Updates

Voor Netkwesties heb ik met wat hulp een uitgebreid artikel geschreven met tips hoe je ertegen te verweren.

Roel Dijkstra en Kitty van Boven

Voor Bureau Jeugd & Media kwamen deze tips net te laat. Dat kreeg een fotoclaim van de schrijvers van de brandbrief die de aanleiding vormde voor deze petitie en is in discussie gegaan over wel/geen citaat.
Fotograaf Roel Dijkstra was recentelijk nog in het nieuws omdat hij zijn zaak heeft verkocht. Blijkbaar is dat exclusief zijn uitgebreide archief aangezien Kitty van Boven nog steeds opdracht krijgt te dagvaarden.
Mocht het zover komen dan kan deze gedaagde naast het citaatrecht nog inbrengen dat ze een hyperlink naar de bronpublicatie geplaatst heeft waarmee dit gebruik volgens het Svensson-arrest geen nieuwe openbaarmaking is maar een zogenoemde ‘handeling bestaande in een mededeling’.

Embedden

Die hyperlink brengt mij bij een groot misverstand. Nogal wat juristen menen dat hyperlinken en hotlinken hetzelfde betekent. Echter, een hyperlink is een voor de bezoeker volgbare verwijzing en een hotlink niet. Bij een hotlink komt een afbeelding van een andere server zonder dat de bezoeker dat doorheeft. Dat is een nieuwe openbaarmaking en daar heb je toestemming van de rechthebbende voor nodig. Tenzij je de afbeelding plaatst in combinatie met een hyperlink, dan is het voor de bezoeker wél duidelijk en krijgt de eerdere openbaarmaker credits in de vorm van een backlink. Wat het nog onduidelijker maakt is dat de term embedden ingeburgerd is voor hotlinken. Embedden betekent echter niets meer dan insluiten. Toegestaan is embedden in combinatie met een hyperlink: EMBEDDED HYPERLINKEN. Ik heb het meerdere keren proberen uit te leggen, het blijft complexe materie.

Tarieven Stichting Beeld Anoniem

De inzamelingsactie voor Jabbar, waar rechter G.J.J. Smits van rechtbank Assen 300% van het tarief van Stichting Beeld Anoniem heeft toegewezen loopt nog steeds. Het is frustrerend dat rechters dit tarief blijven accepteren om schadevergoedingen op te begroten. Zo is het in deze zaak gebruikt voor modellen die gratis geposeerd hebben - op initiatief van de fotograaf(!) – in ruil voor foto’s voor hun portfolio. Kort daarop dan juist weer een hele fijne uitspraak. Waar zwart op wit staat: “De tarieven van Stichting Beeldanoniem zijn geen weergave van hetgeen gebruikelijk is in de markt.” Dat hebben vele gedupeerde fotogebruikers ingebracht, rechters hebben het genegeerd of legden de bewijslast – dat de tarieven niet marktconform zijn - bij gedaagden neer.

De willekeur en onvoorspelbaarheid van rechters maken dat er geen rechtsbescherming is. Sowieso is procederen onbetaalbaar. En de enkeling die in persoon procedeert loopt tegen een systeem aan dat vooral handelt in eigen belang, namelijk het verdienmodel van juristen overeind houden.

Bureaucratie

De Mededingingsautoriteit heeft destijds – naar aanleiding van dit blog – contact opgenomen over het toepassen van de tarieven van Stichting Beeld Anoniem door juristen. Sindsdien moeten zij tientallen, misschien wel honderden, meldingen hierover hebben gehad. Mijn handhavingsverzoek is afgewezen wegens geen persoonlijk en actueel belang en zo kan het gebeuren dat de afpersingspraktijken met deze tarieven voortduren.

N.B. Ik had aangegeven het handhavingsverzoek te willen intrekken in ruil voor een publicatie dat de tarieven van Stichting Beeld Anoniem niet marktconform zijn en niet bedoeld zijn om lukraak schadevergoedingen op te baseren.
De handelswijze van de Mededingingsautoriteit is illustratief voor juridische ambtenaren. Zo deed ik een melding bij het Commissariaat voor de Media dat Bol.com de wet op de vaste boekenprijs overtreedt en gaat de toezichthouder daar niets mee doen omdat ik geen persoonlijk belang (meer) heb. Mijn klacht bij de Europese Commissie is zelfs zonder enige inhoudelijke reactie afgewezen.

Nationale ombudsman

Dat brengt mij tot slot bij de Nationale Ombudsman. De aangewezen persoon die burgers moet helpen als de overheid het laat afweten. Het laatste antwoord was zo nietszeggend, zie voortgangsbericht van december 2022, dat ik een geïrriteerde reactie gestuurd heb met alle instanties en autoriteiten die ik ooit benaderde in de CC. Daarna bleef het stil.
Stichting de Verbeelding heeft namens mij een verzoek ingediend of ik op de lijst ‘lastige klagers die geen antwoord krijgen’ sta. Dat Woo-verzoek was niet ontvankelijk, toen weer wel maar toen werd mijn gemachtigde geweigerd. Uiteindelijk laten ze me weten: “Op basis van uw verzoek is gezocht in onze systemen met uw naam als zoekterm. Er zijn geen documenten aangetroffen die vallen binnen de reikwijdte van uw verzoek.”
Beter hadden ze die tijd kunnen besteden aan het behandelen van mijn klachten over de overheid. Er lopen er nu drie:

1. Rechtspraak.nl wegens het selectief publiceren van uitspraken en het achterhouden van informatie.
2. Autoriteit Consument en Markt wegens het niet optreden tegen prijsafspraken volgens de tarievenlijst van Stichting Beeld Anoniem.
3. Commissariaat voor de Media wegens het niet handhaven op de Wet voor de Vaste Boekenprijs.
   

Dat was het weer voor deze keer. Hoogste tijd dat deze problematiek opgepikt wordt door de pers en politiek. Deel de petitie en deel jullie ervaringsverhalen, ook als je betaald hebt.

Groet! De petitionaris.