Decriminalisatie leidde niet tot drastische veranderingen qua gedrag omtrent drugsgebruik, zo blijkt uit analyse van de wetgeving en praktijk voor de decriminalisering in Portugal. De hervormingen waren meer bescheiden dan gesuggereerd werd door de media-aandacht. Verrassend genoeg was een gevolg van de wetswijziging een waarneembare afname in bestraffing van drugssmokkelaars. Terwijl het aantal arrestaties voor smokkelen ongeveer gelijk bleef, was er een afname van bijna 50% wat betreft het aantal personen dat veroordeeld werd voor smokkelen (Laqueur, 2015). Verder bleek wanneer vergeleken met andere EU-landen dat de beleidswijziging die in Portugal is doorgevoerd bij heeft gedragen aan een afname in het aantal onderscheppingen van cocaïne en heroïne, een afname wat betreft het aantal overtredingen en een afname van drugsgerelateerde dodelijke slachtoffers. Bovendien was een afname zichtbaar van het aantal cliënten die aan verslavingsbehandeling begon, een teken dat minder mensen in de problemen zijn gekomen. Ook bleek dat onder mensen met HIV het aandeel drugsverslaafden af is genomen (Felix, Portugal & Tavares, 2017).

BRON: Félix, S., Portugal, P., & Tavares, A. S. (2017). Going after the addiction, not the addicted: The impact of drug decriminalization in Portugal.

Laqueur, H. (2015). Uses and abuses of drug decriminalization in Portugal. Law & Social Inquiry, 40(3), 746-781.

Paddo’s, LSD en khat scoren relatief laag. In Engeland is een dergelijke rangschikking ook gedaan (Nutt et al., Lancet 2007). De scores van de Nederlanders komen overeen met die van de Engelsen.

Het onderzoek is in 2009 gedaan. Als het onderzoek nu opnieuw uitgevoerd zou worden, zouden sommige middelen anders scoren. Over GHB hebben we in de afgelopen 10 jaar geleerd dat het een erg verslavend middel is. Dit middel zou mogelijk hoger scoren dan het nu doet.

Bron: RIVM, Ranking van Drugs, 2009.

Dit onrecht valt niet los te zien van de gezondheidscrisis die veroorzaakt wordt door doden ten gevolge van overdosering. Een epidemie van dodelijke slachtoffers zou niet nodig moeten zijn om structureel onrecht te corrigeren. Biomedische uitleg van verschillen in gedrag zou niet nodig moeten zijn om mensen te accepteren zoals ze zijn. Als dit het geval blijft, zoals met de drugswetgeving, zal onvergefelijk veel schade aangericht zijn voordat het onrecht wordt rechtgezet.

BRON: Virani, H. N., & Haines-Saah, R. J. (2020). Drug decriminalization: a matter of justice and equity, not just health. American journal of preventive medicine, 58(1), 161-164.