Nieuws

Een ongewenste situatie, want vaak is heel bewust gekozen voor deze woonvorm in plaats van een duurdere AWBZ-instelling.

C. v.d. Staaij (SGP) en Mw. L. Voortman (GroenLinks). De petitie zal behandeld worden in het eerstvolgende algemeen overleg waarbij adoptie op de agenda staat.

donderdag. Een m.i. onderbelicht aspect van met name de Nationale Postcodeloterij (NPL) is de psychische druk die wordt gelegd op alle inwoners van Nederland om (steeds meer) loten af te nemen. Deze psychische druk wordt niet door iedereen zo ervaren, maar dat doet niets af aan het effect ervan. De psychische druk van de NPL ligt in het gegeven dat na een trekking van de NPL iedereen die woont in het winnende postcodegebied met 100% zekerheid kan stellen dat... ...hij deelt in een grote prijs omdat hij een of meer loten heeft gekocht of ...hij zou hebben gedeeld in een grote prijs als hij een of meer loten zou hebben gekocht. In de uitingen van de NPL laat zij niet na in te spelen op het gevoel van spijt dat in situatie 2 ongetwijfeld zal ontstaan ("het zal u toch niet gebeuren..."). Het psychologische effect wordt nog versterkt door het gegeven dat de buren (waarschijnlijk) wel loten hebben, zodat je zonder loten in een "winnende" straat wel echt als loser te kakken staat. Uit een onderzoek aan de Universiteit van Tilburg is gebleken dat de psychische druk om loten te blijven kopen vooral ontstaat door het lotensysteem van de NPL. Iedere inwoner van Nederland met een vaste woon- of verblijfplaats (lees: een adres in Nederland) heeft feitelijk al bij voorbaat een lotnummer, de postcode. Het is volgens de regels van de NPL toegestaan te spelen met een andere postcode, maar in de praktijk komt dat alleen voor bij mensen die verhuizen en daardoor voor de keuze staan verder te spelen met de oude of de nieuwe postcode. Wie zijn verhuizing telefonisch doorgeeft, wordt door de medewerker van de NPL bewust gedirigeerd naar spelen met beide postcodes (want stel dat...). Ik ben zo vrij het onderzoeksrapport in deze als bijlage mee te sturen en hier een link naar een moderne gelijkenis (http://petities.nl/nieuws/parabel) in te voegen. De Bankgiroloterij lijkt een vergelijkbaar systeem te hebben met bankrekeningnummers, net als de Vriendenloterij dat heeft met mobiele nummers, maar bij deze loterijen wordt alleen getrokken uit de nummers waarmee deelnemers zich inschrijven. Achteraf met 100% zekerheid zeggen dat je een grote prijs zou hebben gehad als je had meegedaan, is hier niet aan de orde. Zo blijft de NPL de enige loterij in Nederland die een grote troef in handen heeft om mensen over te halen (steeds meer) loten te kopen. In een petitie die sinds oktober 2010 online staat (http://loterijen.petities.nl) pleit ik voor een lotnummersysteem voor alle loterijen, waarin voor elke trekking opnieuw willekeurige lotnummers worden toegekend aan de deelnemers. Een deelnemer krijgt pas een lotnummer toegewezen nadat hij zich tot deelname heeft verplicht. Alleen zo verdwijnt de psychologische druk om loten te kopen en moeten alleen de andere redenen (goede doelen, kans op een grote prijs) voldoende zijn om te kiezen voor wel of niet deelnemen. Dat lotnummers dezelfde opbouw hebben als een postcode of mobiel nummer maakt nu niet meer uit. Dat verschillende deelnemers een lotnummer delen maakt ook niet meer uit. Het psychologische spel van de NPL is hiermee helemaal uitgespeeld. De NPL of beter, de Nationale Goede Doelen Loterijen NV zal zich dan kunnen toeleggen op het daadwerkelijk steunen van goede doelen met de inleg van haar loterijen. Een argument dat ik hoor om het systeem vooral niet te veranderen is dat de goede doelen dan veel minder geld te besteden hebben. Als dit het geval zou is (en ik verwacht zelf ook dat dit de keerzijde is) kan dit dan anders worden uitgelegd dan dat deelnemers zich nu wel durven terug te trekken? Dat zou dan juist een argument zijn om deze wijziging wel door te voeren, want het geld dat weg zou vallen is alleen geld dat nu door pressie (chantage?) wordt vergaard. Willen de besturen van de goed doende organisaties geld dat door chantage wordt verkregen? Waarschijnlijk niet. Met het oog op de verslavingszorg kan ik hier nog iets aan toevoegen. De NPL ziet het deelnemersveld vergrijzen. Enerzijds komt dat doordat ouderen gemakkelijker slachtoffer zijn van het systeem, anderzijds voelen jongeren zich niet aangetrokken tot de NPL en ze zijn kennelijk minder gevoelig voor de psychische druk. Om het tij te keren is de NPL met haar verkiezingen voor Goede Doelen Ambassadeur een charme-offensief tegen jongeren begonnen. De verkiezing zelf heeft flink wat publiciteit opgeleverd. In hoeverre dat ook heeft geleid tot een groter aantal jonge deelnemers is mij niet bekend. Wie eenmaal begint deel te nemen komt daar moeilijk weer van af. Is dat niet kenmerkend voor verslaving? Ik hoop van harte dat u bij de hoorzitting een herziening van het systeem van lotnummertoewijzing wilt overwegen. Met vriendelijke groet, Bert Zandbergen

het overtreden van de "spelregels"(te lang of te saai). Hoe was het ook al weer? "Gelukkig hebben we de foto's nog".....  

Burgemeester en wethouders zijn ook op de hoogte gebracht, evenals de lokale politieke partijen die in de komende tijd beslissen over de bezuinigingen. Er is een dringende oproep gedaan om het hertenkamp te behouden en buiten de voorgenomen bezuinigingen te houden. De groene locatie, het prachtige hertenkamp, de vele gebruikers ervan en de rust in combinatie met de begraafplaats aan de Varenlaan maken duidelijk dat we hier binnen Ermelo met een unieke locatie te maken hebben, waar de Ermelose overheid garant voor moet blijven staan.

Want hoe meer petities, hoe groter de kans dat het uitstel word afgeblazen of de extra dagen vergoed worden. Bij voorbaat dank! 

"De meeste stalkers bedienen zich van hetzelfde scala aan mid-delen; voortdurend aanbellen, telefoneren, sms?en en achtervolgen. Maar doordat stalken vaak hand in hand gaat met huiselijk geweld heeft het een enorme impact op het slachtoffer." Door de opkomst van de sociale media, zoals facebook en twitter, is daar het digi-tale stalken bijgekomen. *********     René Oomen (Breda 1956) maakt inmiddels bijna 25 jaar culturele radioprogramma’s voor StadsRadio Breda. Hij is eindredacteur en presentator bij het kunst & cultuurpro-gramma GrensGeluiden. In die hoedanigheid maakte hij de afgelopen decennia diverse radiodocumentaires waarvan verschillende producties werden bekroond in RTV festi-vals van de OLON (Organisatie Lokale Omroepen Nederland). Vanaf 1999 werkt hij enkele jaren als freelancer voor de Humanistische Omroep en maakt daar specials en documentaires voor de programma?s „Spektakel? en „Dinsdag Desmet?. Ook levert hij regelmatig een bijdrage voor Het Radioverhaal, een rubriek van één kwartier waarin geëxperimenteerd mag worden met het medium. Zijn eerste documentaire voor Holland Doc Radio (NTR/VPRO) ‘Het Jaar van Leon’ werd in 2009 genomineerd voor de Prix Europa in Berlijn (categorie radiodocumentai-re). De documentaire is een egodocument over een klasgenootje van de maker die in 1966 verongelukte bij een viaduct in aanbouw (in die tijd werd de zuidelijke rondweg in Breda werd aangelegd). Maker en getuigen vertellen over de stilte na het ongeluk, in een tijd waarin de katholie-ke moraal het dagelijks leven nog bepaalde     De radiodocumentaire ’Ik weet je te vinden..dag en nacht’ wordt uitgezonden op zondag 29 mei om 21.00 uur, Radio 1 in het programma Holland Doc Radio. Over René Oomen: ‘Ik weet je te vinden….dag en nacht.’ Ik maak jullie graag attent op mijn 5e documentaire voor Holland Doc Radio en de NTR. Wie mijn vorige productie ‘Het Briefje’ gehoord heeft, zal merken dat ‘Ik weet je te vinden..’ ongeveer in dezelfde sfeer zit; mijn aandacht voor hoofdrolspe-lers in een slachtofferrol is, overigens niet opzettelijk, een rode draad in mijn werk aan het worden (‘Het Briefje’, uitzenddatum 10-10-2010, is nog terug te horen via www.hollanddoc.nl). Nog voordat er ook maar één letter was opgenomen wist ik dat de muziek van de Noorse trompettist/componist Nils Petter Molvaer (CD re-vision) de themamuziek zou worden. Het past precies in de beklemmende sfeer van het verhaal van de hoofdpersoon en wat de andere personages vertellen. Na een relatie van zestien jaar valt Lucienne als een blok voor een nieuwe liefde. Hij is stoer, knap en charmant en overlaadt haar met bloemen en lieve sms’jes. Lucienne krijgt de aandacht die ze al die tijd gemist heeft. Maar na drie weken bekruipt haar het gevoel dat zijn liefde nogal afwijkend is. De nieuwe romance is het begin van een jarenlange nachtmerrie. Haar nieuwe vriend ontpopt zich als een obsessieve stalker. Lucienne raakt verstrikt in een relatie waarin ze gecontroleerd wordt en op allerlei mogelijke manieren mishandeld. Nachtenlang aanbellen bij haar flat, haar auto met ba-mi besmeurd, gevaarlijke achtervolgingen in de auto, bedreigingen en fysiek geweld…totdat het uiteindelijk escaleert.