Updates

Uit deze correspondentie blijkt echter dat wetenschappelijke input slechts werd geaccepteerd als deze paste binnen het vooraf bepaalde beleidskader. Inzichten van experts die dit kader tegenspraken, werden systematisch terzijde geschoven.

Manipulatie van Wetenschap: Een Schokkend Voorbeeld Een duidelijk voorbeeld hiervan is de correspondentie met een domesticatie-expert van de Universiteit Utrecht. Het ministerie zocht naar wetenschappelijke steun voor de aanname dat gedomesticeerde dieren minder gevaarlijk zijn dan niet-gedomesticeerde dieren. De expert weerlegde deze aanname echter met concrete voorbeelden, waaronder de duizenden bijtincidenten door honden, die ondanks duizenden jaren domesticatie jaarlijks ernstige letsels veroorzaken. Deze kritische bevindingen werden door ambtenaren genegeerd, en er werd actief gezocht naar alternatieve argumenten die wel binnen de politieke agenda pasten.

Een Illusie van Wetenschap Het proces rond de positieflijst laat zien hoe wetenschap wordt gebruikt als façade om beleidskeuzes te legitimeren. De lijst is in feite een politiek instrument, waarbij feiten en objectiviteit ondergeschikt zijn aan vooringenomen standpunten. Dit heeft geleid tot herhaaldelijke kritiek van de rechter, die stelde dat eerdere positieflijsten niet voldeden aan de vereisten van wetenschappelijke objectiviteit, deskundigheid en transparantie.

Oproep tot Transparantie Stichting Animalia roept de overheid op om een einde te maken aan deze manipulatieve praktijken en zich te richten op een transparant en eerlijk proces dat gebaseerd is op objectieve wetenschap. Alleen zo kan een beleid worden gerealiseerd dat daadwerkelijk bijdraagt aan dierenwelzijn en het vertrouwen van de samenleving herstelt.

Het volledige document, inclusief de correspondentie met de domesticatie-expert, is hier in te zien:

https://stichtinganimalia.nl/overheid-negeert-wetenschap-bij-het-opstellen-van-positieflijst-documenten/?fbclid=IwY2xjawH6-lFleHRuA2FlbQIxMAABHf2buqHVUFBdm0IBI0gsAiUWL2GYiacRQIvFyCAaD4HKJzRmRSq3ZZn2vgaemcQpyNn-ckMLK91mrgABhnQ

De aanwezige commercieel directeur Jessica van der Waal wekte de indruk dat zij niet op de hoogte is dat ANP wappert met de rechten van freelance fotografen. Ik vermoed fotografen zelf ook niet. Je moet kennis van de wet hebben om te doorzien dat ANP het auteursrecht moet BEZITTEN om schadevergoeding bij schending ervan te kunnen vorderen.

Tweede poging
Niet getreurd. Ik heb rekening gehouden met het risico dat de rechter de rechtspersoon niet zou wijzigen en heb afgelopen oktober de juiste rechtspersoon gedagvaard. Oktober 2025 volgt een nieuwe poging. Voor de proceskosten ben ik een crowdfunding opgestart.
Obstakel dit keer wordt de herroepingstermijn. Het dagvaarden voor een herroepingszaak dient te gebeuren binnen drie maanden nadat de gronden voor herroeping bekend zijn geworden.
Verkeerde rechtspersoon is geen grond, dat had ik de deurwaarder uit kunnen laten zoeken. $%!# Netjes gezegd: ik had meer klantgerichtheid verwacht van een deurwaarder die het dubbele tarief rekent.
Ik dagvaardde op basis van een vermoeden en dat vermoeden blijkt juist. Ik weet sinds 1 augustus dat de fotograaf een deel van de door mij betaalde schadevergoeding heeft gekregen. Het ultieme bewijs dat Hollandse Hoogte niet op EIGEN NAAM mocht vorderen.

De Rijdende rechter
Met de kennis van nu keek ik de uitzending van de Rijdende rechter van maart 2017 terug. Ik nam contact op met de ‘fotodief’ en ook bij haar bleek de naam van de fotograaf in het gehele voortraject en in de processtukken niet voor te komen. Uiteraard zal de fotograaf in deze kwestie vanwege alle publiciteit zijn rechtmatige deel hebben gekregen. Maar Hollandse Hoogte had, net als in mijn zaak, MEDE NAMENS de fotograaf moeten vorderen.
Grappig om mijn woorden van destijds, toen ik nog geen idee had van het misbruik van fotorechten, terug te lezen. Hoe ik er nu over denk lees je hier.
De dame uit de uitzending schreef een stukje naar aanleiding van ons telefoongesprek.

Overig nieuws
Het boek over fotorecht vordert gestaag. Door dingen uit te zoeken en op een rijtje te zetten leer ik er zelf ook een boel van. Dat de auteurswet gedateerd is blijft een ding. Onbegrijpelijk dat de term hyperlink, hyperlinks zijn de bouwstenen van internet, ontbreekt. Ik ontdekte de term echter wel in de wet voor uitgevers.

De meldingen van claims blijven binnen komen. En of ik al niet genoeg ‘munitie’ heb, ik vond een door ANP geclaimde foto terug bij Alamy onder een andere naam van de fotograaf.

Voorlopig moet ik dus nog wel even door. Teken en deel de petitie! Deel je ervaringen online. Een desinfecterend zonnetje is hard nodig met een pers die onderdeel is van het probleem.

En steun mijn gerechtelijke stappen tegen ANP door een donatie te doen of bekendheid te geven aan de crowdfunding: alle kleine beetjes helpen.

Groet! De petitionaris

Seu pai era um homem trabalhador, enquanto sua mãe dedicava-se à casa e às filhas.

Com o tempo, o relacionamento de seus pais chegou ao fim e a vida tomou novos rumos. Sua mãe casou novamente, trazendo ao mundo Ryan e Cauã, enquanto seu pai também se casou e teve João Vitor. Mesmo com essas mudanças, Taiany cresceu moldando uma personalidade forte, determinada e cheia de sonhos, sem jamais perder a doçura que a caracterizava.

Ela estudou, trabalhou e, em 2016, tirou seu primeiro passaporte. Desde cedo, sonhava em deixar o Brasil e explorar o mundo, algo que sua mãe achava distante e quase impossível. Mas, como era de se esperar de alguém tão decidida, Taiany tornou seu sonho realidade. Em 2019, com o convite de uma amiga que morava fora, ela tomou a coragem de mudar de país, surpreendendo a todos com sua determinação.

Os desafios de morar no exterior vieram, mas também trouxeram experiências inesquecíveis. Taiany proporcionou viagens a lugares que nem nos seus maiores sonhos imaginava conhecer. No entanto, em sua pequena cidade natal, os boatos e preconceitos surgiram: comentários maldosos sobre mulheres que escolhem morar fora. Mas Taiany seguiu firme, mostrando sua força e resiliência. Seu trabalho como babá, garçonete em cafés, pubs e pizzarias provava o quão batalhadora ela era – embora ela nunca precisasse provar nada a ninguém.

Sempre que vinha ao Brasil, mesmo em breves visitas, Taiany trazia alegria, mimos e amor para sua família. Sua vida era uma celebração, e seus retornos eram cheios de festas e momentos especiais. Mesmo à distância, ela era uma presença constante, sempre conectada por chamadas e mensagens.

Nos anos em que viveu fora, teve alguns relacionamentos sérios que não deram certo. Até que, em 2024, compartilhou a notícia de que estava ao lado de um homem que aparentava ser maravilhoso. Ele era elegante, carinhoso e parecia tratá-la como uma princesa. No entanto, nem sempre o que parece é verdade. Em sua última visita ao Brasil, a família percebeu sinais de ciúmes excessivos. Pediram para ela ficar, mas Taiany, com sua determinação habitual, decidiu voltar. Já estava com a papelada pronta para se casar e acreditava que tudo daria certo.

No dia 27 de dezembro de 2024, Taiany deu seu último abraço em nossa mãe, prometendo que voltaria em fevereiro de 2025. Agora, estamos aqui, aguardando a chegada de seu corpo frio, dentro de uma urna lacrada.

Se isso faz sentido? Para nós, nada mais faz...

• Palavras de sua irmã Nay

Bron: tweedekamer.nl

Wilt u erbij zijn? Meld het de petitionaris en meld u zich aan op bezoekers.tweedekamer.nl.