Nieuws

Er waren veel te weinig appartementen verkocht. Heel Maarn was in mineur. Want dit was slecht voor het dorp, slecht voor de Maarnse middenstand en slecht voor Plus-baas Van Schaick en zijn mensen. En het is er sindsdien niet beter op geworden. De economische situatie is op z’n zachts gezegd niet hoopgevend, de beoogde aannemer is intussen failliet, nieuwe voorstellen bleken tot nu toe onhaalbaar en ook de gemeente geeft aan weinig te kunnen doen. Lees hier het volledige artikel: http://www.vbmm.nl/userfiles/file/De%20Mare%20-%20februari%202013.pdfFEBRU

Via deze procedure, die sinds 2006 bestaat, kunnen burgers een onderwerp aandragen bij de Tweede Kamer voor behandeling. Het burgerinitiatief van Smit is de dertiende in rij. Op woensdag 15 mei behandelt de vaste Kamercommissie voor Volksgezondheid het initiatief. Smit is daar ook bij, samen met mede-indiener prof. dr. mr. J. Barendrecht. Smit begon haar initiatief omdat zij na een operatie ernstige lichamelijke klachten kreeg.

Aan deze centrumvisie is een stedenbouwkundige studie van februari 2000 naar het 5 mei-plein vooraf gegaan.   Zie via de onderstaande link Chronologische ontwikkeling centrum Maarn  http://tinyurl.com/c5z6kfj

Wat is de stand van zaken? Lees hier de volledige nieuwsbrief:  http://www.vbmm.nl/userfiles/file/VBMM%20nieuwsbrief%2002-2011.pdf

De zelfde pagina waarop vier dames aankondigen de Vereniging Vrienden van het Dorpshuis De Twee Marken te zullen oprichten. De zelfde dames, die tien jaar geleden in Maarn Wijzer ook al vochten voor het behoud van ‘de huiskamer’ van het dorp.Maar dat kleinere berichtje op de pagina van Maarn/Maarsbergen: ‘Geen terrasje bij ‘non food’, daardoor word ik pas echt getriggerd. De initiatieven die de middenstand momenteel moet nemen om Maarn leefbaar te houden, om überhaupt zelf te overleven, worden domweg door de gemeente getorpedeerd, lees de mededeling dat wildgroei van terrassen moet worden tegengegaan. ‘En de Raad stemde in.’ Dat laatste zinnetje maakt me zo boos, want hoe hebben we het nou in Maarn?  De PLUS is in een tent gaan wonen. De campinggasten én veel van onze eigen bewoners gaan tegenwoordig voor hun boodschappen naar Doorn en Woudenberg. Dit gaat ook ten koste van de overige winkeliers, die ons dorp noest werkend trouw blijven. De visboer en de kaasboer, die op vrijdag komen, kijken naar een vrijwel leeg 5 mei Plein en houden het steeds sneller voor gezien. Reikhalzend zien we met elkaar uit naar de nieuwe PLUS, bang dat die zich nog bedenkt omdat ons gedroomde centrumproject maar niet van de grond komt. ‘Wat een armoei hé’, hoor ik Herman van Veen met z’n Utrechtse tongval zeggen. De enigen die er wel bij varen dat er in Maarn geen dorpskern meer is, zijn de mensen die waken over onze gezondheid, want als iemand de weg vraagt naar het centrum, verwijzen we – zo gedeformeerd als we zijn geraakt - naar het gezondheidscentrum! De winkeliers, die gevestigd zijn rond de dodenakker, waarin ons centrum is begraven, hebben het goed begrepen: met koek worden meer boeken verkocht, met koffie  meer cadeaus. Dus gemeente Utrechtse Heuvelrug, help ons Maarn leefbaar te maken! Niet door te luisteren en vervolgens beperkingen op te leggen, maar door open te staan voor en mee te bewegen, zeker met de middenstand, die ondanks alle tegenslag onverminderd spirit en creativiteit laat zien. Wat te denken van tijdelijke uitzonderingen op bepaalde regels, tot het nieuwe centrum een feit is? De Vrede van Utrecht wordt uitbundig gevierd, de Onvrede van Utrechtse Heuvelrug diep betreurd. Het zou me niet verbazen, wanneer over driehonderd jaar in de Kaap staat te lezen, dat in 2013 in Maarn bij Boek en Koek en Joli Cadeaux uit protest ‘patatjes oorlog’ op het terras werden geserveerd.         Lidy Kortenoever, Maarn - april 2013 DIT ARTIKEL IS VERSCHENEN IN DE KAAP 13-4-2013

Het consumentenprogramma hoopt het onderwerp door middel van een burgerinitiatief op de politieke agenda te krijgen. Volgens Radar is het onbegrijpelijk dat consumenten bij de aankoop van medicijnen standaard een schriftelijke uitleg krijgen, terwijl ze het bij een operatieve ingreep moeten doen met mondelinge uitleg van de behandelaars. Artsen zijn weliswaar wettelijk verplicht patiënten te informeren over de ingreep, de te verwachten gevolgen en risico’s en de andere methoden van behandeling, maar het is nu niet voldoende duidelijk en controleerbaar of dit ook gebeurt, vindt Tros Radar. Bovendien blijken patiënten vaak niet in staat om alle informatie die in de behandelkamer wordt gedeeld ook daadwerkelijk te bevatten. Heroverwegen Patiënten weten zodoende niet of nauwelijks aanwelke risico’s ze bij een ingreep blootgesteld worden. Schriftelijke informatie biedt de patiënt de mogelijkheid om zijn of haar situatie te overdenken, te bespreken en keuzes te heroverwegen. Aan de hand van schriftelijke informatie kan de patiënt zich makkelijk verder informeren via internet, door vragen aan de arts of middels gesprekken in de eigen omgeving. Transparantie Schriftelijke informatie komt volgens Radar ook de doelmatigheid van behandelingen ten goede. Het voorkomt dat mensen behandelingen ondergaan die onnodig risicovol zijn of niet werkelijk helpen. Bovendien bevordert transparantie over het behandelaanbod innovatie doordat patiënten beter geïnformeerd zijn en weloverwogen keuzes maken. Daarbij kan een schriftelijke informatieplicht bijdragen aan een betere afhandeling van calamiteiten. Niet op de hoogte Vooralsnog gaat de wetgever ervan uit dat de patiënt schriftelijke informatie vraagt. Volgens Radar doen patiënten dit zelden. Vaak zijn ze niet op de hoogte van deze mogelijkheid, terwijl artsen uit zichzelf nog te weinig schriftelijke informatie geven, aldus Radar. Om deze reden zou de schriftelijke informatieplicht wettelijk moeten worden vastgelegd. Burgerinitiatief Via een burgerinitiatief wil Radar nu 40 duizend steunbetuigingen verzamelen. Met dit quotum is  de Tweede Kamer verplicht om zich over het voorstel uit te spreken.   REACTIES (6) van Heemstra 15/01/2013 1.  Een overtuigend voorbeeld hoe patiënten-belang kennelijk nog lang niet altijd vertrekpunt is bij het organiseren van zorg. Ellenbroek 15/01/2013 2.  Zeer goed initiatief - Gaarne bereid handtekeningen te verzamelen via DARE TO CARE SHOP Rotterdam(deze gaat 30 januari 2013 open) Jalhay 15/01/2013 3.  Schriftelijk voorlichting over een operatie aan patienten is een goed ding aanvullend op de mondelinge informatie van medische specialist aan de patient bij een consult.Interessant zijn de ook de slaag- of faalkansen van de betreffende operatie. Nog interessanter zijn de slaagkansen van de betrokken operateur voor die ingreep. Dat lijkt me nog een lange weg om de consumentenkeuze voor een ingreep en een operateur te funderen en te faciliteren. Wellicht ligt dit op de weg van het nieuwe Kwaliteitsinstituut in samenwerking met de instituten voor medische technology assessment? van Selm 16/01/2013 4.  Wat apart dat in deze tijd, met overal de vraag om administratieve lastenverlichting en meer vertrouwen in professionals, dit soort eisen worden gesteld, door nota bene patiënten zelf. Waar is het vertrouwen in de arts, dat deze in goed overleg met de patiënt een goede behandeling zal geven? Een ziekenhuis is geen supermarkt waar je zelf kunt uitkiezen wat je lekker lijkt. Dit lijkt me dus geen goed idee. Liever investeer ik in een goede arts-patiënt relatie en in deskundigheid en gesprekstijd van artsen, zodat ze in gewone-mensen-taal kunnen uitleggen wat een behandeling inhoudt en kunnen overleggen over wat wel of niet past bij een patiënt. Hafkenscheid 16/01/2013 5.  Goede informatie over de voor- en nadelen van een operatieve ingreep is belangrijk, al was het maar omdat patiënten te hoge verwachtingen hebben van het positieve effect en te weinig beeld van de negatieve effecten. Met vertrouwen in de arts heeft dat niet te maken. Het gaat er om dat de patiënt zelf afwegingen kan maken en voor de beslissing niet de voorkeuren van de arts behoeft te volgen. Een ander argument voor betere voorlichting is het kostenaspect: Amerikaans en Canadees onderzoek laat zien dat betere voorlichting patiënten ertoe brengt minder ingrepen te (laten) doen, dan zonder die voorlichting. Belangrijk is wel dat de "bijsluiter" echte infrormatie bevat op basis waarvan de patiënt beslissingen kan nemen. Veel bijsluiters bij medicijnen zijn vooral "uitsluiters" van aansprakelijkheid, geschreven door advocaten, waar niet de informatievoorziening voorop staat, maar de beperking van juridische aansprakelijkheid. Anoniem 19/01/2013 6.  In ZBC's gebeurt dit al! Nog een reden om de reguliere Ziekenhuiszorg te mijden...