Begin bij het kroegleven, waar mensen gewoon binnen een sigaret moeten kunnen roken bij hun borrel. Buiten roken a-socialiseert, gesprekken worden afgebroken, er is overlast! Sta op mensen en laat een café een écht café blijven! Uiteraard verboden voor kinderen!
Alle mensen die gezellig naar de kroeg gaan om te roken en te drinken...kortom; socialiseren!
Er een symbolische klopjacht woedt die pakweg 1,2 miljoen (2012) horeca-bezoekende rokers die op jaarbasis uitgaan, in hun persoonlijke levensvrijheid disproportioneel en buitensporig belemmert. Allereerst is deze petitie een tegengeluid van het ongenoegen bij de kleine horeca-ondernemer/bezoeker tegen de politiek-correcte vroomheid die ons 5 jaar geleden zo snel trof.
De wetgever in zeer korte tijd (sinds juli 2008) een radicale omwenteling van gezondheidsnormen en gedragswending afdwingt in (kleine) horecazaken die niet in redelijkheid staan tot hetgeen de overgrote meerderheid van diens klandizie en huisideologie toelaatbaar achten. Voor de frequente café-bezoeker is de bar ook gevoelsmatig zijn of haar 'thuis'.
Dat het gezondheidsrisico wat de roker loopt (en de wetgever als primair motief voert) in de regel een bewuste en verantwoorde keuze van de klant aldaar waardoor de zorgplicht van de overheid haar maatschappelijke relevantie verliest. Tevens zijn de belastingen en accijnzen op tabak dusdanig hoog dat de roker zijn potentiële risico financiëel compenseert. Inherent aan het maatschappelijk gedreven gezondheidsmotief wat de wetgever pretendeert te bewerkstelligen zou de overheid dus ook tabakverkoop moeten ontmoedigen/verbieden, en uiteindelijk het prive-terrein van de roker ontginnen. Waar ziet de staat haar pragmatische gezondheidswinst te behalen en waar ligt de scheidslijn? De discrepantie in uitvoering en handhaving geeft te denken over de daadwerkelijke motieven van de overheid omtrent gezondheidsbevordering.
Dat de huidige wet de bouw van rookruimtes toestaat. Hierin zit een juridische paradox. Dat gaat namelijk in tegen de roep van de Kamer om een '100 procent rookvrije horeca'. Staatssecretaris Martin van Rijn wil echter niet dat cafés die sinds 2008 geïnvesteerd hebben in een rookruimte nu de dupe worden. Hiermee stemt hij dus moreel in met een ongelijk speelveld waarin er ongelijke concurrentie plaatsvindt, én een generaal pardon voor hen die, al dan niet bij toeval of bij machte, al geïnvesteerd hadden. In de nieuwe wet wil hij voor die groep een uitzondering maken. Men vraagt zich terecht af of dit geen rechtsongelijkheid in de hand werkt. Het kan niet zo zijn dat als je rookruimtes dan toch toestaat, nieuwe cafés geen rookruimte mogen bouwen.
Dat deze symbolische wet, naast constellatie en curatoren, ook een nieuw geldverslinderd bureaucratisch apparaat creëert in de zin van controleurs die voldoende kunnen toetsen en handhaven. We laten dus batterijen ambtenaren structureel uitrukken van belastinggeld om te controleren of de klanten hun longen wel in de buitenlucht lichte schade toebrengen. Een evidente verkwisting van gemeenschapsgeld die na bezoek ironisch genoeg ook klanten, consumpties en dus inkomsten (óók voor het rijk) kost. Qua efficiency de duurste dominee ooit gesubsidieerd. Mankracht die beter kan worden ingezet bij voedselinspectie en douane, schrijnende voorbeelden daar zijn niet aan te slepen.
Wij als kroegmedewerkers merken tot slot een fysieke terugloop in de kroegen primair dóór het rookverbod. Mensen die nu vereenzamen omdat ze zonder hun sigaret niet kunnen genieten van hun drankje en daarom thuis blijven. Dit gaat ook diametraal in tegen de roep en de wens van de overheid in een (betrokken) participatiesamenleving. De niet-rokers in bruine cafe's zijn op één hand te tellen en balen ook dat de rokers naar buiten moeten. De gehele harmonie, laagdrempeligheid en lucrativiteit van het café zijn hierdoor in het geding gekomen.
Stop de demonisering van roken in de kleine kroeg en geef de kleine caféhouder alsnog die uitzondering. Er móeten in een beschaafd Westers land publieke, semi-huiselijke ruimtes blijven die alcohol schenken en roken toelaten. Je kunt niet als overheid rokers vrijheid ontnemen omwille van algemene gezondheidsaspecten als je tegelijkertijd de auto meer laat uitstoten (120-130 km/u). Dat is geen coherent beleid. We zijn opvallend selectief als het gaat om gezondheid en maatschappij. Kinderen kunnen nog steeds gewoon schadelijke energy-drink kopen. We verbieden geen verenigingen van oldtimers die optochten met vuile auto's faciliteren. Ook bouwen we antibioticagebruik in onze vleessector nauwelijks af. Ons medicijngebruik is exponentieel gestegen. We weigeren dikke mensen niet bij de McDonald's, of bij de zorgverzekering. We zien weinig gevaren in smartphone en social media gebruik. Dat vinden we allemaal privé of eigen verantwoordelijkheid. Accepteer in dat licht bezien ook de massale collectieve instemming voor roken onder cafébezoekers en toegankelijkheid die het kleine café en haar bezoekers zo sieren. Het handhaven van deze draagvlakloze wet zal voor een verdere bezoekersterugloop zorgen. Nog minder accijnsinkomsten voor de overheid. Uiteindelijk voor velen met (zakelijk) fatale afloop. En zal een golf aan faillisementen in gang brengen. Als we op deze voet doorgaan zullen zeker 1 op de 4 cafe's hun deuren binnen een paar jaar definitief moeten sluiten. Een pijnlijk gemis in het hart van de gemeenschap. Willen we écht dat alles in besloten kring verdwijnt, zodat we er helemaal geen zicht meer op hebben? Wij erkennen uiteraard de schade door meeroken, maar zien dat in de context van de algemeen aanvaarde opvatting dat in een café wordt gerookt en niet-rokers dat doorgaans respecteren. Zolang deze consensus heerst is de uitvoering van de bestaande wet onredelijk, disproportioneel en obstructief. We stellen in elk geval een ruimer tijdspad voor waarin de kleine caféhouder meer tijd wordt gegeven om de gedragswending te begeleiden en de generatie rokers gefaseerd kan 'uitsterven'. Het aantal rokers zit al jarenlang rond een stabiele 27%. Alle campagnes van de overheid ten spijt. Het ooit zo warme nest van genegenheid en geborgenheid kan (nu nog) niet zonder tabak. We spreken over een grote generatie bezoekers die roken niet kreeg ontmoedigd toen het nog zinvol was. Geef het kleine café haar generaal pardon. Laat de handvol veelal trouwe klanten op vrijwillige basis roken. Het water staat vele uitbaters aan de lippen. Men verhoogt tevens de bieraccijns in 2014 fors met 6%. Ontneem hen niet dat laatste beetje zuurstof. Dan zou de overheid de lucht pas echt donker doen kleuren. Laat de roker zich niet isoleren maar acclimatiseren. Verontwaardiging over tabak in een bruin café is als de filerijder die allergisch is voor fijnstof. (http://www.autoblog.nl/nieuws/gezondheidsrisicos-fijnstof-groter-dan-gedacht-63572)