Nieuws

Deze gruwelijke misdaad was het tragische dieptepunt van een veel grotere campagne tegen de Koerden in het noorden van Irak. Terecht erkennen steeds meer landen deze campagne als genocide. Het is hoog tijd dat Nederland dat ook doet. De massamoord in de late jaren tachtig in Irak is de geschiedenis ingegaan als de Anfalcampagne. De cijfers liegen er niet om. In nog geen twee jaar tijd werden zeker 2000 Koerdische dorpen volledig met de grond gelijkgemaakt. Vele tienduizenden burgers werden daarbij vermoord. Tienduizenden anderen werden opgepakt en onder erbarmelijke omstandigheden opgesloten. En nog eens honderdduizenden moesten huis en haard achterlaten op de vlucht voor het geweld. Dat er vandaag de dag in Irak nog steeds nieuwe massagraven van slachtoffers worden ontdekt, geeft aan hoe grootschalig de campagne was. Deze cijfers komen uit een rapport dat Human Rights Watch in 1993 opstelde. Daarin laat de internationale mensenrechtenorganisatie er geen enkele twijfel over bestaan dat de Anfalcampagne van Saddam Hussein een genocide was. Wie de definitie van genocide zoals omschreven in het in 1948 door de VN aangenomen genocideverdrag erop naleest, kan ook niet anders dan concluderen dat de Anfalcampagne een nauwkeurig geplande volkerenmoord was. In 2007 werd de Nederlandse handelaar Frans van Anraat veroordeeld tot zeventien jaar gevangenisstraf vanwege medeplichtigheid aan oorlogsmisdaden. Toen de hiervoor beschreven gruwelijkheden plaatsvonden, leverde hij grondstoffen voor gifgas aan Irak. In de uitspraak sprak het gerechtshof over krachtige aanwijzingen dat de leiders van het Iraakse regime zich hebben laten leiden door een genocidaal oogmerk. Vanwege het bovenstaande mag het niet verbazen dat steeds meer landen overgaan tot de erkenning van de Anfalcampagne als wat die in werkelijkheid was: genocide. Eind vorig jaar ging het Zweedse parlement hiertoe over. In Noorwegen is het ook erkend. Eind vorige maand, op 28 februari, werd in het Britse parlement unaniem een motie aangenomen die de Anfalcampagne erkent als genocide en daarnaast regeringen, de EU en de VN ertoe aanmoedigt hetzelfde te doen. In andere landen, waaronder Canada, wordt er volop gedebatteerd over deze kwestie. Erkenning is om meerdere redenen belangrijk. Ten eerste omdat ze bijdraagt aan het belangrijkste doel van het genocideverdrag van de VN. In 1948, kort na de Tweede Wereldoorlog en de verschrikkingen die de Europese Joden toen ondervonden, werd dit verdrag nadrukkelijk aangenomen met het oog op het voorkomen van nieuwe genocides. Internationale aandacht voor genocide is daarom nodig en erkenning zorgt hiervoor. Daarnaast getuigt erkenning van respect voor de slachtoffers van de gruwelijke gebeurtenissen en hun nabestaanden. De Koerden hebben –volstrekt begrijpelijk– lang geklaagd dat de bergen hun enige echte vrienden waren. Politieke erkenning zou een mooi vriendschapssignaal zijn aan dit volk, dat veel te lang het slachtoffer van de geschiedenis is geweest. Ten slotte is erkenning door Nederland belangrijk vanwege de kwalijke rol die gifgashandelaar Van Anraat hierin heeft gespeeld. In december vorig jaar besloot de gemeenteraad van Den Haag unaniem dat er een gedenkteken voor de slachtoffers van de chemische aanval in Halabja in de stad komt. Het is belangwekkend dat na lang aandringen de slachtoffers van de genocide straks bij dit gedenkteken op een waardige wijze kunnen worden herdacht, maar het is niet genoeg. Vanuit morele overwegingen zou Nederland zich moeten aansluiten bij de snel groeiende groep landen die de Anfalcampagne als genocide erkennen. Eigenlijk wekt het verbazing dat Nederland, als gastland van het Internationaal Strafhof, het Internationaal Gerechtshof en de Organisatie voor het Verbod op Chemische Wapens (OPCW), niet al eerder tot deze erkenning is overgegaan. De auteurs zijn respectievelijk Kamerlid voor de SP en bestuurslid van CHAK, een niet-gouvernementele organisatie die pleit voor internationale erkenning van de genocide op de Koerden.

Het Europees Octrooibureau (EOB) haast zich opnieuw om deze octrooien te verlenen, terwijl een precedentzaak over een octrooi op tomaten (G2/12) nog niet eens is afgerond. Deze nieuwe praktijk van octrooierng wordt zeer waarschijnlijk beïnvloed door de mening van de voorzitter van het EOB, de heer Benoît Battistelli, die onlangs een duidelijke verklaring gaf in het voordeel van deze octrooien. BNR-nieuwsradio besteedde aandacht aan de nieuwe octrooien. Luister hier:http://www.bnr.nl/nieuws/967259-1303/veel-nieuwe-octrooien-op-groenten-en-gewassen Het persbericht van No Patents on Seeds is hier te bekijken (in het Engels). Het rapport van No Patents on Seeds staat op deze webpagina.

Deze brief en haar reactie kunt lezen op  http://steunhuisartsinproces.nl/petitie Hans van der Linde en het bestuur van de stichting Steun Huisarts in Proces bedanken de meer dan 7000 ondertekenaars voor hun steun. Dankzij uw steun heeft Hans van der Linde de mogelijkheid gehad dit proces door te zetten en zich niet de mond te laten snoeren. Nu het proces ten einde is, kan de discussie zich weer concentreren op het nut van de griepvaccinatie. Hans van der Linde blijft daar graag een constructieve bijdrage aan leveren.

Er is veel onrust over. 'Het gaat het personeel in ieder geval raken', erkende Teeven opnieuw. Hij zal de invulling van de bezuinigingen niet alleen aan de Dienst Justitiële Inrichtingen overlaten, maar 'tot achter de komma' aangeven wat er moet gebeuren. Gedacht wordt aan besparingen door meer mensen in een cel te plaatsen en enkelbanden te gebruiken. Dan zijn er minder mensen en ruimte nodig.Teeven bestreed dat hij 250 miljoen euro zou moeten bezuinigen. Dat is onzin volgens hem. 'Maar ik laat in het midden of het meer of minder is.' Hij wil er niet op ingaan voordat er in de ministerraad over is gesproken.

Maar of de Belgische regering meer wil, is nog onbekend. Teeven zou het wel toejuichen als op die manier de gevangenissen in Maastricht en Sittard open zouden kunnen blijven.

"We moeten zorgen dat gedetineerden iets nuttigs doen met hun dag. Ik heb liever dat ze aan het werk zijn dan dat ze op hun bed in hun cel liggen."De SP'er zal de staatssecretaris daarom vragen zijn voorstel in te trekken. "Ten eerste omdat het voorstel om bepaalde gedetineerden niet meer te laten werken in strijd is met de wet. Maar ook omdat we alles op alles moeten stellen om gevangenen beter terug te laten keren uit de bajes dan dat ze er in gingen."   Werkgelegenheid   De PvdA zal er verder voor pleiten de werkgelegenheid in gevangenissen ondanks de bezuinigingen zoveel mogelijk in stand houden. De partij wil daarom meer Belgische gedetineerden in Nederlandse instellingen onderbrengen. Tweede Kamerlid Ahmed Marcouch (PvdA) wijst erop dat momenteel al Belgische gevangen in de Tilburgse gevangenis worden ondergebracht, omdat Nederland kampt met leegstand en België met een tekort aan gevangenissen. Marcouch hoopt nu dat dit contract met Tilburg verlengd wordt en dat de staatssecretaris ook zal bekijken of niet nog meer gevangenissen ten behoeve van de Belgen kunnen worden ingezet, waarbij zij de huur betalen en het loon van de werknemers. "Tilburg heeft laten zien dat dit goed gaat. Volgens mij was er onder de Belgen alleen echt ontevredenheid over het eten, maar we hebben daar goede mensen werken die goed weten om te gaan met de gedetineerden."   Onderzoek   De PvdA'er pretendeert niet dat hiermee voorkomen kan worden dat er gevangenissen moeten worden gesloten, "maar we moeten alles proberen om werkgelegenheid en daarmee expertise en kennis te behouden". Ook zal Marcouch voorstellen een onderzoek te starten naar de mogelijkheid het personeel van de Zeer Beperkt Beveiligde Inrichtingen (zbbi's) in te zetten voor begeleiding van gedetineerden die onder elektronisch toezicht staan, om zo mogelijk een aantal zbbi's te sluiten in plaats van gevangenissen.

PvdA-Tweede Kamerlid Ahmed Marcouch zal daar donderdag op aandringen in een overleg van de Kamer met staatssecretaris Fred Teeven van Justitie. Print Foto: anp  Marcouch wil ook dat er harder opgetreden wordt tegen drugs in gevangenissen. Hij gaat aan Teeven vragen beter op drugs te 

Het maakt het toekomstperspectief van de Drentse gevangenissen er niet rooskleuriger op.   Het is voor de noordelijke gevangenissen nog niet duidelijk in welke fase de enkelbanden worden uitgedeeld. Als het voor de lichtere vergrijpen geldt, dan heeft het geen gevolgen voor de gevangenissen. Als het om het laatste deel van detentie gaat, dan kan dat grote gevolgen hebben.