Nieuws

Tekenen kan via https://www.solargeoeng.org/

Professor Aarti Gupta, hoogleraar Global Environmental Governance bij de Leerstoelgroep Milieubeleid van Wageningen University & Research, is één van hen: ‘Het is tijd een duidelijk standpunt in te nemen tegen het meenemen van speculatieve zonnestralingsbeheertechnologieën als toekomstige optie voor klimaatbeleid. Het is gevaarlijk om met focus op zonnestralingsbeheer de aandacht af te leiden van dringende acties die we vandaag nog moeten ondernemen om klimaatverandering te bestrijden, te weten het verminderen van diepgewortelde ongelijkheden en het in één lijn brengen van onze politiek om een eerlijke wereldwijde transitie te kunnen bewerkstelligen.’

De wetenschappers stellen dat het inzetten van zonnestralingsbeheer niet op een eerlijke manier wereldwijd kan worden beheerd. Er ontstaat daarom een onaanvaardbaar risico wanneer het als toekomstige klimaatbeleidsoptie zou worden geïmplementeerd. De groep roept daarom collega-academici, maatschappelijke organisaties en bezorgde burgers op een open brief te tekenen die gericht is aan overheden, de Verenigde Naties en andere belanghebbenden om de ontwikkeling en mogelijke inzet van zonnestralingsbeheertechnologieën op planetaire schaal stil te leggen Het initiatief is gebaseerd op een artikel dat op 17 januari jl. is gepubliceerd in het academische tijdschrift WIREs Climate Change, dat gezamenlijk geschreven is door 16 wetenschappers en initiatiefnemers van deze groep. Een interview hierover met Aarti Gupta is te beluisteren bij de BBC-radio (laatste 5 minuten).

Aerosolen in de stratosfeer sproeien Het initiatief voor een niet-gebruiksovereenkomst is voornamelijk gericht tegen de meest betwiste speculatieve technologie: het massaal sproeien van aerosolen in de stratosfeer om een deel van het binnenkomende zonlicht tegen te houden en daarmee de planeet af te koelen. Zulke gevaarlijke interventies op planetaire schaal kunnen niet op een inclusieve, eerlijke en effectieve manier worden bestuurd en moeten daarom verboden worden, zegt deze groep wetenschappers en bestuurskundigen.

Technologie een halt toeroepen Professor Frank Biermann van de Universiteit Utrecht is een van de initiatiefnemers van de oproep voor een niet-gebruiksovereenkomst op zonnestralingsbeheer en hoofdauteur van het WIREs-artikel. Hij stelt: ‘De eerlijke, democratische en effectieve inzet van zonnestralingsbeheer is niet aan te sturen. In de laatste decennia is zonnestralingsbeheer het onderwerp van onderzoek geweest van slechts een kleine groep wetenschappers die voornamelijk werkzaam zijn bij elitaire universiteiten in de VS en de VK. Nu is het tijd dat andere wetenschappelijke gemeenschappen en de burgermaatschappij naar voren komen en hun stem laten horen. Overheden moeten de controle in de hand nemen. De ontwikkeling van zonnestralingsbeheertechnologieën moet een halt worden toegeroepen.’

Gevaar voor verplichtingen om te mitigeren De open brief belicht ook dat het inzetten op zonnestralingsbeheer als mogelijke toekomstige oplossing: de verplichtingen om te mitigeren in gevaar kan brengen. Het zou overheden, bedrijven en maatschappijen ontmoedigen hun uiterste best te doen om CO2-vermindering en koolstofneutraliteit zo spoedig mogelijk te behalen. ‘Er is een aanzienlijk risico dat de speculatieve mogelijkheid van toekomstige zonnestralingsbeheer een te sterk argument wordt dat gebruikt zal worden door industrielobby’s, klimaatontkenners en sommige overheden om het CO2-verminderingsbeleid uit te gaan stellen.’ zo staat in de brief.

Dit was dan ook een van de redenen die door de inheemse Saami Raad en milieu-gerichte ngo’s begin 2021 werd opgevoerd om een ballonproef van een zonnestralingsbeheeronderzoeksprogramma van de Harvard-universiteit tegen te houden. De proef die gepland stond voor juni 2021 en uitgevoerd zou worden boven inheems gebied in Zweden werd afgelast na aanzienlijke tegengeluiden vanuit de burgermaatschappij. De groep van meer dan 60 experts pleit nu dat zulke proeven wereldwijd verboden zouden moeten worden.

Onmiddellijke actie vereist voor niet-gebruiksovereenkomst De 60 vooraanstaande klimaatwetenschappers en bestuurskundigen vrezen tevens dat zonder internationaal verbod of restricties een aantal machtige landen met steun van grote bedrijven en filantropen alsnog aan de slag zouden kunnen gaan met zonnestralingsbeheer/ Ze kunnen dit ofwel eenzijdig of in kleine coalities doen, zelfs als de rest van de wereld tegen een dergelijke inzet zou zijn – of nog niet de tijd zou hebben gehad om de inzet en diens mogelijke gevaren te beoordelen. De groep stelt dat door dit gevaar onmiddellijke actie van overheden en de Verenigde Naties nodig is om een niet-gebruiksovereenkomst op zonnestralingsbeheer op te stellen.

Om precies te zijn roept de open brief overheden op om vijf kernverboden en -maatregelen te steunen:

Een verbod op de steun voor ontwikkeling van zonnestralingsbeheertechnologieën door nationale financieringsinstanties, zowel in eigen land als via internationale instellingen.

Een verbod op buitenexperimenten met zonnestralingsbeheertechnologieën in gebieden die onder hun bevoegdheid vallen.

Patentrechten weigeren op technologieën voor zonnestralingsbeheer, inclusief ondersteunende technologieën zoals voor het achteraf uitrusten van vliegtuigen voor de injectie van aerosolen.

Geen inzet van technologieën voor zonnestralingsbeheer als deze ontwikkeld zijn door derden.

Bezwaar uitspreken tegen toekomstige institutionalisering van zonnestralingsbeheer op planetaire schaal als beleidsoptie bij internationale instellingen, ook bij beoordelingen door de Intergouvernementele Werkgroep inzake Klimaatverandering.

De website van het initiatief voorziet in de meest actuele wetenschappelijke informatie betreffende de verscheidene risico’s van zonnestralingsbeheer en diens hypothetische technologieën, informatie over de ruim 60 ondertekenaars en een ‘Take Action’-knop waar academici en andere de open brief kunnen steunen.

Het is nu afwachten of de raadsleden verder willen met ons voorstel voor een pilot om vaktherapie buiten de aanbesteding om te contracteren. We gaan later nog naar wethouders van andere gemeenten.

Nu worden steeds individuele bouwplannen gerealiseerd, zonder een visie op de ontwikkeling van de wijk. De wijk heeft tot zes jaar geleden positieve impulsen gekend vanuit de gemeente en inwoners van de wijk. Zo zijn er mooie nieuwe appartementen gerealiseerd, is het nieuwe buurtcentrum de Caleidoscoop gebouwd en hebben de buurtbewoners zelf in afstemming met de gemeente een grote speeltuin gerealiseerd. We zagen in die periode de wijk zienderogen verbeteren en de bewoners hecht samenwerken. De laatste jaren zien we het echter weer achteruit gaan. Er is een nieuw bedrijvencentrum gekomen, het vrachtverkeer van Koninklijke Sanders neemt sterk toe, de exploitatie van de Hoge Heide met bowling, fittness en horeca gelegenheid, breidt steeds verder uit. Verkeer en geluidsoverlast neemt daarbij ook toe. De jeugd vindt ook nog maar moeilijk een plek in de wijk, het buurtcentrum is immers afgebroken en het crossveldje verdwijnt. Ook het schaarse groen moet steeds vaker wijken voor nieuwbouw. Kortom door alle ontwikkelingen gaat de wijk achteruit en dat kan op termijn een serieus risico gaan vormen voor de leefbaarheid in de wijk. En we weten allemaal dat het dat weer veel moeilijker is om het daarna weer goed te krijgen als het eenmaal de verkeerde kant op is gegaan. Juist nu zou een goede visie het tij kunnen keren. Echter puur om bedrijfseconomische redenen (als argument wordt steeds gehanteerd dat de ondergrondse infra er al ligt en de grond in eigendom is van de gemeente) wordt er kort door de bocht een oplossing gezocht voor de bouw van woningen voor spoedzoekers. Het zal opnieuw afbreuk doen aan de leefbaarheid van de wijk. Het realiseren van 19 flexwoningen op die plek blokkeert ook nog eens een kans op de ontwikkeling van naar verwachting veel betere plannen. Bijvoorbeeld het uitbreiden van het sportpark. Of te kiezen voor een veel breder bouwplan in die hoek waarbij ook de woningen voor spoedzoekers meer geïntegreerd kunnen worden in een mooie wijk met voorzieningen voor de jeugd. Wellicht kan met een bredere visie ook een betere ontsluiting van het verkeer worden gerealiseerd. Kortom, wij zijn dus niet tegen een oplossing van de huisvestingsproblematiek en een oplossing voor spoedzoekers, maar dan wel eerst bekeken vanuit een veel bredere visie waarmee er weer meer zicht komt op een positieve ontwikkeling van onze wijk, waarbij ook de inwoners weer gemotiveerd raken om daaraan bij te dragen. Wij mogen toch van de gemeente verwachten dat er een visie ligt en niet dat een kleinstukje grond om bedrijfseconomische redenen wordt ingezet voor een experiment met dan als uiteindelijk rendement 19 woningen en daarbij een vervlogen kans op een veel mooier perspectief dat uiteindelijk bijdraagt aan de leefbaarheid van 4500 inwoners. Bij de herhaalde gesprekken die we hebben gevoerd hebben wij echter niks van een visie mogen ontdekken. Dit ondanks herhaaldelijk aandringen en ook aandragen van alternatieven. Ik vraag u daarom dus nogmaals te beslissen tot uitstel en eerst toch B&W te vragen met de inwoners van de wijk, sportverenigingen en ondernemers de visie te maken. Ik zou het overigens ook wel opmerkelijk vinden als nog voordat de Gemeente definitief de vergunning kan verlenen, al wel goedkeuring wordt verleend voor krediet van 200.000 euro en impliciet daarmee toestemming wordt gegeven om met de woningbouwvereniging een overeenkomst aan te gaan. Dus wij zouden zeggen eerste goedkeuring voor een goed een plan en dan pas goedkeuring voor Flex. Of nog krachtiger gezegd: Geen plan, Geen Flex