The ombudsman, as it stands, is a shark without teeth. It cannot even smell a scandal if it was bleeding before their eyes — can’t sense, can’t bite, can’t act, can’t fix. It’s a watchdog with no jaws. So let’s give it an upgrade or even better give the government such an upgrade that Ombudsman loses the necessity for their entire existence.
This isn’t some grand ideological revolution. It’s just a silly idea for a public ticket system. Silly, but powerful.
Imagine a civic ticket system — not buried in obscure forms, not locked in back-office email chains. Just like an internal help-desk, but for governance. Public, structured, traceable. And smart.
This is what it looks like.
Core Idea
Citizens should be able to report issues publicly — not buried in anonymous inboxes, not hidden behind “ongoing investigation” seals. People already talk about public issues. If people can talk about public issues with their friends, why can’t they track them together too?
A government ticket system could work just like internal systems in IT or customer service — but with a civic twist.
This is not a place for endless debate. It’s a structure to frame problem → proposal → response, cleanly and traceable.
This system proposes a transparent, iterative problem-solving interface where AI is used not to obscure, but to clarify.
The System: Public, AI-Structured, and Transparent
The system is made up of 4 stages — and yes, it uses AI — but only as a tool to help people sharpen what they’re already saying.
Every issue goes through this cycle:
1. Problem Description
a) Citizens submit an issue.
b) The AI cleans up the language, consolidates overlapping inputs, and upgrades the coherence of the report.
c) A public change-log shows the input that evolved the description — all steps visible, all input attributable.
2. Proposed Solution
a) Based on the refined problem description, the AI drafts a solution or possible action path.
b) This is visible to the public as a formal response — no magic, just structured reasoning.
c) This is not a decision. It’s a draft — structured logic, not authority. Only advice.
3. Critique Layer
a) Citizens respond to the proposed solution — a structured challenge to the proposal..
b) Their remarks are also structured by AI — not censored, but upgraded for clarity and grouped by theme or angle.
c) Again, change-logs and input trails are visible. No anonymous edits. No hidden manipulations.
d) in a sense this is the same as step 1 (problem description)
4. Upgraded Solution
a) The AI integrates valid critiques and proposes a refined version of the solution.
b) This is the “feedback-reinforced” stage, where the system attempts synthesis, not endless argument loops.
All stages remain visible — including abandoned tickets, failed resolutions, and ongoing ones. This creates a living public record of issues and proposed governance responses.
This is the synthesis. 1 = 2 + 3 = 4.
Why This Matters
Business Model? Sure — But Keep It Public
Yes, this is a product. But no, it shouldn’t be commercialized. This is civic infrastructure. It belongs to the commons.
It could be sold to municipalities, NGOs, or transparency coalitions — but that defeats the purpose.
Build it, release it, and let it run at zero cost. The public has already paid for enough systems that don’t work. This one should.
The value lies not in monetization — but in legitimacy.
Expanded Use: From Complaint Board to Administrative Operating System
What starts as a feedback tool can evolve into a complete civic engine. The system can scale:
Each issue flows like a case file, but it’s public-facing and structurally transparent. Departments can adopt the system internally. Citizens and officials see the same state of the case. Updates are traceable.
With enough refinement, this system could even approach pre-judicial arbitration or replace lower-level administrative courts — especially for predictable, repeatable types of disputes (benefits, housing, permit denials, etc.).
At some point a judge and lawyer can then bend over the case after it went through these 3 steps.
Design Philosophy
Potential Impact:
If deployed at scale, this would:
Final Thought
Let’s stop treating public concern like noise.
Let’s give it a ticket.
Let’s give the ombudsman jaws.
Give people a way to speak clearly. Let the problems stay visible. Let the fixes be criticized. Let the system evolve in full view.
Democracy doesn’t die in darkness — it suffocates in forms. We’ve normalized arbitrary bureaucracy and opaque complaint systems. But the technology to upgrade them exists. All we’re missing is the will — and the will can be crowd-sourced.
Written by Artorius Magnus
https://tinyurl.com/laconic-utopia World-Peace suggestions @250 articles highschool dropout-autodidact (unofficially 5+ PhD's).
Rijkswaterstaat heeft ons verzocht om het spandoek op het viaduct te verwijderen! Natuurlijk hebben we dat gedaan, immers het eerste doel is bereikt, aandacht in de sociale media, lokale kranten, De Telegraaf en Omroep Brabant. Daarnaast heeft BNdestem heeft een oproep geplaatst om de meningen te peilen over de stoplichten.
U kunt u reactie geen via een mail naar meningen@bndestem.nl mogelijk staat u dan a.s. zaterdag in de krant.
We begrijpen dat het fosfaatrechten dossier nogal lastig te bevatten is. Daarom doen we hieronder een poging om uit te leggen hoe we in de huidige situatie terecht gekomen zijn.
Het begon allemaal in 2013. Toen begonnen melkveehouders meer jongvee aan te houden om in te spelen op de afschaffing van het melkquotum in april 2015. De lezing van het kabinet en LTO in die tijd was dat als je genoeg grond had (maximaal 2,3 koeien per hectare) er geen enkel probleem was. Hieraan heeft de zoogkoeiensector zich altijd vastgehouden. Daarnaast is er altijd gesteld dat het om de melkveewet ging. De zoogkoeienhouders zijn daarmee op het verkeerde been gezet. In augustust 2016 is er een brief gestuurd naar mensen die volgens de RVO (uitvoerende instantie van Economische Zaken) melkvee hebben. Veel zoogkoeienhouders hebben die brief niet gehad. Mede omdat het om de melkveewet ging en zoogkoeienhouders niet melkleverend zijn, is het nooit bij de zoogkoeienhouders opgekomen dat de afschaffing van het melkquotum het einde zou betekenen voor hun sector.
De fosfaatrechten zijn in oktober 2016 uitgesteld omdat Brussel toen al constateerde dat het om onrechtmatige staatsteun ging. Daarop is halsoverkop het fosfaatreductieplan opgetuigd dat 1 januari 2017 inging. Onverwachts werden daar de zoogkoeienhouders in betrokken. Gelukkig werd dat heel snel teruggedraaid, maar de zoogkoeienhouders waren wel wakker.
Ook werd opeens duidelijk dat het systeem heel gunstig is voor hoogproductief melkvee op intensieve bedrijven: dit bericht is hiervan een mooi voorbeeld. Daarop werden snel de zoogkoeien en de zeldzame rassen ontzien voor het fosfaatreductieplan. Echter het plan voor 2018 (de fosfaatwet) bleef wel staan. Meer en meer werd duidelijk dat dit plan rampzalig zou uitpakken voor extensieve bedrijven met een minder hoge productie en ook werd duideijk hoe dit traject gegaan is. Niet de democratie of het maatschappelijk belang won, maar het belang van een paar intensieve veehouders die zich hard roerden en hard lobbyden, zoals hier te lezen is.
En zo zitten wij in Nederland dus met een gedrocht van een regeling waarin:
De veroorzakers van het probleem worden beloond. Dat blijkt bijvoorbeeld uit de groei van het melkvee en een sterke afname van de zoogkoeien (en daarmee hun kalveren, deze kunnen niet apart worden opgesplitst)
Doordat de overheid de weeffout heeft gemaakt dat kalveren van zoogkoeien als melkvee gezien worden, moet de zoogkoeienhouderij concurreren met de melkveehouderij. Dat kan nooit eerlijk gebeuren omdat de omzet per dier in de melkveehouderij veel hoger is. Gevolg: stoppen wordt interessant als zoogkoeienhouder want je kunt je verkregen rechten verkopen. Deze zullen allen vervallen aan melkveehouders met veel omzet per dier. Daarom krijgt de zoogkoeienhouderij de handen nog niet op elkaar voor een lobby. Immers: de sterk vergrijsde sector heeft een cadeau gekregen. Als je 70 bent en je wilt binnen vijf jaar toch al stoppen, dan krijg je opeens een dik cadeau (stel: 10 koeien met kalveren en drie pinken op 2 juli 2015 is 10 keer 0.23 en 3 keer 0.52 is bijna vier rechten die nu ongeveer 8000 Euro kosten. Dat is dus een extra cadeautje van 32.000 euro zonder dat je er iets voor hoeft te doen.) De stoppers grijpen dit cadeautje met beide handen aan, diegenen die willen gaan beginnen hebben nog niet echt een stem.
Dit geheel is opgetuigd voor het behoud van derogatie (toestemming van de EU om meer mest per hectare uit te rijden dan de europese norm). Veel veehouders met zeldzame rassen, zoogkoeienhouders en de biologische boeren doen daar niet aan mee. Met andere woorden, de groep die geen probleem veroorzaakt heeft moet bloeden om de uitzondering van een andere groep zeker te stellen. Als er geen derogatie is, betekent dat beperking op stikstof, beperking op stikstof gaat per hectare, dus geen derogatie is fosfaatrechten die niet relevant zijn en dus afgeschaft of gratis worden.
Er is veel gelobbyd door belangenverenigingen, met name de Stichting Zeldzame Huisdieren. Op dit moment is er een soort patstelling ontstaan. Ten eerste is de wet nog niet ingevoerd, dus juridisch is er niets mogelijk. De wet is inmiddels wel goedgekeurd door de EU, dus niets staat de invoering meer in de weg. Ten tweede is er nog geen derogatie. De overheid heeft toegezegd na de toezegging van derogatie details onder de loep te gaan nemen.
Als deze petitie een succes wordt, dan heeft de lobby voor de zeldzame rassen een sterke positie in de nog gaande onderhandelingen in Den Haag.
Met vriendelijke groet, Fernand de Willigen
Deze tekst is van Reurt Boelema, bewerkt door Fernand de Willigen
Heeft u vragen, op- of aanmerkingen? Mail ze dan naar info@boterhuispolder.nl
Goed nieuws: de petitie heeft voldoende handtekeningen om aangeboden te worden aan de gemeenteraad!
Komende donderdag wordt de petitie aangeboden aan de plaatsvervangend voorzitter van de gemeenteraad. Ook een afvaardiging van de politieke partijen uit de raad zal hierbij aanwezig zijn.
Mocht u contacten hebben met een lokale politieke partij, laat dan vooral aan hen weten dat u dit initiatief steunt. Op die manier is er zoveel mogelijk aandacht voor de petitie vanuit de politieke partijen in de raad.
De verwachting is dat de petitie na donderdag wordt aangeboden in het college van B&W aan de verantwoordelijk wethouder. Het is dan aan de wethouder om hier verder vervolg aan te geven.
Ook de wijkraad Oost steunt het initiatief en zal waar mogelijk haar invloed uitoefenen op het vervolg.
Alle nieuwe ontwikkelingen worden via deze website gemeld.
Heel erg bedankt voor uw steun!
ProRail is op 1 november begonnen met de werkzaamheden, de verwachte einde uitvoering is op 1 september 2018.
Wij vertrouwen erop u hiermee voldoende te hebben geïnformeerd.
Met vriendelijke groet,
Landelijke Informatielijn Rijkswaterstaat
Onze reactie Rijkswaterstaat heeft het een en ander nagevraagd bij ProRail. Wij hebben begrepen dat zij dit jaar nog zijn begonnen met de voorbereidende werkzaamheden.
Er wordt dus hard aan gewerkt, alleen worden de werkzaamheden dit jaar inderdaad niet meer afgerond. Dit zal medio 2018 liggen. Wanneer precies kunnen wij nog niet zeggen.
Wij vertrouwen erop u hiermee voldoende te hebben geïnformeerd.
Met vriendelijke groet,
Landelijke Informatielijn Rijkswaterstaat
De gemeente Oss neemt de duurzaamheidsopgave serieus en wil geen tijd verliezen. ECO kan voor maximaal draagvlak zorgen, maar uit de rapporten van Hekkelman en PWC blijkt dat het ontwikkelplan van ECO nog onvoldragen is.
Ze heeft meer tijd nodig. De voorbereidingen voor een tenderprocedure kosten ook nog enige tijd kosten. Er hoeft daarom nu nog geen besluit genomen te worden over de keuze van het ontwikkelmodel voor de gemeentelijke windmolens.
De Energiecooperatie Oss krijgt tot tot 1 juli 2018 de gelegenheid om een levensvatbaar lokaal gedragen businessplan te presenteren.
Bron: Agendapunt 16, raadsvergadering gemeente Oss op 14 december 2017, met name 16.c.2 Amendement keuze ontwikkelmodel windpark en de videoregistratie van de vergadering
De Blaarkop is levende Leidse historie. Dat is de reden dat we deze koe hebben gekozen als boegbeeld voor de petitie, die een betere bescherming van onze zeldzame koeienrassen wil bereiken.
Voor alle duidelijkheid: de titel en 'wij' in de petitie zijn allebei ras- en regio-overstijgend! De populaties van sommige oudhollandse rassen zijn nog kleiner dan die van de Blaarkop en de Lakenvelder.
En de fans van deze koeien wonen overal in Nederland (en daarbuiten).
Een jaar of veertig geleden vormden Blaarkoppen het overgrote deel van de koeien in de polders rond Leiden. En daar stonden ze al sinds de 17e eeuw. Dit cultuurhistorische verhaal willen we nadrukkelijk toevoegen aan de discussie en zo een breder publiek aanspreken. Als we het traditionele BoerenLeidse kaasmaken officieel uitroepen tot immaterieel erfgoed, dan moeten we toch minstens zo zorgvuldig omgaan met de koeien die het levend erfgoed vormen?
In de Leidse regio ontstond de allereerste gespecialiseerde veeteelt ter wereld. Een 'bio-industrie' die een sterk circulair karakter had - met de Leidse kaas als ideale proviandering voor de schepen, met melk, rauwmelkse boter en vlees van hoge kwaliteit voor de stedelingen én export, met karnemelk voor blekerijen en met goede mest die de schrale geestgronden geschikt maakte voor de bloembollenteelt.
In twee dagen hebben we de eerste mijlpaal van 1.000 handtekeningen gehaald, mede dankzij u. Helpt u ons om dit aantal nog veel verder te verhogen?
Met vriendelijke groet, Fernand de Willigen
PS. Kunt u op een andere wijze bijdragen? We horen graag van u! U bereikt mij via info@boterhuispolder.nl