Door mijn kennis te structureren en verder onderzoek te doen voor mijn boek over fotorecht is een ding wel duidelijk: De auteurswet is hopeloos gedateerd en dat lijkt geen toeval. Uitgevers hebben afgelopen jaren meer rechten gekregen en fotografen minder. De inningsindustrie lobbyt stevig.
Veel meer dan een desinfecterend zonnetje kan ik helaas niet doen. Dus daar gaan we weer:
45.000 euro boete voor Photoclaim en Fechner
Al in 2022 blijkt de beruchte fototrol Photoclaim met advocaat Robert Fechner beboet te zijn door de mededingingsautoriteit in Italië. Niets, echt niets, lazen we daarover in de Nederlandse pers. En ook na mijn stuk op Netkwesties is het vooralsnog niet opgepikt. Met ANP en DPG Media die zelf massaal onredelijke fotoclaims laten versturen niet verwonderlijk.
Ook Copytrack blijkt onderzocht te zijn
De Italiaanse mededingingsautoriteit blijkt ook Copytrack onderzocht te hebben. Zij heeft echter alle aantijgingen toegegeven en beloofd om haar leven te beteren. In Italië lijkt Copytrack niet meer actief.
De Nederlandse mededingingsautoriteit geeft aan dat zij in tegenstelling tot de Italiaanse mededingingsautoriteiten alleen de bevoegdheid heeft om namens particulieren op te treden. Ik betwijfel dat, ZZP-ers dienen mijns inziens dezelfde rechtsbescherming te krijgen als particulieren.
De Italiaanse auteurswet
Ik dook nog eens in oude Italiaanse nieuwsberichten over de twee fototrollen en ontdekte dat Italië een apart hoofdstuk heeft in de wet voor foto’s.
Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat Nederland met opzet niks in de wet zet over hergebruik van foto’s op internet. Dan blijft er namelijk lekker veel over om over te bakkeleien. Kunnen er uurtjes geschreven worden. Met als triest dieptepunt de discussie of het portretrecht uit 1912 wel of niet geldt bij digitaal gebruik. Terwijl dat hele portretrecht met de komst van de AVG geschrapt kan worden uit de wet.
Ik heb de petitie Update de auteurswet nieuw leven ingeblazen, onder andere dus naar aanleiding van de Italiaanse auteurswet.
Onderzoeksrapport
Kort na start van deze petitie was er al een motie over en nu, ruim vier jaar, later ligt er een onderzoeksrapport. Het zoveelste zoethoudertje. De zelfbenoemde beschermers van het auteursrecht helpen het om zeep: Door keer op keer niet te benoemen dat de rechten van freelancers misbruikt worden door mediagiganten en de kleine fotogebruiker als zondebok aan te wijzen voor de dalende inkomsten.
Ik geloof dat ik dat het meest frustrerendste vind. Dat fotografen niet door hebben hoe hun auteursrecht uitgebuit wordt en meegaan in het frame dat de kleine fotogebruiker hun foto’s jat.
Vergeten groente
Ik zie regelmatig claims voor foto’s waarvan de rechten zijn vervallen en kwam zo een merkwaardig wetsartikel tegen. Met artikel 45o Aw blijkt een vervallen recht weer tot leven gewekt te kunnen worden: Van een werk dat nooit is uitgegeven en waarvan de rechten zijn vervallen krijgt de uitgever in Nederland 25 jaar lang het auteursrecht.
Bizar! Het betekent dat de partij die negatieven bemachtigd van een particulier die meer dan 70 jaar dood is auteursrechten krijgt als zij de foto’s publiceert. Mag je als ontvanger van zo’n claim gaan bewijzen dat de foto wél ooit is uitgegeven.
Het blijft voor mij dweilen met de kraan open. Voorlopig moet ik dus door met aan de bel trekken en uitleggen hoe het juridisch in elkaar steekt. Geen ambtenaar te vinden die wil helpen, laat staan dat er opgetreden wordt. En ik kan de mensen ook nog steeds niet doorverwijzen naar een betrouw- en betaalbaar loket.
Dat gezegd hebbende. Let op! Er zijn commerciële partijen, waaronder advocaten, die helpen met fotoclaims. Een eerste reactie is gratis of ze lokken je met een laag eenmalig bedrag. Doel van deze partijen is echter niet zo snel mogelijk oplossen maar een discussie uitlokken die soms zelfs bij de rechter belandt. En dan win je misschien wel, maar is de kans aanwezig dat je blijft zitten met stevige proceskosten. Zoals in de zaak die ANP verloor.
Teken en deel de petitie! Deel je ervaringen online. Een desinfecterend zonnetje is alles wat we kunnen doen.
En steun mijn gerechtelijke stappen tegen ANP door een donatie te doen of bekendheid te geven aan de crowdfunding: alle kleine beetjes helpen.
Groet! De petitionaris
Binnen enkele uren is de steunpetitie voor minister Faber al door meer dan 500 mensen ondertekend. Een duidelijk signaal dat het vertrouwen in haar functioneren leeft onder een grote groep burgers en niet alleen online tegengeluiden gehoord mogen worden.
Iedere stem telt.
Delen helpt om dit geluid nog sterker te laten klinken.
Wat bijzonder om te zien: binnen één uur na publicatie van deze petitie zijn er al ruim 50+ mensen geweest die hun steun hebben uitgesproken voor minister Faber. Het is een krachtig signaal dat er wél degelijk mensen zijn die haar werk waarderen en vertrouwen blijven houden in haar rol als minister.
Iedere ondertekening telt en elke keer dat iemand de petitie deelt, helpt dat enorm om dit geluid sterker te laten doorklinken in het publieke debat.
Delen wordt dan ook zeer gewaardeerd.
Samen zorgen we voor evenwicht in het maatschappelijke gesprek.
Op dit moment is er geen veilige en directe fietsverbinding langs deze autoweg, waardoor fietsers grote omwegen moeten maken om van Koolhoven naar de Dalemdreef te komen en andersom.
De ontwikkeling van de Wijkevoort campus maakt de aanleg van dit fietspad nog urgenter. De campus zal een belangrijke schakel in de regio vormen en met de verwachte groei van zowel de campus als het fietsverkeer is een veilige en directe fietsverbinding tussen het Reeshofgebied, Koolhoven en de Dalemdreef noodzakelijk.
Het fietspad zou de bereikbaarheid van belangrijke voorzieningen verbeteren, zoals scholen, sportfaciliteiten en het gezondheidscentrum.
Het zal niet alleen de veiligheid van fietsers vergroten, maar ook de reistijd verkorten en de duurzame mobiliteit bevorderen, wat bijdraagt aan een groenere en fietsvriendelijkere stad Tilburg
Op initiatief van Vincent Janssen uit Zevenaar is op 10 mei 2025 een petitie gestart via het platform DeGoedeZaak, waarin wordt opgeroepen tot een motie van wantrouwen tegen minister Faber. Die oproep heeft inmiddels veel aandacht gegenereerd in de media en op sociale platforms.
Wij constateren echter dat deze actie voortkomt uit een eenzijdige politieke verontwaardiging en geen recht doet aan het bredere draagvlak dat wél bestaat voor deze minister.
Minister Faber handelt binnen de kaders van haar portefeuille en het democratisch mandaat dat zij van de Kamer en haar kiezers heeft ontvangen.
Met deze tegenpetitie willen wij laten zien dat er óók een groot aantal burgers is dat het beleid van minister Faber steunt, vertrouwen in haar heeft, en het onwenselijk vindt dat selectieve oproepen uitgroeien tot een politiek opgeblazen beeld van wantrouwen.
De Tweede Kamer verdient een volledig beeld van hoe de samenleving hierover denkt.
Er vindt wederom overleg plaats om het hele proces nog eens door te nemen en hoe het toch kan dat er geen enkel overleg is geweest en de wethouder beweert dat ondernemers voor zijn en dit plan toejuichen. Is er sprake van transparantie? Onbehoorlijk bestuur? Wordt vervolgd .
Steeds meer inwoners van de kernen Waalwijk, Sprang-Capelle en Waspik zien in dat ze het best zelf actie kunnen ondernemen en tekenen daarom de petitie om de referendumverordening vastgesteld te krijgen..
De gemeenteraad heeft erover gestemd: 5 voor, 37 tegen, 3 stemden niet.
Bron: raadsvergadering 8-5-2025
REACTIE VAN PETITIONARIS
Op donderdag 8 mei heb ik de inwonersmotie kort mogen toelichten voor de gemeenteraad. Die avond is er gestemd over de motie.
Helaas heeft de motie het niet gehaald. 37 stemmen tegen (bijna alle partijen) en 5 stemmen voor (CDA, EenUtrecht, UtrechtNu!). Dat betekent dat er niets gaat veranderen naar aanleiding van deze motie.
Wel hebben wij als petitietekenaars onze stem laten horen. Dat deze vervolgens genegeerd wordt, vind ik erg jammer. Hopelijk zorgt het er voor dat men dan toch in hun achterhoofd een stemmetje hoort de volgende keren dat er een besluit over hondenfaciliteiten valt.
Ik wil jullie allemaal bedanken voor de handtekeningen en de aandacht. Hier laat ik het verder bij.
In België is het volgende al sinds 2013 vastgelegd per wet:
"Sinds 10 januari 2013 is het als eigenaar verplicht paardachtigen (paarden, pony’s en ezels) de mogelijkheid te bieden om te stallen. Wanneer die mogelijkheid niet bestaat moet er beschutting worden voorzien op de weide.
Dit kan zowel in de vorm van een schuilhok als in de vorm van natuurlijke beschutting" Bron: https://www.politie.be/5362/vragen/dierenverzorging/dieren-op-de-weide-wat-zijn-de-wettelijke-verplichtingen-op-vlak-van
Daarnaast is er sinds eind 2016 vrijwel geen vergunning meer voor nodig: iets wat in Nederland vaak wel moet. Bron: https://www.desutter-naturally.be/nl/omheiningen-schuilstallen/over-ons/blog/vergunning-voor-een-schuilstal-ja-neen#:~:text=Sinds%20eind%202016%20heb%20je,enkele%20strikte%20voorwaarden%20wordt%20voldaan.&text=Ze%20liggen%20niet%20in%20ruimtelijk%20kwetsbaar%20gebied%2C%20met%20uitzondering%20van%20parkgebied.