Geachte leden van de commissie,
Allereerst hartelijke dank dat u bereid bent om ons te ontvangen. Het betreft dan ook
een belangrijk probleem, dat op heel korte termijn om een oplossing vraagt.
Even wat cijfers:
In 2023 konden 4 miljoen mensen niet het medicijn meekrijgen dat de arts had
voorgeschreven,
1,6 miljoen mensen zijn aangewezen op geneesmiddelen die wél in het buitenland maar niet hier leverbaar zijn.
Artsen zijn zo’n 1-2 uur per week kwijt aan het zoeken naar alternatieven, één op de 10 artsen zelfs 5-10 uur per week.
+Lees meer...
Dat is allemaal tijd die niet aan patiëntenzorg besteed kan worden. Apothekers zijn met hun team gemiddeld zelfs 20% van de tijd op de werkvloer kwijt aan het vinden een mogelijk alternatief. Tijd die niet aan zorg besteed kan worden.
Medicijntekorten zijn daarnaast ook heel duur:
- Psychiaters geven aan dat mensen, ook gedwongen, moeten worden opgenomen
omdat hun medicatie niet meer leverbaar is
- Kinderartsen moesten kinderen opnemen, omdat het medicijnen met
toedieningsvormen speciaal voor kinderen, niet leverbaar waren
- Gynaecologen moesten zwangerschappen afbreken, omdat de medicatie tegen
overmatig braken niet meer leverbaar was
- 60% van de artsen heeft extra consulten, omdat patiënten vragen hebben over
hun ‘andere’ geneesmiddel.
- Patiënten gaan twijfelen over hun medicatie, de therapietrouw neemt af en de
ziekteverschijnselen verergeren.
Naast de grote gevolgen, zoals ziekenhuisopname, zijn er ook veel kleine gevolgen:
Mensen met reuma die met een pen hun medicijn moeten injecteren, krijgen plots een andere pen, die anders werkt met weer kans op fouten. Ook kan niet elke patiënt met reumatische handen elke pen bedienen, maatwerk is juist nodig.
Mensen met luchtwegaandoeningen die elke keer weer een ander soort inhalator
krijgen, met wel hetzelfde medicijn, maar met een heel andere gebruiksaanwijzing. Door onjuist gebruik ontstaan weer ergere luchtwegklachten.
Artsen die moeten afwijken van de behandelrichtlijnen van hun beroepsgroep, omdat de voorkeursmiddelen niet leverbaar zijn. En daarmee dan weer het risico lopen op een tuchtklacht.
Dat Nederland zo hard getroffen wordt, is voor een belangrijk deel te wijten aan het
voorkeurs- of preferentiebeleid. Het Nederlandse preferentiebeleid en het daarmee
gepaard gaande onder-couvert inkoopbeleid van de zorgverzekeraars, heeft geleid tot zeer lage prijzen maar is daarmee ook aantoonbaar een van de oorzaken van de
geneesmiddeltekorten geworden.
Geachte commissieleden:
4 miljoen patiënten en hun artsen leiden dagelijks onder de gevolgen van de
medicatietekorten die zij niet veroorzaakt hebben.
Artsen en apothekers moeten dagelijks oplossingen zoeken voor tekorten die zij niet
veroorzaakt hebben.
Het probleem is zo groot geworden, dat artsen en apothekers het niet meer kunnen
oplossen. Het gaat te veel ten koste van de kwaliteit van zorg en van de gezondheid van onze patiënten.
We vragen uw commissie om er bij uw minister op aan te dringen dat er snel
maatregelen worden genomen.
- Het preferentiebeleid, waarbij de zorgverzekeraar één middel in een groep
aanwijst als hét middel dat de apotheker moet afleveren, moet onmiddellijk
versoepeld worden. De apothekers hebben u in hun brandbrief de route daarvoor
gewezen.
- Op termijn kan voor veel middelen het preferentiebeleid gestaakt worden. Dat
scheelt artsen en apothekers héél veel administratie. En minder administratie is
één van de beloftes uit het IZA.
- De gevolgen van de tekorten, zoals ziekenhuisopnames, extra consulten en
toegenomen ziektelast moeten veel beter worden gemonitord
- Medicijninkoop en -productie in Europees verband regelen biedt mogelijk
oplossingen voor de toekomst, maar daar kunnen we niet op wachten. Het
probleem is simpelweg te groot. Alle oplossingen die bijdragen moeten nu
worden aangewend.
Hartelijk dank voor uw aandacht, vooral namens de 4 miljoen patiënten die niet de
medicatie kregen die hun artsen het beste vonden.
