prachtig gedecoreerde vleugel met bijbehorend voorzetapparaat uit de Amsterdamse Villa Betty is van de vele unieke objecten, waarvoor geen ruimte is om deze tentoon te stellen.
De petitie is op 15 februari 2024 overhandigd aan de wethouder, we wachten af!.
Vandaag in de Gelderlander: Vrijwilligers van de schoolbibliotheek in het dorp Middelaar, ook wel bekend als de bieb-oma's, komen in opstand: er zijn niet genoeg boeken voor de leerlingen. Terwijl er landelijk wordt geïnvesteerd in voorzieningen om de leesvaardigheid op te krikken, blijft Mook en Middelaar achter, vinden ze.
In de kasten van Sterrenschool EigenWijs in Middelaar lijken zo op het eerste oog redelijk wat boeken te staan.
Het zijn er zo'n driehonderd, maar wel voor alle leeftijden bij elkaar. ,,We hebben hier zestig kinderen, dat betekent dus zes boeken per kind”, vertelt Petra Zwartjes, een van de vrijwilligers. ,,Dat houdt dus niet over. We horen van kinderen die boeken zelfs voor de derde keer gaan lezen. Dat stimuleert het leesplezier natuurlijk niet.”
De moeilijkheid is dat de gemeente Mook en Middelaar al jaren geen openbare bibliotheek meer heeft. Kinderen moeten het dus grotendeels hebben van de boekenkasten op school, ook kinderen op scholen in Mook of Molenhoek. Er gaat weliswaar ieder jaar wat geld naar de scholen waarmee ze hun boekencollectie deels kunnen vernieuwen, maar is niet genoeg, zeggen de vrijwilligers beslist. Al helemaal niet in een tijd waarin de leesvaardigheid van jongeren zo achteruit gaat.
Ze trekken daarom aan de bel. Er is een petitie gestart en samen met de bibliotheekvrijwilligers van Mook en Molenhoek hebben ze een brief geschreven aan de gemeenteraad. De strekking: kom toch met iets meer geld over de brug zodat de scholen in Mook en Middelaar kunnen aanhaken bij BiblioPlus, een programma vanuit de bibliotheek dat toegang geeft tot enorme hoeveelheden boeken en tijdschiften, maar ook tot activiteiten die het lezen bevorderen en leesconsulenten. Schooldirecteur Charlotte Medendorp steunt de oproep volledig. Ze kent het programma omdat ze ook werkt op een school in Milsbeek in de gemeente Gennep waar het wel draait. ,,Het biedt zoveel meerwaarde, ook voor kinderen met speciale behoeftes zoals dyslexie of wat zwakkere lezertjes. Dat kunnen de kinderen hier ook goed gebruiken. Het is ook apart, alle omringende gemeenten in Noord-Limburg doen mee aan BiblioPlus, Mook en Middelaar verkeert wat dat betreft in een uitzonderinspositie.” Petra Zwartjes hoopt dat de politiek er iets aan wil doen. ,,Het gaat niet om grote bedragen, in plaats van 18.000 euro per jaar zou het naar 36.000 gaan. Maar het bevorderen van de leesvaardigheid en tegengaan van laaggeletterdheid is belangrijk, niet voor niets wil de landelijke overheid er zoveel aan doen. Wat dat betreft kan de gemeente ook proberen daar wat extra budget te krijgen. Iedereen hoort gelijke kansen te krijgen, of je nu in Gennep of in Middelaar woont." (tekst Margriet Verschoor De Gelderlander)
Doordat mensen niet meer kunnen rondkomen gaan kinderen vaak zonder lunch naar school. Dit kan echt niet! Kinderen moeten kunnen lunchen op school.
Stem op onze petitie!
https://bestuur.gooisemeren.nl/plannen-en-projecten/dossier/zonnegeluidswal-naarderbos/.
Omdat we willen bijdragen aan de discussie die op gang moet komen over wat er wel en niet mag wijken aan landschap, natuur of bomen voor de ‘energietransitie’ heb ik met Stichting Groen Muiderberg deze petitie online gezet. Goed om na te denken over de enorme impact die al die hoogspanningsmasten, transformatorhuizen, zonnepanelen weides of zonnegeluidswallen en windmolens op ons landschap gaan hebben. Moeten we niet eens echt gaan minderen in plaats van dassenburchten, bomen en natura 2000 gebieden op te offeren?
.