Nieuws

Zeventig procent van de patiënten met een multiresistentie tegen antibiotica is drager van een bacterie met een enzym dat de werking van antibiotica uitschakelt.  Het gaat om ESBL. Dat staat voor Extended Spectrum Beta-lactamase, een verzamelnaam voor een groep door bacteriën aangemaakte enzymen die antibiotica onwerkzaam maken.Het overgrote deel van de pluimveesector is met ESBLs besmet. Uit recent onderzoek is gebleken dat acht van elke twaalf kippen in de winkels in het Spaanse Sevilla besmet zijn met ESBLs. In de winkels in het Amerikaanse Pittsburgh zijn zelfs zeventien van elke twintig kippen ESBL-positief. Die besmetting kan ten grondslag liggen aan de resistentie tegen antibiotica bij de mens. Identiek Een onderzoeksgroep van het RIVM, het UMC Utrecht en het Centraal Veterinair Instituut onder leiding van Maurine Leverstein-van Hall heeft heel recent aanwijzingen gevonden dat de ESBLs die kippen bij zich dragen, mogelijk dezelfde genetische structuur zouden kunnen hebben als de ESBLs bij mensen. Er loopt nu een vervolgonderzoek om die hypothese te bevestigen. De onderzoeksresultaten en monsters zijn voor nadere studie naar een laboratorium in Groot-Brittannië gestuurd. De eerste resultaten daarvan wijzen in dezelfde richting. Een oorzakelijk verband tussen besmetting met ESBLs bij kippen en bij mensen wordt steeds waarschijnlijker. Illegaal antibioticagebruik De besmetting van het Nederlandse pluimvee met bacteriën die ESBLs maken, komt door overmatig en illegaal gebruik van moderne antibiotica. In de pluimveesector wordt antibiotica op grote schaal preventief gebruikt. Daar zijn die middelen niet voor geregistreerd. Het gaat dan om koppelbehandeling van kuikens die nog niet ziek zijn. Volgens een recent artikel in het Tijdschrift voor Diergeneeskunde is de sprayvorm van het middel Ceftiofur de grootste boosdoener. Dat zet de bacteriën aan om het enzym te maken dat hen resistent maakt voor verschillende veelgebruikte antibiotica, met name penicillines en cephalosporines, een familie antibiotica die vooral bij ernstige infecties wordt gebruikt. Mensen Steeds meer patiënten raken besmet met bacteriën met ESBLs. Die krijgen dan bijvoorbeeld te maken met moeilijk te behandelen urineweginfecties als gevolg van resistente Escherichia coli-bacteriën of luchtweginfecties door resistente Klebsiella pneumoniae. Dergelijke infecties kunnen soms levensgevaarlijk worden. Ernstige infecties worden bij voorkeur behandeld met cefalosporinen. In 2009 vertoonden - zo staat te lezen in de brandbrief aan de ministers Klink en Verburg - 4,34 procent van de patiënten in de Nederlandse ziekenhuizen een resistentie tegen deze antibiotica. In huisartsenpraktijken steeg het resistentiepercentage van 1,74 in 2008 naar 2,17 in 2009, een kwart meer. In de brandbrief aan de ministers staat daarover: "Met name het toenemend percentage ESBL positieve isolaten in de huisartspraktijk dat resistent is tegen alle beschikbare orale antibiotica is verontrustend." 'Serieus probleem' Alle deskundigen op het gebied van ESBL komen binnenkort bijeen voor spoedoverleg. Daarbij zijn specialisten aanwezig van het RIVM, een aantal academische ziekenhuizen, het Centraal Veterinair Instituut van de Wageningen Universiteit en de Voedsel en Warenautoriteit (VWA). Daar zal ook gesproken worden over de vraag of een slecht te behandelen blaasontsteking of ontsteking van de luchtwegen te wijten is aan het eten van kip uit de intensieve veehouderij. Directeur Roel Coutinho van het Centrum voor Infectieziektenbestrijding van het RIVM beantwoordt die vraag voorlopig ontkennend. "Het bewijs daarvoor is nog niet geleverd", zegt hij. "Maar het antibioticagebruik in de veehouderij moet absoluut teruggedrongen worden. Dat is een serieus probleem. We doen er in de humane gezondheidszorg alles aan om terughoudend te zijn met antibiotica om het ontstaan van resistentie ertegen zolang mogelijk uit te stellen. Dan moet dat probleem niet via de achterdeur toch binnenkomen." Dierenartsen De Koninklijke Nederlandse Maatschappij voor Diergeneeskunde heeft al besloten de antibioticagroep cefolosporinen in de ban te doen vanwege de ESBL-problematiek. De vraag is of dat genoeg is, want dierenartsen en pluimveehouders houden zich dus lang niet altijd aan regels en afspraken. Minister Gerda Verburg van Landbouw praat daarom binnenkort met haar collega Ab Klink van Volksgezondheid over de vraag of sommige groepen antibiotica helemaal voor gebruik bij mensen gereserveerd moeten worden, en dus moeten worden verboden in de intensieve veehouderij. Het RIVM doet momenteel een breed onderzoek over de gevolgen van de bio-industrie op de volksgezondheid, dat moet voor de zomer klaar zijn. Het kan dan ook rechtstreeks naar de formateur gestuurd worden die na de verkiezingen van 9 juni een nieuw kabinet moet formeren. Misschien wel met als centrale vraag op dit punt of er een ingrijpende wijzing moet komen in de voorwaarden waaronder de intensieve veehouderij in Nederland mag opereren. De notitie van het RIVM aan het ministerie van Volksgezondheid, welzijn en Sport (VWS) kan worden opgevraagd via onderstaande link. Bron: NOS  

Maar zou er structureel niet iets mis kunnen zijn? We volgden het geld vanaf het loonstrookje tot aan het bed. Na twee jaar wadlopen in een stroperige brij van beleidsinformatie was de conclusie schokkend: Wij betalen voldoende premie voor de zorg binnen de AWBZ. Vanaf 1996 hebben diverse regeringen echter besloten om een stijgend deel van de premies aan andere dingen uit te geven.VWS meldt regelmatig dat iedereen met inkomen zo'n euro 320 per maand aan AWBZ-premie betaalt. 'Volgens VWS levert dat de overheid euro 13 mrd aan premies op.' Verder was het duidelijker geweest als het premieplichtig inkomen in 2008 was vermeld: dat was volgens de overheid euro 243,8 mrd. Over dat bedrag werd 12,15% ingehouden voor de AWBZ. Dat is in totaal euro 29,6 mrd en niet euro 13 mrd. Genoeg om de AWBZ van te bekostigen en om (inclusief eigen bijdragen) nog euro 9,5 mrd over (2008) te houden. Volgens de wet dient de spaarpot, het AFBZ-fonds, daarmee gevuld te worden. Deze pot is echter leeg. Tussen 2001 en 2009 is door het afromen van de premies bijna euro 70 mrd verdwenen. Het recent gelanceerde idee van de aanvullende AWBZ-verzekering lijkt ons daarom bizar.De AWBZ is een verzekering, waarvan de premieopbrengst uitgegeven dient te worden aan ziektekosten die onder de AWBZ vallen. Dit in tegenstelling tot belastinggelden waarmee de regering kan doen en laten wat haar goeddunkt. Wij betalen de premie aan de overheid en de zorgverzekeraar is in de praktijk de uitvoerder van de AWBZ.Volgens de rechter mag zorgverzekeraar noch overheid zich voor de AWBZ beroepen op een tekort aan geld. Deze uitspraken zijn in 2003 de reden geweest dat het de LPF lukte de wachtlijsten weg te laten werken. Het lijkt erop dat het ministerie goed naar de rechter heeft geluisterd. Uit de laatste AWBZ-zorgoverzichten van het College voor Zorgverzekeraars blijkt dat er geen 'zorg' geleverd wordt, alleen 'aanvullende zorg'. Op 'zorg' mag van de rechter immers niet bezuinigd worden, op aanvullende zorg wel.Wat betekent dat bijvoorbeeld voor verpleegtehuizen? Er volgt altijd een oorverdovende stilte als weer een drama de televisie heeft gehaald. Een verpleeginstelling is verantwoordelijk voor de kwaliteit van de zorg. Maar het verhaal heeft ook een achterkant. Vanaf de jaren negentig is de overheid zich steeds meer met de inhoud van de zorg gaan bemoeien. Terecht stelden de zorgaanbieders dat de uitvoering van de zorg hun eigen terrein was. Dat leverde in 1996 de kwaliteitswet op, waarmee instellingen verantwoordelijk werden voor de kwaliteit van de zorg.Wie had toen verwacht dat de overheid zich niet gehouden voelde om marktconforme prijzen voor de zorg te betalen? Bij elk drama kan VWS naar de instelling wijzen; de overheid bemoeit zich immers niet met de kwaliteit van de zorg. Wat moet een instelling zeggen als er iets mis gaat? Dat ze bij lange na niet voldoende geld krijgt voor de zorg die ze moeten leveren? Dat is waar, maar tegelijk levert ze daarmee het bewijs van haar eigen onvermogen.Het is tijd voor transparantie over de AWBZ.10 maart 2010 | Het Financiële Dagblad

:-)

Zoals u aan de handtekeningen kunt zien, hebben vooral de professionals ondertekend. Het zijn artsen, behandelaars en verwijzers, die zelf in hun dagelijkse praktijk met de opvang van ongewenst zwangere vrouwen te maken hebben. Zij ondervinden nu de gevolgen van het sluiten van de ACSG/MR 70 kliniek.  Het bestuur van ACSG/MR70 heeft de kliniek gesloten zonder dat de door haar gewenste voorziening in het Slotervaartziekenhuis gereed was. De directeur van het Slotervaartziekenhuis heeft de toezegging deze gespecialiseerde hulpverlening over te zullen nemen niet op tijd kunnen realiseren. De situatie blijft zeer zorgelijk (zie bericht in Het Parool http://www.parool.nl/parool/nl/265/GEZONDHEID/article/detail/283548/2010/03/11/Abortusartsen-boycotten-Slotervaart.dhtmlDe voormalige Staatssecretaris heeft in het overleg met de Tweedekamercommissie op 10 februari 2010 verklaard zich verantwoordelijk te voelen voor de continuïteit van de abortushulpverlening in Amsterdam en omgeving.Wij Vrouwen Eisen vindt de huidige gang van zaken getuigen van onverantwoord beleid ten aanzien van de continuïteit van de abortushulpverlening. Het is u vast bekend, dat de helft van het aantal in Nederland uitgevoerde abortussen in de twee klinieken te Amsterdam plaatsvond. De vraag om hulpverlening wordt nu opgevangen via overwerk in de overgebleven en slecht behuisde Oosterparkkliniek. Ook wordt doorverwezen naar de klinieken in Heemstede en Leiden. De overige taken van de ACSG/MR70 kliniek - voorlichting over anticonceptie en seksualiteit, vruchtbaarheid, recidivepreventie - zijn deels opgesplitst en ondergebracht bij andere organisaties. De integrale seksuele gezondheidszorg is zodoende verdwenen. De in 40 jaar opgebouwde expertise wordt verkwanseld. Wij protesteren tegen deze gang van zaken. De kliniek had niet gesloten mogen worden, zonder eerst de voortgang van de laagdrempelige en kwalitatief hoogstaande integrale hulpverlening in Amsterdam te garanderen. Wij vragen u als lid van de Tweede Kamer en voorzitter van de commissie VWS alles te doen om de werkzaamheden van de overgebleven Oosterparkkliniek te Amsterdam in het belang van de hulpvragende vrouwen te waarborgen en dit op te nemen in het overdrachtsdossier voor de nieuwe commissie.  Hoogachtend, Namens abortuscomité Wij Vrouwen Eisen, Gemma PaganoHilda Passchierbijlage: Petitie Behoud Amsterdamse Abortusklinieken met ondertekenaars   PS voor de lezers van deze Nieuwsrubriek: Deze brief is in aangepaste vorm ook aan de Minister gestuurd.