U, de petitionaris

Nieuws

Vragen, motie, burgerinitiatief, sluiting

Vragen in de Raadsvergadering

Naar aanleiding van de petitie zijn er vragen gesteld in de Raadsvergadering door P21. Dit is de enige fractie die ons initiatief vanaf het begin heeft gesteund. Hun actie heeft een aantal nieuwe inzichten gegeven:

  • In mei was al duidelijk dat Laco en gemeente geen akkoord zouden bereiken over de benodigde investeringen. Wethouder Dekker (Liberalen) heeft om onduidelijke redenen gekozen op dat moment zowel de Raad als de burgers niet van deze uitkomst te informeren.

  • Laco en de gemeente Bunnik zijn in mei overeengekomen alle communicatie over de sluiting met elkaar af te stemmen. Desondanks heeft Laco er in juni toch voor gekozen de publiciteit te zoeken. Er was op dat moment vanuit de gemeente of wethouder nog geen nieuws naar buiten gebracht. Wat daarbij de exacte drijfveer van Laco was, is niet duidelijk.

Aangenomen motie in de Raad: hoera of horror?

Op basis van de petitie met uw stem hebben zowel P21 als De Liberalen een motie voorbereid. P21 wilde nogmaals terug naar de tekentafel en vroeg de wethouder andere opties te verkennen om het zwembad open te houden. De Liberalen aan de andere kant steunen hun wethouder en zijn van mening dat dit station al in mei gepasseerd is. Hun motie zette het burgerinitiatief centraal met financiële ondersteuning vanuit de gemeente. CDA en Bunniks Belang wilden beide moties niet steunen en hebben geen enkele toenadering gezocht tot het burgercollectief om het zwembad te behouden.

Om een meerderheid te kunnen behalen in de Raad is er in gezamenlijk overleg tussen de fracties besloten verder te gaan met de motie van De Liberalen. En met succes. Dit heeft u o.a. kunnen lezen in het Groentje.

Dit klinkt als positief nieuws maar betekent feitelijk dat er tijdens de zomervakantie in krap vier weken een burgerinitiatief opgezet moet worden dat Laco direct en absolute financiële zekerheid geeft per 1 september.

Uw stem en die van andere burgers vinden we belangrijk. Vanuit het actiecomité is er daarom in de afgelopen periode gekeken naar de haalbaarheid van een burgerinitiatief of een partnership.

Een burgerinitiatief ter waarde van €160.000

Allereerst is er met Laco gesproken om de benodigde investeringen duidelijk te krijgen. Om het bad acht jaar open te houden is €240.000 nodig. Deze investering is direct nodig en kan niet uitgesmeerd worden over acht jaar. Het zwembad moet namelijk verbouwd worden om aan nieuwe wet- en regelgeving te voldoen. De gemeente is bereid om hier €80.000 van te betalen.

Sporthuis Bunnik werd initieel gezien als mogelijke partner van onze actie. Hoewel Sporthuis Bunnik zeer bereid was te helpen, blijkt dat de stichting geen gelden tot haar beschikking heeft. Ook een combinatie met sponsoring door bedrijven is onderzocht, maar lijkt niet kansrijk door de huidige financiele situatie waar met name de grootste Bunnikse bedrijven zich in bevinden.

Een initiatief volledig opgezet door burgers blijft dan over als een mogelijke manier om het restbedrag van €160.000 bij elkaar te krijgen. Dit moet dan op 31 augustus mét financiële zekerheid rond zijn. Alleen dan wil Laco van de sluiting afzien.

Laco geeft zelf aan geen investeringen meer te doen, gezien de situatie die is ontstaan.

Sluiting zwembad onvermijdelijk door opgelegde tijdsdruk

Met de feiten boven tafel, hebben we met pijn in ons hart de volgende conclusie moeten trekken: de haalbaarheid van een burgerinitiatief is nihil. Daarmee lijkt de sluiting van het zwembad in Bunnik onvermijdelijk.

Met nog slechts vier weken op de teller voor sluiting én in vakantietijd, is het voor ons burgers onmogelijk een initiatief van deze schaal op te zetten. Een crowdfunding actie zou het makkelijkst zijn. Maar €160.000 is een enorm bedrag. Wordt het bedrag niet gehaald, dan sluit Laco alsnog haar deuren. Via een crowdfunding platform is het niet mogelijk om overgemaakt geld terug te storten aan donateurs. In onze ogen is dat een vervelende situatie en onwenselijke situatie.

Het is duidelijk dat in dit politieke spel wethouder Dekker en Laco (al dan niet bewust) nagelaten hebben burgers op tijd te informeren van dit belangrijke besluit. De ingediende motie van De Liberalen komt daarmee eerder in de buurt van een wassen neus dan een daadwerkelijke handreiking. Ook Laco laat duidelijk weten dat ze het bad niet langer kunnen openhouden, zonder dat er geld komt.

Afronding 'Laat Zwembad Bunnik niet Zinken'

Omdat de gemeente een toezegging kon doen van €80.000, willen we nog wel graag weten wat er nu met dit geld gebeurt als het zwembad sluit. Omdat wethouder Dekker met vakantie is, gaan we hierover in gesprek met het afdelingshoofd van de gemeente. Daarnaast staat er ook nog telefonisch contact gepland met P21 en De Liberalen over de uitkomst van het burgerinitiatief.

Tot slot

Wij als ouders zijn erg teleurgesteld in deze gang van zaken. We hebben samen met u in ieder geval geprobeerd het verschil te maken voor onze kinderen, de inwoners van de gemeente Bunnik en overige gebruikers van het zwembad. We hopen u met dit bericht voldoende te hebben geïnformeerd over onze inspanningen. En mocht u nog ?160.000 hebben liggen, laat het ons dan vooral weten vóór 31 augustus :)!

Vriendelijke groet,

Actiegroep 'Laat Zwembad Bunnik niet Zinken'

27-07-2020 | Petitie Laat zwembad Bunnik niet zinken

Vervolg manifestatie!

Luister naar de loze beloften http://www.youtube.com/watch?v=b44Z8IQ04dM en na een week dit teleurstellende antwoord Hartelijk dank voor de nadere mail aan Dhr. Krol (en aan Dhr.

+Lees meer...

Klein). Daarin verzoekt u om een gesprek met beide heren. Helaas zijn zij beiden niet in de gelegenheid op uw verzoek in te gaan de komende maanden. .................... . Als u nog aanvullende punten heeft, kunt u die het beste ook op schrift aan onze kleine fractie doen toekomen. . Wanneer er dan vanuit de beleidsmedewerkers en/of vanuit de Kamerleden zelf nog vragen zijn, kunnen wij contact met u opnemen om een afspraak te maken Gelukkig dat Vera Bergkamp - D66 en Mona Keijzer - CDA onder de indruk zijn en zich wel inzetten voor verbeteringen.

Telegraaf: Referendum erfpacht weer stap dichterbij

.

12-07-2013 | Petitie Referendum erfpacht Amsterdam

Referendum over het Amsterdamse erfpachtstelsel is een stuk dichterbij gekomen

Bijna 6.750 Amsterdamse woningbezitters spraken zich uit voor een dergelijke volksraadpleging, mede dankzij een e-mail van Vereniging Eigen Huis aan 22.000 leden in de hoofdstad. Volgens Steven Wayenberg, juridisch beleidsmedewerker bij Vereniging Eigen Huis, is massaal gereageerd op de e-mail.

+Lees meer...

'Door het tekenen van petitie van de erfpachterstichting SEBA is een referendum over het Amsterdamse erfpachtstelsel een stuk dichterbij gekomen', zegt Wagenberg. 

12-07-2013 | Petitie Referendum erfpacht Amsterdam

President Bulgarije roept op tot nieuwe verkiezingen

De president brengt hier zijn stem uit bij de verkiezingen in mei De Bulgaarse president Rosen Plevneliev heeft vrijdag opgeroepen tot nieuwe parlementsverkiezingen. Volgens hem is dit de enige weg uit de politieke chaos die het land al het hele jaar lamlegt. Bulgaarse kiezers zijn amper bekomen van de vorige verkiezingen, die op 2 mei zijn gehouden.

+Lees meer...

De regering was toen opgestapt na hevige protesten tegen de gestegen energieprijzen. Nu zijn ontevreden Bulgaren opnieuw massaal de straat opgegaan. De protesten begonnen nadat de nieuwe regering, een minderheidscoalitie van socialisten en liberalen, een omstreden mediamagnaat benoemde als hoofd van de veiligheidsdienst. Die benoeming is inmiddels teruggedraaid, maar de demonstranten zijn niet tevreden. Steeds luider eisen zij het vertrek van de coalitie. Premier Oresharski heeft herhaaldelijk gezegd dat hij niet aftreedt, maar nu ook de president pleit voor vervroegde verkiezingen, lijkt de val van het kabinet een kwestie van tijd.

Demonstraties duren al 26 dagen in Bulgarije

De demonstraties zijn doorgegaan voor de 26e achtereenvolgende dag in de hoofdstad Sofia;waarbij het doel nog steeds is dat de regering aftreedt. Critici beschuldigen de socialistische premier Plamen Oresharski van corruptie en een gebrekaan transparantie.  .

Impressie van manifestatie op Het Plein in Den Haag 4 juli 2013

Impressie Manifestatie van  4 juli op het Plein voor de Tweede Kamer. Er zijn verschillende Kamerleden naar ons toe gekomen, die veel aandacht hadden voor de problemen in de jeugdzorg. Hierbij waren o.a.

+Lees meer...

Henk Krol (50Plus), Vera Bergkamp (D66), Mona Keijzer (CDA), Harry van Bommel (SP) Hoewel aan aanwezige ouders beloften waren gedaan door Nine Kooiman (SP) en Loeps Ypma (PvdA) om ons te bezoeken, blaakten deze door afwezigheid. Jammer en een teleurstelling voor de ouders die op hun rekenden. Dit werd echter ruimschoots goedgemaakt door de duidelijke interesse van de Kamerleden die wel kwamen en zoveel tijd voor ons namen. Daarom mijn speciale dank voor Vera Bergkamp, Mona Keyzer, Henk Krol en Harry Bommel. Bovendien hebben we de toezegging dat er na het reces verdere gesprekken met ons zullen zijn. ik dacht dat we hierin vooral weer duidelijk over waarheidsvinding en sancties tegen opzettelijk verkondigen van onwaarheden moeten aankaarten. Een ander erg onder belicht punt is de rol van grootouders na een uhp en ook gisteren bleek dat de Kamerleden hiervan niet goed op de hoogte zijn en dat we dit punt het verdient om extra onder de aandacht te worden gebracht. Mocht u zelf nog andere punten op de agenda willen zetten, kunt u ze hier vermelden. Wij zullen dan t.z.t een agenda opstellen en de gisteren aanwezige ouders uitnodigen voor een gesprek. voor beelden zie: http://www.youtube.com/watch?v=b44Z8IQ04dM    http://petities.nl/nieuws/petities-manifestatie-op-4-juli-geslaagd http://www.hyves.nl/externalRedirect/?url=http%3A%2F%2Fwww.flickr.com%2F%2Fphotos%2F98442846%40N05%2Fsets%2F72157634489554111%2Fshow%2F

24e dag protesten in Sofia, Bulgarije

Bulgaarse protesten in Sofia houden aan Demonstranten hebben zich verzameld in de Bulgaarse hoofdstad voor de 24e achtereenvolgende dag. Ze uiten hun ongenoegen ten aanzien van Premier Plamen Oresharski en zijn benoemingvan de controversiële mediamagnaat Delyan Peevski als Voorzitter van 'State Agency for National Security' (?.?.?.?).  Ondanks het feit dat Peevski afziet van zijn benoeming, vragen de demonstranten omhet aftreden van de regering en om veranderingen in het electorale systeem om het Bulgaarse volk beter te representeren in het parlement.  .

25 jaar na omwenteling nog geen democratie

Who are the Bulgarian protesters? 06/07 08:53 CET According to the CIA’s official statistics, Bulgaria’s death rate is the eighth highest in the world. Afghanistan, war-torn for decades, is seventh.

+Lees meer...

Somalia is ninth. A handful of countries before Bulgaria have gone through sustained armed conflict, famine, genocide, apartheid and a nuclear disaster. And Bulgarians? Bulgarians went through 23 years of democratic transition. The above fact hints at a key reason for the protests that have marked 2013 and are still drawing thousands of people to anti-government protests day after day: ever since the democratic changes of 1989, life in Bulgaria has been unduly hard. The protesters presently crowding the plaza surrounding the Bulgarian National Assembly and demanding the Cabinet’s resignation, belong to the generation which was in primary school circa 1989. They belong to the generation which grew up in a deprived society of clashing values and persistent uncertainty. But crucially, they also belong to the generation which, for the first time in Bulgarian modern history, could read world news, travel widely and compare. The contrast they found between their reality and the rest of European civilization was devastating. It still is today – and the protesters are tired of living in limbo. The thirty-somethings of Bulgaria had been silent till now – too busy trying to sort out their careers and families in an ever-contracting economy and an environment of growing lawlessness and nepotism. Sometimes, too busy planning emigration. This is their first mass outing, their first show of concerted citizen will – an organized discontent, growing out of several green movements which gained traction in the countrysince the mid-00s precisely because they offered a politically unaffiliated – i.e. unsullied – outlet for the frustrations Bulgarians had with a long line of resource-stripping, land-grabbing, neglectful and polluting governments. The people protesting in front of the Parliament today feel cheated out of their youth, dreams and hopes: after nearly a quarter century of “change”, nothing in their lives has actually changed for good. Their formative years were spent in conditions of deepening nihilism – between 1994 and 2012 dabbling in Bulgarian politics morphed from a challenging, ideal-bound job into a bona fide criminal career. Ministries became the front-facing “shops” of the proliferating mafia structures, manned by ousted, but well-connected Communist functionaries, and hundreds of disaffected secret police agents and prospectless young wrestlers and boxers, let down by the sudden loss of state subsidy for their local clubs (such were established in most towns in Communist times). As children and teens, the current protest generation had to endure the doomed attempts of a nascent political scene to generate elites untainted by Communist ties – a near impossibility in a society where access to power was so tightly controlled that there was virtually no other way in. Having actual political experience equaled a compromised background. To illustrate: as of this year, more than half of the currently serving Bulgarian diplomats are still persons with proven links to the oppressive apparatus of the former Communist state security services. The latest protests were triggered by the same legacy of entrenched, deeply illegitimate power: the snap elections on May 11 produced the current stillborn coalition between the Bulgarian Socialist Party (heir to the seemingly dismantled all-powerful Communist Party) and ethnic Turkish party Movement for Rights and Freedoms, with Plamen Oresharski as Prime Minister. In its first days in power, the new government, aided by a largely unchanged Parliament, attempted to shoo in Delyan Peevski (a widely reviled protégé of massive criminal monopolies, under multiple investigations himself) as head of DANS – an ill-conceived, yet highly powerful national security structure tasked with investigating organized crime activity. This paradox was seen as a monstrous gesture of contempt towards the Bulgarian people: it is one thing to tacitly advance the toxic meshing of democratic institutions and organized crime structures. It is quite another to rub it in the face of a nation that just ousted another primitive and abusive government. When today’s protesters were growing up, they witnessed the progressive deterioration of vital institutions, the arbitrary change of governments, but not of attitudes and political practices – each Cabinet appeared more absurd, incompetent and unprincipled than the last. The currency crashed, the shops had no food. The abrupt change from command economy to free market capitalism plunged vast swathes of the population into sudden, shocking poverty, accompanied by loss of dignity, status and security. Stunned, disoriented and angry, Bulgarians went to the ballot in ever dwindling numbers, mostly to avenge themselves against the latest government that overpromised and underdelivered. Elections became the public executions of politicians and parties, and, finally, of the concept of government itself. This is how beginning with 2000, Bulgarians voted in a progression of ever odder political entities – from one-man parties such as the National Movement Simeon II (which produced the paradox of installing deposed prince Simeon Saxe-Coburg-Gotha as a republican Prime Minister without formally rescinding his royal claims) and GERB (the charismatic movement around strongman Boyko Borisov, ousted by protests in February this year), to ultranationalist scandal-mongers “Ataka”, busy inciting ethnic hatred against the significant minority of Bulgarian Turks. It continued thus until no party, no politician was able to claim an ounce of decency or respect. This mutual schism in Bulgarian public consciousness, pitting everybody who was in politics against everybody who was not, helped Bulgarian society arrive where it stands today. Party lines, for purposes other than public debates and election campaigns, are blurred beyond recognition. Trust in institutions is practically nil. Voters struggle to identify a true, meaningful alternative in terms of viable political opposition. Bulgarians either avoid voting altogether, disgusted with the mere thought of enabling the same revolving set of failed politicians, or go to the ballot not with their future in mind, but to punish, to lash out, to tear down. Everything that seemed new and untried before appeared preferable to whatever current government was in charge, so no Cabinet was actually allowed space and time to see though meaningful reforms. In turn, each successive Cabinet busied itself predominantly with undoing what the previous ones had done and reallocating resources to insiders – a party mandate didn’t mean governing a country, but simply draining it for personal gain and exploiting it as a vast sweatshop. To quote a recent Reuters publication: “We’re effectively dealing with a Wild West country,” said an EU official who handles east Europe, voicing doubts about Bulgaria’s ability to enforce the law and live by democratic norms”. This stinging judgment echoes ominously for the future of Bulgarian statehood – it indicates that the country has exhausted its credit of post-Cold War good will in the eyes of its aspirational model – Western Europe. While in the 90s the West may have been willing to help Bulgaria along, now the country is viewed more as a grand nuisance, a baffling liability in the periphery of the European Union. The demonstrators standing vigil in the cold nights of November 1989, shouting “Times are changing! It’s our time!” felt the world was watching. The free world was behind them, the Iron Curtain was melting, help was on its way. It was an illusion, ultimately, but it sustained them. Today, the children of those same protesters doggedly demand the resignation of another morally bankrupt government – the last, ugly spawn of a transition whose course was fatally perverted from the very start. They stand in the sweltering July evenings on the same yellow-bricked plaza, in front of the same Parliament building. They know now times have not changed. They know they stand alone. Maria Spirova Maria Spirova is an award-winning Bulgarian journalist with over 10 years of agency and long-form experience.   Copyright © 2013 euronews