Een korte inhoudelijke reactie op het artikel “Petitie kan eenheid met GGiN niet afdwingen” van het CIP. Zie voor dit artikel: https://cip.nl/68118-synodepreses-gergem-petitie-kan-eenheid-met-ggin-niet-afdwingen
Graag licht ik een aantal zaken toe om duidelijkheid te geven over mijn intenties.
Ds. Van Eckeveld “Mensen kunnen vanuit de beste bedoelingen brieven schrijven en petities starten, maar dergelijke initiatieven kunnen alleen op een kerkelijke wijze ter tafel komen. Als dat niet wordt gedaan wordt het in de gemeente des Heeren een verwarrende toestand. De Heere God is een God van orde.”
Helemaal mee eens! Mijn brief in het RD is dan ook in de eerste plaats een opiniebijdrage. Een persoonlijke reflectie over hoe ik het blijvend kerkelijk gescheiden voortleven voor mijzelf ervaar. Daarbij wil ik door middel van de petitie een zwijgende massa een stem geven. Niet meer en niet minder. Een signaal afgeven. Uiteindelijk moeten de personen, die de door God ingestelde ambten bekleden, onder de voorlichting van de Heilige Geest, besluiten wel of geen verdere stappen te ondernemen. Daar ga ik niet over; daarin moet je je plaats weten.
Ds. Van Eckeveld vervolgt: “De initiatiefnemer zou zijn wens kunnen delen met zijn kerkenraad. Vervolgens kan de kerkenraad daarmee naar de classis stappen. Via de classis kan dit initiatief vervolgens worden besproken op de generale synode.” Van Eckeveld voegt toe dat beide kerken via de Deputaatschap Kerkelijke Eenheid met elkaar in gesprek zijn. “Daar proberen we elkaar meer en meer te vinden.”
Vooralsnog ben ik niet voornemens om de formele kerkelijke weg te bewandelen. Dit omdat gesprekken op het hoogste kerkelijke niveau plaatsvinden sinds 2001. Ga ik de kerkelijke weg bewandelen, dan kom ik uit bij dezelfde mensen die deze gesprekken reeds voeren. Alleen omdat de gesprekken tot op heden niet leiden tot concrete stappen, om te komen tot kerkelijke eenheid, heb ik dit signaal willen afgeven. Voor alsnog zie ik in deze petitie nog niet het middel om een doorbraak hierin te bewerken. Ik denk dat de binnenkamer hierin een heilzamere weg is.
Dr. M. Golverdingen: “Toen ik over de petitie las, dacht ik: ‘deze man heeft de strekking van mijn boek begrepen”.
Dank u wel! U hartelijk dank voor het gedegen werk wat u geleverd hebt. Dat van mij is een eendagsvlinder, dat van u heeft blijvende waarde!
Dr. M. Golverdingen vervolgt: “Om die eenheid te bereiken moeten betrokkenen voorzichtig te werk blijven gaan. Met een petitie in de publiciteit treden kan de nodige emoties oproepen. Eenheid is in de eerste plaats geen zaak van actie, maar van gebed. En gebed kunnen we niet forceren, maar wordt bewerkt door de Heilige Geest.” Golverdingen juicht gesprekken naar aanleiding van de petitie binnen kerkelijke gemeenten toe.
Helemaal eens! Dat heeft voor mij ook de nodige worstelingen gezorgd. Met deze actie wil ik niets forceren, wel dat het juiste gesprek gevoerd wordt over: ‘Waarom gescheiden voortleven als er geen wezenlijk leerverschil is?’
Jan Zwemer is Zeeuws historicus van bevindelijk-gereformeerde afkomst. "Zulke initiatieven komen altijd onverwacht," merkt hij op. "Mijn aandacht werd meteen getrokken door de gesuggereerde toevoeging ‘onder het Kruis’ na ‘Gereformeerde Gemeenten’.
Deze toevoeging heb ik slechts gedaan in de lijn van de geest van het artikel ‘vooruit naar vroeger’. Niet om mensen of groeperingen uit te sluiten. Sterker, daar waar overeenstemming is in de waarheid, is eenheid onlosmakelijk aan verbonden.
Ds. Egas: “Ik ben blij met ieder initiatief dat eenheid aanspoort,” zegt Egas over de petitie. “Wat zou het voor de GerGem en GGiN mooi zijn als de breuk uit ’53 wordt geheeld. En wat mooi dat dit initiatief van onderop komt. Blijkbaar zijn er honderden gemeenteleden die dit verlangen delen… Het is duidelijk dat Rozendaal wordt gedreven door een hartelijk verlangen naar eenheid. Ik denk dat hij terecht constateert dat er theologisch geen wezenlijke verschillen zijn tussen de beide kerken. Er zou dan ook meer ruimte moeten komen om werk te maken aan eenheid.”
Ds. Egas geeft op een rake manier weer wat mijn intenties zijn. Dank daarvoor!
Namens de GGiN is ds. J. Roos nauw betrokken bij onderlinge gesprekken tussen beide kerken. Hij was niet bereid om commentaar te geven en verwees door naar het kerkelijk bureau van de GGiN. Ook het kerkelijke bureau wilde niet op de petitie reageren en verwees door naar ds. O. M. van der Tang. Ook de GGiN-predikant had geen behoefte aan commentaar. “Deze discussie zou niet via de media gevoerd moeten worden,” aldus de predikant uit Alblasserdam.
In mijn hart geef ik ds. Van der Tang gelijk! Dit geeft bij mij een grote spanning: Mag ik doen, wat ik gedaan heb? Anderzijds is het door het jarenlang onder embargo houden van een eigen kerkelijk onderzoek, is er een leerverschil of niet, een inhoudelijk gesprek moeilijk te voeren. Ik ben opgegroeid onder het idee dat er een leergeschil is. Sinds ca. 2007 moest dit op last van de synode onderzocht worden: Is er wel een leergeschil? Dit heeft blijkbaar tot een antwoord geleid, alleen wordt sinds die tijd onder embargo gehouden. Waarom mag hier niet in alle eerlijkheid in de openbaarheid over gesproken worden?
Geert Jan Rozendaal
Helaas, ik heb de herroepingszaak met ANP zoals ik in augustus al vreesde verloren omdat ik de verkeerde rechtsopvolger van Hollandse Hoogte dagvaardde.
ANP is ter zitting met maar liefst drie advocaten verschenen en ik heb onder andere Ywein van den Brande, een van de oprichters van Permission Machine, de hand mogen schudden.
De aanwezige commercieel directeur Jessica van der Waal wekte de indruk dat zij niet op de hoogte is dat ANP wappert met de rechten van freelance fotografen. Ik vermoed fotografen zelf ook niet. Je moet kennis van de wet hebben om te doorzien dat ANP het auteursrecht moet BEZITTEN om schadevergoeding bij schending ervan te kunnen vorderen.
Tweede poging
Niet getreurd. Ik heb rekening gehouden met het risico dat de rechter de rechtspersoon niet zou wijzigen en heb afgelopen oktober de juiste rechtspersoon gedagvaard. Oktober 2025 volgt een nieuwe poging. Voor de proceskosten ben ik een crowdfunding opgestart.
Obstakel dit keer wordt de herroepingstermijn. Het dagvaarden voor een herroepingszaak dient te gebeuren binnen drie maanden nadat de gronden voor herroeping bekend zijn geworden.
Verkeerde rechtspersoon is geen grond, dat had ik de deurwaarder uit kunnen laten zoeken. $%!# Netjes gezegd: ik had meer klantgerichtheid verwacht van een deurwaarder die het dubbele tarief rekent.
Ik dagvaardde op basis van een vermoeden en dat vermoeden blijkt juist. Ik weet sinds 1 augustus dat de fotograaf een deel van de door mij betaalde schadevergoeding heeft gekregen. Het ultieme bewijs dat Hollandse Hoogte niet op EIGEN NAAM mocht vorderen.
De Rijdende rechter
Met de kennis van nu keek ik de uitzending van de Rijdende rechter van maart 2017 terug. Ik nam contact op met de ‘fotodief’ en ook bij haar bleek de naam van de fotograaf in het gehele voortraject en in de processtukken niet voor te komen. Uiteraard zal de fotograaf in deze kwestie vanwege alle publiciteit zijn rechtmatige deel hebben gekregen. Maar Hollandse Hoogte had, net als in mijn zaak, MEDE NAMENS de fotograaf moeten vorderen.
Grappig om mijn woorden van destijds, toen ik nog geen idee had van het misbruik van fotorechten, terug te lezen. Hoe ik er nu over denk lees je hier.
De dame uit de uitzending schreef een stukje naar aanleiding van ons telefoongesprek.
Overig nieuws
Het boek over fotorecht vordert gestaag. Door dingen uit te zoeken en op een rijtje te zetten leer ik er zelf ook een boel van. Dat de auteurswet gedateerd is blijft een ding. Onbegrijpelijk dat de term hyperlink, hyperlinks zijn de bouwstenen van internet, ontbreekt. Ik ontdekte de term echter wel in de wet voor uitgevers.
De meldingen van claims blijven binnen komen. En of ik al niet genoeg ‘munitie’ heb, ik vond een door ANP geclaimde foto terug bij Alamy onder een andere naam van de fotograaf.
Voorlopig moet ik dus nog wel even door. Teken en deel de petitie! Deel je ervaringen online. Een desinfecterend zonnetje is hard nodig met een pers die onderdeel is van het probleem.
En steun mijn gerechtelijke stappen tegen ANP door een donatie te doen of bekendheid te geven aan de crowdfunding: alle kleine beetjes helpen.
Groet! De petitionaris
Wij onthullen hoe de overheid wetenschap negeert en feiten verdraait. Lees in dit artikel waarom het beleid niets met dierenwelzijn te maken heeft en waarom wij ons blijven verzetten tegen deze onrechtvaardigheid en strijden vóór de dierhouderij.
Meer via https://stichtinganimalia.nl/overheid-negeert-wetenschap-bij-het-opstellen-van-positieflijst/ #positieflijst #intrekkenofvertrekken.
In Kamerstuk 36410-100 is de petitie genoemd:
gehoord de beraadslaging,
constaterende dat 75.347 ondertekenaars van de petitie «ledere Nederlander gelijkwaardig: maak motie-Becker ongedaan» hebben verzocht om de motie ongedaan te maken;
constaterende dat er meer dan 1.500 meldingen zijn gedaan bij discriminatie.nl;
constaterende dat de Nationaal Coördinator tegen Discriminatie en Racisme heeft opgeroepen de motie niet uit te voeren;
van mening dat de motie (36 600-XV, nr. 18) een nieuw dieptepunt markeert in de normalisatie van discriminatie en uitsluiting van Nederlanders met een migratieachtergrond;
verzoekt de regering om de motie van het lid Becker waarin wordt gevraagd om gegevens bij te houden over de culturele en religieuze normen en waarden van Nederlanders met een migratieachtergrond, niet uit te voeren,
en gaat over tot de orde van de dag..
Nascida em Planaltina de Goiás e criada em Planaltina-DF, Taiany, carinhosamente chamada de Tatá, sempre foi uma criança esperta e cheia de vida. Terceira filha do casamento de seus pais, Eliana e Ednaldo, ela cresceu em um lar simples, cercada de amor e cuidado ao lado de suas irmãs Naiany e Geanny.
Seu pai era um homem trabalhador, enquanto sua mãe dedicava-se à casa e às filhas.
Com o tempo, o relacionamento de seus pais chegou ao fim e a vida tomou novos rumos. Sua mãe casou novamente, trazendo ao mundo Ryan e Cauã, enquanto seu pai também se casou e teve João Vitor. Mesmo com essas mudanças, Taiany cresceu moldando uma personalidade forte, determinada e cheia de sonhos, sem jamais perder a doçura que a caracterizava.
Ela estudou, trabalhou e, em 2016, tirou seu primeiro passaporte. Desde cedo, sonhava em deixar o Brasil e explorar o mundo, algo que sua mãe achava distante e quase impossível. Mas, como era de se esperar de alguém tão decidida, Taiany tornou seu sonho realidade. Em 2019, com o convite de uma amiga que morava fora, ela tomou a coragem de mudar de país, surpreendendo a todos com sua determinação.
Os desafios de morar no exterior vieram, mas também trouxeram experiências inesquecíveis. Taiany proporcionou viagens a lugares que nem nos seus maiores sonhos imaginava conhecer. No entanto, em sua pequena cidade natal, os boatos e preconceitos surgiram: comentários maldosos sobre mulheres que escolhem morar fora. Mas Taiany seguiu firme, mostrando sua força e resiliência. Seu trabalho como babá, garçonete em cafés, pubs e pizzarias provava o quão batalhadora ela era – embora ela nunca precisasse provar nada a ninguém.
Sempre que vinha ao Brasil, mesmo em breves visitas, Taiany trazia alegria, mimos e amor para sua família. Sua vida era uma celebração, e seus retornos eram cheios de festas e momentos especiais. Mesmo à distância, ela era uma presença constante, sempre conectada por chamadas e mensagens.
Nos anos em que viveu fora, teve alguns relacionamentos sérios que não deram certo. Até que, em 2024, compartilhou a notícia de que estava ao lado de um homem que aparentava ser maravilhoso. Ele era elegante, carinhoso e parecia tratá-la como uma princesa. No entanto, nem sempre o que parece é verdade. Em sua última visita ao Brasil, a família percebeu sinais de ciúmes excessivos. Pediram para ela ficar, mas Taiany, com sua determinação habitual, decidiu voltar. Já estava com a papelada pronta para se casar e acreditava que tudo daria certo.
No dia 27 de dezembro de 2024, Taiany deu seu último abraço em nossa mãe, prometendo que voltaria em fevereiro de 2025. Agora, estamos aqui, aguardando a chegada de seu corpo frio, dentro de uma urna lacrada.
Se isso faz sentido? Para nós, nada mais faz...
Was het een noodlottig ongeval of toch een misdrijf? Op vrijdag 3 januari (...) NPO Radio 1.
Aanbieding van de petitie 'Politiek, stop je te gedragen als een kleuterklas' zal op 21 januari 2025 van 13:45 tot 14:00 uur zijn in de Statenpassage van het Tweede Kamergebouw. De Kamercommissie Onderwijs, Cultuur en Wetenschap zal de petitie in ontvangst nemen.
Bron: tweedekamer.nl
Wilt u erbij zijn? Meld het de petitionaris en meld u zich aan op bezoekers.tweedekamer.nl.
Wat fijn dat de petitie veelvuldig ondertekend en gedeeld wordt. Waarvoor veel dank! Ook de media zoals Omroep Zeeland besteedde er aandacht aan en maakte er een nieuwsitem over. Op 16 januari 2025 stond het aantal geregistreerde honden in de gemeente Vlissingen op 2715. Een aantal huishoudens heeft meerdere honden op een adres maar we weten ook dat nog niet iedereen op de hoogte is van deze petitie en/of nog niet heeft ondertekend. We kunnen uw hulp daarin goed gebruiken! Vraag uw omgeving om zoveel mogelijk te tekenen en deel de petitie onder dierenvrienden, hondenclubs, op sociale media enz. Hoe meer stemmen, hoe meer impact we kunnen maken. We houden u op de hoogte.
Met (dier)vriendelijke groet, Namens bestuur Dierenwelzijn Zeeland Jolanda Lichtenberg, voorzitter
.
Het was al uitgebreid in het nieuws maar nu kunt u ook nog eens teruglezen in het rapport van DTV waarom een onderscheid tussen fatbike en e-bike niet mogelijk is.
En als er geen onderscheid mogelijk is tussen fatbike en e-bike zijn er ook geen aparte maatregelen mogelijk voor 'jongeren op een fatbike' of iets dergelijks. Dit konden Kamerleden ook al zien aankomen, dit rapport is wat dat betreft onnodige vertraging.
Maatregelen voor alle e-bikes zijn natuurlijk wel mogelijk: helm, kenteken, wa-verzekering, rijbewijs, minimumleeftijd of een combinatie ervan.