Dit is noodzakelijk gezien alle keren dat gemiste signalen geleid hebben tot drama’s en aanbevelingen hiertoe (al in 2014 in het rapport over Els Borst) kennelijk niet worden nageleefd.

Voorstel nieuwe wet: elk signaal van naasten/familieleden wordt gerapporteerd en behandeld volgens de SOEP methode (zie link hvds.nl) die al bekend is in zorgland : S = subjectief: elk signaal richting de GGZ over een persoon wordt letterlijk gerapporteerd O= objectief: hoe de hulpverlener oordeelt over het signaal E = evaluatie: evalueer kritisch S en O; is het signaal serieus, of niet en in welke mate? Onderbouw dit. P = plan: wat de hulpverlener gaat doen met het signaal, minimaal wordt er een terugkoppeling gegeven aan de signaleerder en dit kan, mits onderbouwd, ook zijn dat er niets gedaan wordt/kan worden gedaan met het signaal

Ik heb de indruk dat de ‘gevestigde partijen’ in de politiek net als zorgverleners aan ‘cherry picking’ doen in het beleid. In plaats van ruim aandacht te richten op de zorg voor patiënten met een EPA (ernstige psychiatrische aandoening), dus de mensen die bij de crisisdienst terecht komen, die op straat voor overlast zorgen en/ of in gevaar zijn, gaat het beleid vooral om het voorkomen dat mensen met lichte psychische klachten instromen in de GGZ.