Nieuws

In de geslaagde pilot met dure oncolytica ziet de minister echter wel mogelijkheden om de Europese wetgeving te overtreden. Wat is de reden dat het wel kon en nu niet meer kan in het project van LCB? 2) Op welke manier kan de Minister ervoor zorgen dat het LCB-project voldoet aan de Europese wetgeving, zodat heruitgifte van medicijnen mogelijk wordt zonder de wet te overtreden? In de beslisnota wordt opgemerkt dat de redistributie van oncolytica kan doordat dit in het kader van wetenschappelijk onderzoek gebeurt en dat dit hét verschil is met het project van het LCB. Is het mogelijk steun te geven aan het project van LCB, wanneer dit project gekoppeld wordt aan wetenschappelijk onderzoek naar veiligheid, haalbaarheid en kosten? 3) De Minister schrijft "Bij heruitgifte is de kwaliteit noch de veiligheid gegarandeerd." Wat voor reden heeft de minister om dit te veronderstellen? Bij de voorwaarden die voorgesteld zijn in de petitie is de kwaliteit en veiligheid voldoende gegarandeerd, blijkt ook uit de afgeronde pilot. Er is bovendien meer en meer bewijs dat geneesmiddelen veel langer houdbaar zijn (tenminste 3 jaar, ampullen tot 30 jaar) dan de formele expiratie datum die door de industrie wordt gehanteerd (zie bijvoorbeeld: Harvard Health Publishing, february 6, 2020, “Is it ok to use medications past their expiration dates?”) Neemt de minister die onderzoeksresultaten mee in zijn overwegingen over veiligheid? 4) Kan de minister de wetenschappelijke basis en bronnen delen die de bewering ondersteunen dat heruitgifte van medicijnen de kwaliteit en veiligheid in gevaar brengt? 5) Wat vindt de Minister van de constructie dat de belanghebbende farmaceutische industrie nu zelf de verloopdatum bepaalt en controleert, de WC-eend constructie? 6) Traceerbaarheid: Met behulp van een doorlopend systeem kunnen uitgegeven medicijnen worden getraceerd vanaf het moment dat ze door de apotheek worden ontvangen, tot aan het moment van heruitgifte. Dit zorgt ervoor dat er een gedetailleerd overzicht is van de reis van het medicijn, inclusief informatie over de leverancier, de opslagcondities en de vervaldatum, datum uitschrijven en terugboeken. Vanwege de unieke code is insluipen/toevoeging falsified medicine onmogelijk, de integriteit is geborgd. Was de minister op de hoogte van het bestaan en functioneren van dit systeem? 7) Is de Minister op de hoogte van het feit dat de kostenraming voor het geavanceerde volgsysteem met temperatuur-, licht- en vochtmonitoring is gemaakt op basis van een paar honderd chips, terwijl er miljoenen nodig zijn? 8) Is de Minister ervan op de hoogte dat onderzocht en bevestigd is dat voor een groot deel van de medicijnen geen speciale bewaarcondities vereist zijn? Chips zijn dan een kostbare oplossing voor een deelprobleem. 9) Vervalsing van medicijnen is in de huidige Nederlandse medicatieketen een denkbeeldig risico. Zijn er sinds de invoering van het code-systeem bij de Minister toch voorbeelden van vervalsing bekend? Zo nee, waar praten we dan over, zo ja, kan de Kamer daar dan een overzicht van krijgen? 10) De Minister schrijft dat ”iedereen in Europa kan vertrouwen op kwalitatief goede en veilige medicijnen” Hoe kan het dan dat er binnen Europa (bijvoorbeeld in Griekenland) heruitgifte in alle openheid plaatsvindt en dat Engeland tijdens de Covid-pandemie, zonder enig bekend negatief effect op patiënt veiligheid, heruitgifte heeft toegestaan? Deze beide voorbeelden zijn strijdig met de bepalingen uit de Nederlandse Geneesmiddelenwet. Hoe verklaart de Minister dat het toch wordt toegestaan, waarom kan er in Nederland geen uitzondering worden gemaakt op die Europese regelgeving? 11) Zou de Minister de oplossing die in Griekenland is gevonden ook in Nederland kunnen gebruiken? Is hierover al contact geweest? 12) Patiënten, familie, artsen en apothekers zoeken bij tekorten de noodzakelijke medicamenten in retour en restmedicatie om dit vervolgens aan patiënten te overhandigen. Hoe reflecteert de Minister hier als bewindspersoon op? En hoe dat hij dat als arts? 13) De situatie is urgent, we denken aan de problemen op het gebied van klimaat, waterkwaliteit, economie, leveringszekerheid van geneesmiddelen en gezondheidszorg aan noodlijdende patiënten. Kan de Minister concreet aangeven hoe hij op een constructieve manier wetswijzigingen gaat doorvoeren om ingezamelde medicijnen nuttig te gebruiken in plaats van weg te gooien? Welke concrete stappen zijn reeds ondernomen met welke concrete resultaten? Kan de Kamer periodiek op de hoogte worden gesteld en gezien de urgentie, wanneer kunnen wij de eerste feedback verwachten? 14) Waarom wordt er tijd gekocht/verspild door het onderzoek naar heruitgifte van de weliswaar dure maar de in kwantiteit verwaarloosbare hoeveelheid orale oncolytica, derdelijns-medicatie, te verlengen tot eind 2024, terwijl er dringend actie nodig is om de problemen aan te pakken, die ontstaan door de massale vernietiging eerste en tweedelijnsmedicatie. 15) Hoe kan de Minister garanderen dat hij voldoende medestanders zal vinden in Europa voor aanpassing van de wet- en regelgeving voor heruitgifte, voordat er een andere Minister wordt geïnstalleerd na de volgende verkiezingen voor de Tweede Kamer in begin 2025? 16) Hecht de Minister belang aan de pilot en het bestaan van een logistiek centrum zoals het LCB en zo ja, hoe wil de minister het voortbestaan van dit centrum faciliteren? 17) Heruitgifte vermindert de ecologische voetafdruk. Neemt de Minister de product-aansprakelijkheidswetten in overweging voor de financiering van een Logistiek Centrum voor heruitgifte retourmedicatie? 18) Kan de Minister de kosten en voordelen van het heruitgifteprogramma van LCB vergelijken met de kosten en voordelen van medicijnverspilling en vernietiging, zowel op het gebied van gezondheidszorg als milieueffecten? 19) De Minister verwijst bij de afwijzing naar de “Guide Lines for medicine donations”. Deze bestaan uit 12 richtlijnen. Het LCB-project voldoet aan 11 richtlijnen. De uitzondering is uitsluitend richtlijn 5: “No medicines should be donated that have been issued to patients and then returned to a pharmacy...”. Wat is de ratio achter dit directief? 20) In de toelichting wordt aangegeven dat geringe hoeveelheden het project onrendabel zou maken. Is het de Minister bekend dat de logistiek van het het LCB juist ingesteld is op een breed palet aan medicijnen in kleine hoeveelheden en hiermee geen probleem heeft? 21) Hoe denkt de Minister over het verder faciliteren van veilige heruitgifte van medicijnen, rekening houdend met de positieve ervaringen in andere landen, tekorten in Nederland en de hulpvraag vanuit Suriname? 22) Vindt de Minister zelf ook niet dat hij te snel de motie voor doorstart van de geslaagde pilot heeft verworpen op basis van de FMD, dus te kort door de bocht is gegaan? Is hij bereid de democratische weg te volgen en de doorstart te gedogen en te faciliteren?

Meer dan 11 miljard euro besteden we in Nederland aan medicijnen en 1 miljard aan medisch-verpleegkundige materialen. Van deze 12 miljard wordt 2 miljard aan veilige middelen verspild, hetzij verbrand hetzij met het vuilnis weggegooid of door het riool gespoeld.

Nederland en Griekenland waren in Europa de pioniers met het heruitgeven van retour- en restmedicatie. In Brabant deed het LCB een succesvolle pilot op verzoek en met subsidie van het provinciale en lokale bestuur. Medicijnen en materiaal, nog In de originele verpakking werden door bevoegd personeel, met alle vereiste veiligheidsmaatregelen herverdeeld. Een levensreddende aktie die door de Inspectie werd stopgezet. De meerderheid van de Kamer wil dat deze pilot wordt doorgezet en uitgebreid, maar Minister Kuipers staat dit niet toe. Dit heeft verstrekkende gevolgen voor onze lucht, ons voedsel en ons water, en voor mensen die zich geen medicijnen kunnen veroorloven.

Vandaag komen wij met de schokkende cijfers naar buiten we zullen kranten en media inlichten wat er aan de hand is, wat de gevolgen zijn voor de lucht die we inademen, het voedsel dat we eten en het water dat we drinken. We moeten beseffen wat dit doet met mensen die om wat voor reden dan ook medicijnen en hulpmiddelen niet kunnen betalen. Kunnen we dit systeem nog genezen? Wij vragen uw stem te laten horen via deze petitie, teken en deel Red levens en verspil geen medicijnen. Laat de stem horen van betrokken burgers, die nadenken, die willen stoppen met het veroorzaken van een giftige nalatenschap. Doen, denken en doen! Red levens, verspil geen medicijnen.

https://gebruikrestmedicatie.petities.nl

(...)

Bron: Brief regering 23 mei 2023

EINDE ANTWOORD

REACTIE PETITIONARIS

Minister reageert op onze petitie, NCV blijft pleiten voor rechtvaardige vergoeding,

Naar aanleiding van onze petitie heeft minister Ernst Kuipers van Volksgezondheid, Welzijn en Sport een reactie gegeven. Samengevat is zijn antwoord: 'Ik erken de moeilijkheden die coeliakie met zich meebrengt. Maar de huidige regelingen met de fiscale aftrek van dieetkosten en gemeentelijke, bijzondere bijstand voor mensen met lage inkomens, zijn voldoende.

Daar zijn we het als Nederlandse Coeliakie Vereniging (NCV) niet mee eens. We zijn niet voor niets de petitie gestart. Veel mensen geven juist aan dat deze regelingen onvoldoende zijn en zij in de financiële problemen komen, door de hoge kosten van glutenvrije voeding. De minister geeft aan dat het basispakket van de zorgverzekering niet bedoeld is voor aangepaste voeding. In de brief staat de term 'zelfzorgmiddelen' waar het noodzakelijke glutenvrij dieet onder zou vallen. En die zelfzorgmiddelen vallen niet in het basispakket van de zorgverzekering.

Voor ons blijft de kern dat het glutenvrij dieet de enige behandeling is bij coeliakie. Het is dus niet zomaar 'ondersteunende, aangepaste' voeding. Het is het enige 'medicijn' voor coeliakiepatiënten. Omdat het voeding is, kopen mensen dat zelf. Maar om het dan een zelfzorgmiddel te noemen, gaat ons te ver. Het is niet zo dat er een medisch alternatief is dat coeliakiepatiënten ondersteunen met 'zelfzorg'. Zij zijn gedwongen hun eigen behandeling te betalen met het doen van de glutenvrije boodschappen.

Van de belastingaftrek van de dieetkosten weten we dat die regeling voor de meeste coeliakiepatiënten een wassen neus is omdat ze het drempelbedrag voor aftrek niet halen. Dat is ook de conclusie van een rapport waarin de regeling is onderzocht.

Sommige, maar niet alle, gemeenten betalen een bedrag aan blijvend zieke mensen en mensen met een beperking. Dit geldt dus niet voor alle mensen met coeliakie. Hetzelfde geldt voor de hoogte van het bedrag en de voorwaarden. Ook die verschillen per specifieke gemeente. Deze 'toevalligheid' druist in tegen het gelijkheidsbeginsel. Immers, pech als je als patiënt met deze auto-immuunziekte niet in zo'n gemeente woont.

Voor de NCV is het antwoord van de minister, hoezeer we dat ook waarderen, bij lange na niet afdoende. We blijven dus pleiten voor een rechtvaardige vergoeding voor de meerkosten van het glutenvrij dieet. We zijn daarover in contact met enkele Kamerleden, met wie we verder zullen praten. Daarnaast bekijken we de mogelijkheden om met het Ministerie van VWS in gesprek te gaan naar aanleiding van de brief.