Een korte inhoudelijke reactie op het artikel “Petitie kan eenheid met GGiN niet afdwingen” van het CIP. Zie voor dit artikel: https://cip.nl/68118-synodepreses-gergem-petitie-kan-eenheid-met-ggin-niet-afdwingen
Graag licht ik een aantal zaken toe om duidelijkheid te geven over mijn intenties.
Ds. Van Eckeveld “Mensen kunnen vanuit de beste bedoelingen brieven schrijven en petities starten, maar dergelijke initiatieven kunnen alleen op een kerkelijke wijze ter tafel komen. Als dat niet wordt gedaan wordt het in de gemeente des Heeren een verwarrende toestand. De Heere God is een God van orde.”
Helemaal mee eens! Mijn brief in het RD is dan ook in de eerste plaats een opiniebijdrage. Een persoonlijke reflectie over hoe ik het blijvend kerkelijk gescheiden voortleven voor mijzelf ervaar. Daarbij wil ik door middel van de petitie een zwijgende massa een stem geven. Niet meer en niet minder. Een signaal afgeven. Uiteindelijk moeten de personen, die de door God ingestelde ambten bekleden, onder de voorlichting van de Heilige Geest, besluiten wel of geen verdere stappen te ondernemen. Daar ga ik niet over; daarin moet je je plaats weten.
Ds. Van Eckeveld vervolgt: “De initiatiefnemer zou zijn wens kunnen delen met zijn kerkenraad. Vervolgens kan de kerkenraad daarmee naar de classis stappen. Via de classis kan dit initiatief vervolgens worden besproken op de generale synode.” Van Eckeveld voegt toe dat beide kerken via de Deputaatschap Kerkelijke Eenheid met elkaar in gesprek zijn. “Daar proberen we elkaar meer en meer te vinden.”
Vooralsnog ben ik niet voornemens om de formele kerkelijke weg te bewandelen. Dit omdat gesprekken op het hoogste kerkelijke niveau plaatsvinden sinds 2001. Ga ik de kerkelijke weg bewandelen, dan kom ik uit bij dezelfde mensen die deze gesprekken reeds voeren. Alleen omdat de gesprekken tot op heden niet leiden tot concrete stappen, om te komen tot kerkelijke eenheid, heb ik dit signaal willen afgeven. Voor alsnog zie ik in deze petitie nog niet het middel om een doorbraak hierin te bewerken. Ik denk dat de binnenkamer hierin een heilzamere weg is.
Dr. M. Golverdingen: “Toen ik over de petitie las, dacht ik: ‘deze man heeft de strekking van mijn boek begrepen”.
Dank u wel! U hartelijk dank voor het gedegen werk wat u geleverd hebt. Dat van mij is een eendagsvlinder, dat van u heeft blijvende waarde!
Dr. M. Golverdingen vervolgt: “Om die eenheid te bereiken moeten betrokkenen voorzichtig te werk blijven gaan. Met een petitie in de publiciteit treden kan de nodige emoties oproepen. Eenheid is in de eerste plaats geen zaak van actie, maar van gebed. En gebed kunnen we niet forceren, maar wordt bewerkt door de Heilige Geest.” Golverdingen juicht gesprekken naar aanleiding van de petitie binnen kerkelijke gemeenten toe.
Helemaal eens! Dat heeft voor mij ook de nodige worstelingen gezorgd. Met deze actie wil ik niets forceren, wel dat het juiste gesprek gevoerd wordt over: ‘Waarom gescheiden voortleven als er geen wezenlijk leerverschil is?’
Jan Zwemer is Zeeuws historicus van bevindelijk-gereformeerde afkomst. "Zulke initiatieven komen altijd onverwacht," merkt hij op. "Mijn aandacht werd meteen getrokken door de gesuggereerde toevoeging ‘onder het Kruis’ na ‘Gereformeerde Gemeenten’.
Deze toevoeging heb ik slechts gedaan in de lijn van de geest van het artikel ‘vooruit naar vroeger’. Niet om mensen of groeperingen uit te sluiten. Sterker, daar waar overeenstemming is in de waarheid, is eenheid onlosmakelijk aan verbonden.
Ds. Egas: “Ik ben blij met ieder initiatief dat eenheid aanspoort,” zegt Egas over de petitie. “Wat zou het voor de GerGem en GGiN mooi zijn als de breuk uit ’53 wordt geheeld. En wat mooi dat dit initiatief van onderop komt. Blijkbaar zijn er honderden gemeenteleden die dit verlangen delen… Het is duidelijk dat Rozendaal wordt gedreven door een hartelijk verlangen naar eenheid. Ik denk dat hij terecht constateert dat er theologisch geen wezenlijke verschillen zijn tussen de beide kerken. Er zou dan ook meer ruimte moeten komen om werk te maken aan eenheid.”
Ds. Egas geeft op een rake manier weer wat mijn intenties zijn. Dank daarvoor!
Namens de GGiN is ds. J. Roos nauw betrokken bij onderlinge gesprekken tussen beide kerken. Hij was niet bereid om commentaar te geven en verwees door naar het kerkelijk bureau van de GGiN. Ook het kerkelijke bureau wilde niet op de petitie reageren en verwees door naar ds. O. M. van der Tang. Ook de GGiN-predikant had geen behoefte aan commentaar. “Deze discussie zou niet via de media gevoerd moeten worden,” aldus de predikant uit Alblasserdam.
In mijn hart geef ik ds. Van der Tang gelijk! Dit geeft bij mij een grote spanning: Mag ik doen, wat ik gedaan heb? Anderzijds is het door het jarenlang onder embargo houden van een eigen kerkelijk onderzoek, is er een leerverschil of niet, een inhoudelijk gesprek moeilijk te voeren. Ik ben opgegroeid onder het idee dat er een leergeschil is. Sinds ca. 2007 moest dit op last van de synode onderzocht worden: Is er wel een leergeschil? Dit heeft blijkbaar tot een antwoord geleid, alleen wordt sinds die tijd onder embargo gehouden. Waarom mag hier niet in alle eerlijkheid in de openbaarheid over gesproken worden?
Geert Jan Rozendaal
We zijn in een dag bijna verdubbeld!! Op naar de 200. Super bedankt iedereen voor je steun.
Samen maken me Rhenen weer bereikbaar. #BlijvenDelen
De ontploffingen om ons heen worden zwaarder en intensiever, een dag voor Oud & Nieuw. Zojuist werd ik hartelijk uitgelachen toen ik een paar jongens aansprak op hun illegale geknal.
Laat merken dat je vindt dat deze traditie uit de hand gelopen is. Doe melding bij de politie of bij een online meldpunt. En verspreid de petitie! In januari gaan we die aan de gemeente overhandigen, met het zeer dringende verzoek om paal en perk te stellen aan de overlast door vuurwerk.
Iedereen bedankt voor het ondertekenen tot nu toe. Maar we hebben jullie hulp hard nodig! Deel onze post of deze petitie met zo veel mogelijk vrienden en familie en help ons Rhenen bereikbaar te houden.
dank aan allen die getekend hebben. nieuwe cao is een feit..
NEDERLAND VERDIENT EEN VEILIGE JAARWSSELING
Vijf argumenten op een rij die een vuurwerkverbod in ruil voor gemeentelijke vuurwerkshows rechtvaardigen. Zie hieronder.
Ambulancemedewerkers, brandweer en politie worden in de Nieuwjaarsnacht bekogeld met vuurwerk. Soms met vuurwerk met de kracht van een handgranaat. Alleen al dit kille feit is een valide reden meteen een landelijk vuurwerkverbod af te kondigen. Van hulpmedewerkers blijf je af.
De helft van de slachtoffers is omstander. Burgers die elkaar na 12 uur op straat argeloos de hand geven bekopen dit met een blind oog of een vuurwerkpijl in de nek.
Jonge jongens vormen de meerderheid van de slachtoffers die zelf aansteker zijn. Hun puberbrein kan de gevaren van vuurwerk nog niet adequaat inschatten. Toch grijpen we als volwassenen niet in om deze groep levenslang door vuurwerk verminkte jongeren beter tegen zichzelf te beschermen.
Illegaal vuurwerk is een probleem maar niet de hoofdoorzaak. De meerderheid van alle brandwonden en oogletsels (60-70%) wordt veroorzaakt door legaal vuurwerk. Met alleen aanpakken van illegaal vuurwerk komen we er niet.
Het aantal geweldsincidenten gerelateerd aan vuurwerkvandalisme stijgt explosief. Voorlichting of een beschermbril helpen echt niet tegen onacceptabel gedrag.
Drie gewonden (horecabeveiligers!) bij schietpartij in centrum Breda: twee verdachten aangehouden BN/De Stem.
PWN heeft ons het volgende gemeld:
Het hekwerk langs de Beverwijksestraatweg is aanbesteed aan de aannemer, de werkzaamheden aan het hek zullen voor 1 maart 2020 uitgevoerd en afgerond worden.
De werkzaamheden aan de trap en het klimduin bij de Papenberg zullen in januari worden uitgevoerd, ook deze werkzaamheden zullen voor 1 maart 2020 afgerond zijn, zie de website voor meer details over de uit te voeren werkzaamheden, https://www.pwn.nl/bouw-van-trap-bij-de-papenberg-castricum
.
Petitie voor het verantwoord gebruiken van de stroomband ten behoeve van gedragsmodificatie.
Kun jij er mee leven dat er honden onnodig worden gedood?
Kun jij er mee leven dat honden die nu nog door middel van een kortdurende training (met matige stress) te helpen zijn, na het afschaffen van de stroomband geen kans meer krijgen en levenslang in hun welzijn geschaad zijn?
Kun jij er mee leven dat trainers en omstanders op straat straks meer risico lopen, omdat de stroomband als noodmaatregel niet meer mag?
Het is een misverstand dat stroombandtraining altijd heftig moet zijn.
Juist met de huidige stroombanden kan er getraind worden op een stand die duidelijk is voor de hond, zonder dat deze heftig is. Een kleine correctie heeft al effect: als ik uw aandacht wil geef ik u geen enorme kaakslag, maar een rustige aanraking op uw arm is dan al voldoende. Bij stroombandtraining zoekt men de stand op die werkt. Deze is meestal ver verwijderd van de hardste stand. Dit filmpje laat dit als voorbeeld zien. De stroomband wordt hier voor het eerst gebruikt bij deze hond.
Er zijn alternatieven, maar deze zijn naar mijn mening niet geschikt. Trilbanden bijvoorbeeld hebben weinig standen. De hond kan hierdoor enorm schrikken of niet juist reageren. Een citronellaband blijft ‘straffen’ terwijl de hond zijn gedrag al positief veranderd heeft. Het goede gedrag wordt dus ook weer afgekeurd! Het lijkt mij logisch dat dit uitermate onwenselijk en ondiervriendelijk is.
Een totaalverbod op de stroomband kost vele honden onnodig het leven. Het gaat hier niet om het inzetten bij simpele gehoorzaamheidstrainingen, zoals het netter naast komen zitten (hier is geen correctiemiddel voor nodig). Het gaat om belangrijke trainingen die de veiligheid in het algemeen verhogen. Tevens wordt ook het welzijn van de hond verbeterd na het afronden van de training. Dit wordt bevestigd door alle mensen die bij mij een stroombandtraining hebben gevolgd.
Als voorbeeld kijken we naar de volgende situatie: Een fitte veertigjarige vrouw met haar dertig kilo wegende hond. Haar hond viel uit naar katten, ook als hij aan de lijn liep. Bij een uitval van de hond, met een val als gevolg, heeft deze vrouw haar rug gebroken. Later heeft zij, in een gelijke situatie, ook nog een complexe schouderbreuk opgelopen. De hond heeft de kat vaak al eerder gezien dan de baas. Het argument “de hond gewoon aan de lijn houden”, was hier geen veilige optie. Door middel van stroombandtraining is het gedrag op een veilige manier gecorrigeerd en werden goede keuzes van de hond uitbundig beloond onder andere met veel lekkers. Deze vrouw en haar hond maken nu al twee jaar lang, veilige en lange wandelingen.
Niet alleen de veiligheid van de hond en baas zijn vergoot, ook die van het verkeer, voorbijgangers of in dit geval de kat. Ook het welzijn van de hond is enorm verbeterd door het kunnen maken van fijne wandelingen. Het alternatief was deze hond altijd in de kennel houden, wat de kwaliteit van leven in negatieve zin beïnvloedt.
Door een stroombandtraining, en dan bedoel ik geen “quick fix”, maar een training die op een verantwoorde wijze wordt gegeven en dus ook op de lange termijn effect heeft, kan het leven van een hond gered worden.
Hoe ziet dat traject er uit: Voorafgaand aan een eventuele stroombandtraining zal er een anamnese worden gedaan. Hierin worden ook de (mogelijk) lichamelijke oorzaken van het probleemgedrag meegenomen. Er moet in kaart gebracht worden waarom de hond dit gedrag laat zien en welke alternatieven er eventueel zijn. Trainingen die twee jaar in beslag nemen voordat de hond weer veilig en blij de straat op kan, is mijns inziens geen redelijk alternatief. Hierover kunnen van tevoren heldere afspraken worden gemaakt.
Belangrijk is ook dat de hond na de training weer een prettig leven kan leiden. De stress tijdens de training moet, naar verwachting, acceptabel zijn en gemeten worden tijdens training. Criteria hiervoor kunnen van tevoren worden vastgelegd. Als men besluit over te gaan op een stroombandtraining, dan volgt er een gedegen trainingsplan. De trainingen worden uitgevoerd onder begeleiding van een hiervoor apart gecertificeerde trainer. Deze trainer moet mijns inziens breed zijn onderlegd en beschikken over aantoonbare theoretische en praktische vaardigheden in verschillende soorten van aanpak bij probleemgedrag.
Daarnaast vind ik ook dat gecertificeerde trainers van opvangcentra een stroomband mogen gebruiken bij een volwassen hond waarvan het gedrag niet voldoende bekend is. Een muilkorf alleen geeft niet altijd voldoende veiligheid. Ook met muilkorf kan een sterke hond nog veel schade aanrichten, zich losrukken en dan bijvoorbeeld een dier dooddrukken of een mens ten val brengen etc. Het gebruik van een stroomband kan in zo’n geval de veiligheid van mens en dier vergroten.
Opvangcentra moeten mijns inziens weten of een hond verantwoord teruggeplaatst kan worden in de maatschappij. De noodmaatregel van een stroomband moet vooraf aangemeld worden bij een toezichthoudende instantie. Tevens moet achteraf gemeld worden of de band is gebruikt. Belangrijk is dan ook te vermelden in welke situatie, op welke stand en met welk effect.
SUGGESTIE SAMENVATTING De stroomband is een hulpmiddel in de training die in uitzonderlijke situaties ingezet kan worden door gecertificeerde trainers met kennis van zaken. Een verbod op dit hulpmiddel heeft vergaande gevolgen voor het welzijn van honden waarbij gedragsmodificatie noodzakelijk is en andere mogelijkheden niet dezelfde einddoelen kunnen bereiken qua training, veiligheid en welzijn. Een verbod op de stroomhalsband heeft in andere landen ook niet geleid tot vermindering in gebruik, waardoor misbruik van dit hulpmiddel door onkunde helaas nog steeds voorkomt. Door een verbod op de stroomband kunnen gecertificeerde trainers in uiterste gevallen zich niet wenden tot gebruik van dit middel waardoor meer honden onnodig worden gedood.
Door ondertekening van deze petitie ziet u in dat in deze situaties, met deze mitsen en maren, een stroomband een acceptabel hulpmiddel is.