Op eigen naam schade vorderen
Ik zie steeds meer blafbrieven namens grote partijen als ANP, Reuters, AFP en Alamy. Partijen die op eigen naam schade vorderen en waar de fotograaf zelf vermoedelijk geen cent van ziet.
Nieuw voor mij was dat Copytrack namens DPG Media meer dan duizend brieven in één week verstuurt. Vermoedelijk blijven de ‘boetes’ van DPG Media onder de € 500,- en die worden niet aan mij voorgelegd, vandaar dat ik het niet wist.
DPG Media krijgt weliswaar een vrijwel onbeperkte licentie van de fotograaf, maar fotografen behouden hun auteursrecht en dragen het niet over.

Helaas vragen gedupeerden zelden naar bewijs dat eisers gerechtigd zijn om op eigen naam schade te vorderen en moet ik de eerste kantonrechter nog tegenkomen die geen genoegen neemt met een bewijsaanbod. Een bewijsaanbod dat tegenwoordig bijna standaard is terwijl de wet voorschrijft dat alle bewijsmiddelen bij dagvaarding moeten worden overlegd, de substantiëringsplicht, art. 111.3 Rv.
Vraag je wél naar bewijs, dan win je.

Verwijtbaarheid
De term diefstal voor een onopzettelijke inbreuk is ongepast. Diefstal is een misdrijf, daar doe je aangifte van en dat valt onder strafrecht. Fototrollen willen geen straf maar schadevergoedingen. Ze beschuldigen je van een onrechtmatige handeling. Dat is geen misdrijf, je dient enkel schade te vergoeden en het valt onder civielrecht.
Een inbreuk moet verwijtbaar zijn om voor schadevergoeding in aanmerking te komen. Cruciale vraag is of jij wist, of redelijkerwijs had kunnen weten dat je rechten schond. Voor foto’s die automatisch verschijnen via een feed of een link die je deelt is de uitgever aansprakelijk. Voor foto’s die een ander plaatst de ander. En bij foto’s die anoniem zijn uitgegeven kun je mijn inziens niet verwachten dat je voor niet-commercieel gebruik uitgebreid onderzoek doet naar de rechthebbende.
Bij deze recente zaak zou ik zelf ingezet hebben op verwijtbaarheid.

Naamsvermelding
Alleen de fotograaf zelf heeft recht op naamsvermelding en op schadevergoeding voor het ontbreken van naamsvermelding. Het is een persoonlijkheidsrecht dat niet overgedragen kan worden. Een werkgever, een uitgever, opdrachtgever of rechtenbeheerder heeft geen recht op naamsvermelding, noch op schadevergoeding voor het ontbreken ervan. Daar is duidelijke jurisprudentie over.
Zo heeft Roel Dijkstra geen recht op schadevergoeding wegens ontbreken naamsvermelding bij de beroemde foto’s van Bokito.
Het recht op naamsvermelding vervalt zodra de foto met toestemming van de fotograaf zonder naamsvermelding is uitgegeven. Een aantal partijen geven bewust foto's anoniem uit om vervolgens blafbrieven te versturen.

Onderbouwing schade
De wet gaat uit van daadwerkelijke schade. Schadevergoedingen zijn zelden deugdelijk onderbouwd en rechters gaan ondanks gemotiveerde betwisting vaak mee in de opgeklopte bedragen. Fototrollen gebruiken dat om hoge bedragen af te dwingen.
Helaas vragen gedaagden zelden naar bewijs van het tarief dat ten tijde van de inbreuk gold. Rechter schat dan het tarief of sluit aan bij de tarieven van Stichting Beeld Anoniem of bij tarieven uit eerdere jurisprudentie.
Het door professionals vaak gegeven advies, betaal het normale tarief met een kleine opslag, raad ik ten zeerste af. Je verhoogt mijn inziens de kans dat ze je voor de rechter slepen. Je betwist immers niet dat zij gerechtigd zijn èn erkent verwijtbaar gehandeld te hebben.

Fotograaf zonder blafjurist
Het gevolg van de toenemende hoeveelheid blafbrieven voor partijen die de rechten niet hebben is dat het voor de fotograaf met een serieuze claim steeds lastiger wordt om zelf zijn rechten te handhaven.
Waardeer het als de fotograaf zelf contact opneemt en probeer het zonder tussenkomst van een jurist op te lossen. Voor beide kanten lopen de kosten anders snel op.
Mijn advies als de fotograaf je zelf benaderd is zonder enige discussie een billijke schadevergoeding over te maken. Voor een particulier, kleine stichting of sportvereniging €25 tot €50,-. Voor commercieel gebruik €100 tot €250,-.

Nieuwe afleveringen Kafka
Tot slot, de serie artikelen op LinkedIn over mijn ervaringen met de overheid is aangevuld met deel 4 over Rechtbanken en deel 5 over de Nationale Ombudsman.

Nog een lange weg te gaan. Promoot de petitie en deel je ervaringen met fototrollen online.

Groet!
De petitionaris

Fijn vonnis met beruchte fototrol
Tweemaal hielp ik bij een rechtszaak waar Dirk Jan Dijkstra als gemachtigde optrad voor de fotograaf. Bij beide zaken moest bijna €3.000 afgetikt worden voor het gebruik van een gratis CC-foto. Dijkstra heeft 2 maanden geleden een flinke tik gekregen van de rechter en zal nu hopelijk minder snel dagvaarden. Extra fijn aan het vonnis is dat schade voor het ontbreken van de naam van tafel is geveegd. Alleen de fysieke maker heeft volgens de wet recht op naamsvermelding. Het is schandalig hoe vaak rechters schade hebben toegewezen voor het ontbreken van naamsvermelding aan fictieve makers.

Het gevaar van ‘No Cure No Pay’
Een fotograaf heeft een ‘No Cure No Pay’ partij ingeschakeld om een betwiste vordering van €29.000 te incasseren. De kantonrechter is echter niet bevoegd om te oordelen over vorderingen boven de €25.000 en verwijst de zaak door. De fotograaf moet daardoor extra griffierecht betalen en is verplicht een advocaat in te schakelen. Naast deze stevige kosten loopt hij bovendien het risico dat hij een eerdere afkoopsom van maar liefst €37.000 moet terugbetalen.

Het portretrecht van David Pinto
Ruim 6 jaar na de uitspraak is het schandalige vonnis over de in opdracht gemaakte portretfoto’s van David Pinto gepubliceerd. Onbegrijpelijk dat dit vonnis al die tijd onder de radar is gebleven en er destijds geen ophef is ontstaan. Het portretrecht van David Pinto is mijn inziens genegeerd.

Bureaucratische ellende
De onzekerheid of een rechter zuiver oordeelt heeft me de afgelopen jaren het meest verbijsterd. Met op de tweede plaats hoogopgeleide ambtenaren met fijne salarissen die elkaar en mij aan het werk houden met zinloze antwoorden, formaliteiten, procedures, beslissingen, verwijzingen, regels enz.. Wat heb je als burger aan regels en wetgeving als rechters zich er niet aan houden en toezichthouders niet optreden?
Op LinkedIn ben ik een serie begonnen over mijn Kafkaëske ervaringen, zodat andere burgers die iets willen doen aan de misstanden hun tijd niet verspillen aan hetzelfde geneuzel.
1. Staatscommissie Rechtsstaat
2. Mededingingsautoriteit
3. Europese Commissie
4 e.v. Connect op LinkedIn om op de hoogte te blijven.

Nog een lange weg te gaan. Promoot de petitie en deel je ervaringen met fototrollen online.

Groet!
De petitionaris

De in jurisprudentie veel gebruikte term ‘Handeling Bestaande In Een Mededeling’ kent geen grond in onze nationale wet.

Update de Auteurswet
Hoogste tijd om de wet te updaten. Een nieuwe petitie dus! Ik heb een en ander uitgewerkt in een blog, op- en aanmerkingen zijn welkom. Doel is dit keer geen handtekeningen op te halen maar een uitgekristalliseerde tekst om na de verkiezingen aan te bieden aan onze wetgever.

Roel Dijkstra
Begin dit jaar was ik van plan om een vonnis te laten herroepen met het boegbeeld van de fototrollerij, Roel Dijkstra. Ik vermoed in die zaak dat hij de rechten niet heeft. Liever zou ik aangifte doen. Zodat het OM het onderzoek overneemt, getuigen hoort en de gedaagde partij geen risico loopt op nog meer kosten. Helaas werkt dat niet zo in onze rechtsstaat. Als er een vonnis ligt moet je zelf aan de slag. En zolang ik het bewijs niet rond heb in die zaak durf ik een gerechtelijke procedure niet aan.
Afgelopen week diende zich een nieuwe kans aan. Rechtbank Amsterdam publiceerde een vonnis op aanvraag van een dame die wederom een claim van Roel Dijkstra had gekregen. De advocaat van Roel Dijkstra, Kitty van Boven, gebruikte die uitspraak uit 2007 om een betaling af te dwingen. De dame had dat 16 jaar oude vonnis niet meer en vroeg het op.
Bij mij gingen alle alarmbellen af toen ik las over een foute bronvermelding in de krant bij de oorspronkelijke foto. Het zal toch niet zo wezen dat Roel Dijkstra in 2007 al achter andermans foto’s aanjoeg en wegkomt bij de rechter door te beweren dat de bronvermelding niet klopt? Volgens de LinkedIn-gegevens van de fotograaf dus wel. Met aangetoond bedrog kun je een vonnis laten herroepen. Maar ja, dat kost veel geld en elke rechtszaak, hoe sterk je ook denkt te staan, kent een procesrisico, zeker bij IE-zaken waar rechters een dubbele pet op kunnen hebben. Ik kan dat van deze dame niet vragen. In het algemeen belang is herroeping nodig. Daarom een inzamelingsactie via GoFundMe.

Staatscommissie Rechtsstaat
"De Staatscommissie rechtsstaat heeft de opdracht om vanuit het perspectief van de burger het functioneren van de rechtsstaat te analyseren en voorstellen te doen voor versterking ervan. Op 2 februari 2023 is de staatscommissie van start gegaan.
De staatscommissie zal onderzoek doen naar het functioneren van de wetgevende, rechtsprekende en uitvoerende macht. Daarbij kijkt de staatscommissie zowel naar deze drie machten afzonderlijk als naar hun onderlinge wisselwerking. Een goede bescherming van burgers tegen besluiten van de overheid en effectieve rechtsbescherming van burgers zijn hierbij belangrijke aandachtspunten. De staatscommissie zal voor 1 juni 2024 haar advies aanbieden aan regering, parlement en rechtspraak." Aldus de website

Bureaucratie
Na vijf jaar tevergeefs aankloppen bij de overheid voor hulp en meerdere pogingen om goede jurisprudentie uit te lokken had ik het eigenlijk al opgegeven. Elke ambtenaar lijkt op de hoogte van het verdienmodel met stockfoto's. Ze sturen me eindeloos van het kastje naar de muur. Goed voor de werkgelegenheid op dit rechtsgebied.
Doch toen ik gewezen werd op de nieuwe staatscommissie klom ik toch weer in de pen. Ik schreef een uitgebreide brief. Veel werk. Omdat het tijd kost om neutraal te schrijven, om niet te boos en gefrustreerd over te komen, om zorgvuldig enkele kwesties uit mijn enorme archief met ellende te selecteren, om de helft weer te schrappen omdat de brief anders te lang wordt.
Ik kreeg het gebruikelijke vriendelijke antwoord van een anonieme ambtenaar. Veel dank en zo. We nemen het serieus. We nemen het mee. En “Omdat de Staatscommissie niet tot taak heeft om individuele problemen en/of procedures op te lossen, kunnen we helaas niet direct ingaan op uw individuele zaak.”
Bij de ene instantie is het; we kunnen niks doen want u heeft geen persoonlijk belang, bij de andere kunnen ze niet op individuele zaken ingaan. En dat al vijf jaar lang.
Ik bied ze een petitie met een oplossing op een presenteerblaadje. Een oplossing die veel belastinggeld en leed zal besparen: Een poortje voordat een fototrol naar de rechter kan, waar gecontroleerd wordt of een fototrol wel de rechten heeft en zo ja of die rechten geschonden zijn.
Wederom pure Kafka. Ik heb de brief op LinkedIn gepubliceerd.

Dat was het weer voor deze keer. Hoogste tijd dat pers en politiek deze misstanden oppikken. Deel de petitie en deel jullie ervaringsverhalen, ook als je betaald hebt.

En mocht je wat geld kunnen missen, doneer voor BERUCHTE FOTOTROL!

Groet! De petitionaris, Martine Bakx.