Nieuws

(...) De fietsflat is echter een symbool van de mobiliteitstransitie geworden door onbedoeld de lang verborgen potentie van de fiets-treincombinatie te laten zien. Hoe gaaf zou het zijn als het die symbolische rol elders kan voortzetten? Stel je voor dat Amsterdam de fietsflat weggeeft, zoals Frankrijk in 1885 het Vrijheidsbeeld aan de Verenigde Staten schonk.

Tijd dus om de flat te schenken aan een andere stad die ambitieus werkt aan een alternatief voor de auto! Denk aan Parijs of Seine-Saint-Denis, dat in 2024 het hart van de Olympische Spelen zal zijn en waar onder leiding van Anne Hidalgo, de burgemeester van Parijs, een ware omslag plaatsvindt. Of een van de andere steden in Europa die werk maken van hun fietsbeleid en waar men zich soms afvraagt wat men met het groeiende aantal fietsen en fietsers aan moet. Steden als Berlijn, Barcelona, Liverpool, Nice en Kopenhagen, maar ook steden als Brussel, Milaan, Istanboel, Ljubljana en Leipzig Circulair

Amsterdam heeft iets moois in handen. Afbreken en weggooien of omsmelten is doodzonde. De fietsflat kan technisch nog vijftig jaar mee, zo verzekert de gemeente. (...) lees verder in Het Parool van 30 mei 2023

Zo ook aan de Jan Evertsenlaan in Noord-Hofland, waar betaalbare appartementen boven een nieuw te bouwen gezondheidscentrum staan gepland. Tijdens de behandeling van de startnotitie van dit project in de gemeenteraad op donderdag 25 mei, weigerde wethouder Van der Elst , de wensen van omwonenden goed in het stuk op te nemen. Een voorstel van de PvdA en SP om dit juist goed te verankeren, haalde geen meerderheid in de gemeenteraad.

Startnotities zijn bedoeld om als gemeenteraad kaders mee te geven m.b.t. de afbakening van het onderwerp en bijvoorbeeld de wensen van de verschillen groepen goed op te schrijven. In dit project gaat het om de belangen van de projectontwikkelaar, de belangen van toekomstige bewoners, de belangen van het (nieuwe) gezondheidscentrum en de belangen van de omwonenden.

In de huidige startnotitie staan deze standpunten als volgt kort samengevat: ‘Het gezondheidscentrum wenst hun huisvesting te vernieuwen om aan de hedendaagse standaard te kunnen voldoen en daarbij uit te breiden van 600 m2 naar 1200 m2 vloeroppervlak. De ambitie van de ontwikkelaar is om dit te realiseren i.c.m. circa 40 appartementen. De omwonenden willen de wijk leefbaar houden; zij stellen dat het weinige groen in deze wijk behouden moet blijven, dat er niet meer m2 bebouwd mag worden dan in de huidige situatie en dat de nieuwbouw proportioneel moet zijn: d.w.z. een lage bouwhoogte.’

Tegenstelde belangen dus. Zeer opvallend in deze notitie is dat de wensen van omwonenden veel minder expliciet in de startnotitie zijn verwoord dan de behoeften van de projectontwikkelaar en het gezondheidscentrum. Dit terwijl de omwonenden dit mondeling én schriftelijk -herhaaldelijk- heel duidelijk én concreet hebben gemaakt: ‘De omwonenden willen de wijk leefbaar houden; zij stellen dat het weinige groen in deze wijk behouden moet blijven, dat er niet meer dan 930 m2 bebouwd mag worden (het huidige gezondheidscentrum plus gebouw voormalige kerk) dan in de huidige situatie het geval is en dat de nieuwbouw in hun ogen proportioneel moet zijn: d.w.z. niet meer dan twee bouwlagen boven op het nieuw te bouwen gezondheidscentrum.’

PvdA- fractievoorzitter Arnold Posthuma: ‘Het is niet chique dat wethouder Van der Elst de wensen van omwonenden, die heel mooi concreet gemaakt zijn, veel vager in de startnotitie Jan Evertsenlaan heeft opgenomen. Als in het begin van het proces deze wensen niet goed zijn opgeschreven, heb ik al helemaal weinig vertrouwen in de uitkomsten daarvan. Daarmee wordt een zorgvuldig participatieproces in de kiem gesmoord. De kans op bezwaarprocedures wordt daarmee vergroot, waardoor het perspectief op een snelle oplevering van betaalbare woningen juist wordt verkleind. Een gemiste kans!’

In de geslaagde pilot met dure oncolytica ziet de minister echter wel mogelijkheden om de Europese wetgeving te overtreden. Wat is de reden dat het wel kon en nu niet meer kan in het project van LCB? 2) Op welke manier kan de Minister ervoor zorgen dat het LCB-project voldoet aan de Europese wetgeving, zodat heruitgifte van medicijnen mogelijk wordt zonder de wet te overtreden? In de beslisnota wordt opgemerkt dat de redistributie van oncolytica kan doordat dit in het kader van wetenschappelijk onderzoek gebeurt en dat dit hét verschil is met het project van het LCB. Is het mogelijk steun te geven aan het project van LCB, wanneer dit project gekoppeld wordt aan wetenschappelijk onderzoek naar veiligheid, haalbaarheid en kosten? 3) De Minister schrijft "Bij heruitgifte is de kwaliteit noch de veiligheid gegarandeerd." Wat voor reden heeft de minister om dit te veronderstellen? Bij de voorwaarden die voorgesteld zijn in de petitie is de kwaliteit en veiligheid voldoende gegarandeerd, blijkt ook uit de afgeronde pilot. Er is bovendien meer en meer bewijs dat geneesmiddelen veel langer houdbaar zijn (tenminste 3 jaar, ampullen tot 30 jaar) dan de formele expiratie datum die door de industrie wordt gehanteerd (zie bijvoorbeeld: Harvard Health Publishing, february 6, 2020, “Is it ok to use medications past their expiration dates?”) Neemt de minister die onderzoeksresultaten mee in zijn overwegingen over veiligheid? 4) Kan de minister de wetenschappelijke basis en bronnen delen die de bewering ondersteunen dat heruitgifte van medicijnen de kwaliteit en veiligheid in gevaar brengt? 5) Wat vindt de Minister van de constructie dat de belanghebbende farmaceutische industrie nu zelf de verloopdatum bepaalt en controleert, de WC-eend constructie? 6) Traceerbaarheid: Met behulp van een doorlopend systeem kunnen uitgegeven medicijnen worden getraceerd vanaf het moment dat ze door de apotheek worden ontvangen, tot aan het moment van heruitgifte. Dit zorgt ervoor dat er een gedetailleerd overzicht is van de reis van het medicijn, inclusief informatie over de leverancier, de opslagcondities en de vervaldatum, datum uitschrijven en terugboeken. Vanwege de unieke code is insluipen/toevoeging falsified medicine onmogelijk, de integriteit is geborgd. Was de minister op de hoogte van het bestaan en functioneren van dit systeem? 7) Is de Minister op de hoogte van het feit dat de kostenraming voor het geavanceerde volgsysteem met temperatuur-, licht- en vochtmonitoring is gemaakt op basis van een paar honderd chips, terwijl er miljoenen nodig zijn? 8) Is de Minister ervan op de hoogte dat onderzocht en bevestigd is dat voor een groot deel van de medicijnen geen speciale bewaarcondities vereist zijn? Chips zijn dan een kostbare oplossing voor een deelprobleem. 9) Vervalsing van medicijnen is in de huidige Nederlandse medicatieketen een denkbeeldig risico. Zijn er sinds de invoering van het code-systeem bij de Minister toch voorbeelden van vervalsing bekend? Zo nee, waar praten we dan over, zo ja, kan de Kamer daar dan een overzicht van krijgen? 10) De Minister schrijft dat ”iedereen in Europa kan vertrouwen op kwalitatief goede en veilige medicijnen” Hoe kan het dan dat er binnen Europa (bijvoorbeeld in Griekenland) heruitgifte in alle openheid plaatsvindt en dat Engeland tijdens de Covid-pandemie, zonder enig bekend negatief effect op patiënt veiligheid, heruitgifte heeft toegestaan? Deze beide voorbeelden zijn strijdig met de bepalingen uit de Nederlandse Geneesmiddelenwet. Hoe verklaart de Minister dat het toch wordt toegestaan, waarom kan er in Nederland geen uitzondering worden gemaakt op die Europese regelgeving? 11) Zou de Minister de oplossing die in Griekenland is gevonden ook in Nederland kunnen gebruiken? Is hierover al contact geweest? 12) Patiënten, familie, artsen en apothekers zoeken bij tekorten de noodzakelijke medicamenten in retour en restmedicatie om dit vervolgens aan patiënten te overhandigen. Hoe reflecteert de Minister hier als bewindspersoon op? En hoe dat hij dat als arts? 13) De situatie is urgent, we denken aan de problemen op het gebied van klimaat, waterkwaliteit, economie, leveringszekerheid van geneesmiddelen en gezondheidszorg aan noodlijdende patiënten. Kan de Minister concreet aangeven hoe hij op een constructieve manier wetswijzigingen gaat doorvoeren om ingezamelde medicijnen nuttig te gebruiken in plaats van weg te gooien? Welke concrete stappen zijn reeds ondernomen met welke concrete resultaten? Kan de Kamer periodiek op de hoogte worden gesteld en gezien de urgentie, wanneer kunnen wij de eerste feedback verwachten? 14) Waarom wordt er tijd gekocht/verspild door het onderzoek naar heruitgifte van de weliswaar dure maar de in kwantiteit verwaarloosbare hoeveelheid orale oncolytica, derdelijns-medicatie, te verlengen tot eind 2024, terwijl er dringend actie nodig is om de problemen aan te pakken, die ontstaan door de massale vernietiging eerste en tweedelijnsmedicatie. 15) Hoe kan de Minister garanderen dat hij voldoende medestanders zal vinden in Europa voor aanpassing van de wet- en regelgeving voor heruitgifte, voordat er een andere Minister wordt geïnstalleerd na de volgende verkiezingen voor de Tweede Kamer in begin 2025? 16) Hecht de Minister belang aan de pilot en het bestaan van een logistiek centrum zoals het LCB en zo ja, hoe wil de minister het voortbestaan van dit centrum faciliteren? 17) Heruitgifte vermindert de ecologische voetafdruk. Neemt de Minister de product-aansprakelijkheidswetten in overweging voor de financiering van een Logistiek Centrum voor heruitgifte retourmedicatie? 18) Kan de Minister de kosten en voordelen van het heruitgifteprogramma van LCB vergelijken met de kosten en voordelen van medicijnverspilling en vernietiging, zowel op het gebied van gezondheidszorg als milieueffecten? 19) De Minister verwijst bij de afwijzing naar de “Guide Lines for medicine donations”. Deze bestaan uit 12 richtlijnen. Het LCB-project voldoet aan 11 richtlijnen. De uitzondering is uitsluitend richtlijn 5: “No medicines should be donated that have been issued to patients and then returned to a pharmacy...”. Wat is de ratio achter dit directief? 20) In de toelichting wordt aangegeven dat geringe hoeveelheden het project onrendabel zou maken. Is het de Minister bekend dat de logistiek van het het LCB juist ingesteld is op een breed palet aan medicijnen in kleine hoeveelheden en hiermee geen probleem heeft? 21) Hoe denkt de Minister over het verder faciliteren van veilige heruitgifte van medicijnen, rekening houdend met de positieve ervaringen in andere landen, tekorten in Nederland en de hulpvraag vanuit Suriname? 22) Vindt de Minister zelf ook niet dat hij te snel de motie voor doorstart van de geslaagde pilot heeft verworpen op basis van de FMD, dus te kort door de bocht is gegaan? Is hij bereid de democratische weg te volgen en de doorstart te gedogen en te faciliteren?