(27428, nr. 165) over uitwerken van optie 2 en 3 van het rapport "Veredelde Zaken"   27428-235 d.d. 3 juli 2012 3. Rapport over samenloop octrooirecht en kwekersrecht  27428-236 d.d. 30 augustus 2012 4. Reactie op onderzoeksrapport 'Harnessing IPR for Development Objectives'   32605-110 d.d. 20 september 2012 5. Informatie inzake de beleidsregel locatie veldproef gg-gewas   27428-237 d.d. 26 september 2012 6. Nederlandse inzet bij de zesde vergadering der partijen bij het Cartagena protocol inzake veiligheid ggo?s (sts ELI)  26407-68 d.d. 28 september 2012 7. Uitstel uitvoering van de motie van de leden Ormel en Wiegman-van Meppelen Scheppink (27428, nr. 223) over vrijstelling van cisgenesetechnieken van EU-wet- en regelgeving  27428-234 d.d. 27 juni 2012 8. Reactie op motie Ormel/Wiegman betreffende bevorderen Europese vrijstelling cisgenese   27428-239 d.d. 15 oktober 2012 9. Fiche inzake inzake Implementatie van het Nagoya protocol (genetische bronnen) in de EU  22112-1508 d.d. 9 november 2012 Fiche inzake inzake Implementatie van het Nagoya protocol (genetische bronnen) in de EU 10. Stand van zakenbrief over de aanvaarde motie van het lid Jacobi (27428, nr. 166) over een dialoog met stakeholders over een gedragscode voor licenties  27428-240 d.d. 21 november 2012

Op deze manier ontwikkelden ze locaal aangepaste boeren rassen. De afgelopen decennia is vermeerdering, selectie en veredeling steeds meer in handen gekomen van professionele zaadbedrijven. Kwekersrecht Om de hoge ontwikkelingskosten van een ras terug te verdienen kunnen de veredelaars onder bepaalde voorwaarden kwekersrecht aanvragen voor nieuwe rassen. Met zo’n kwekersrecht heeft de kweker in principe tijdelijk het alleenrecht om zaaizaad of pootgoed van dit ras te verkopen. Wel biedt de ‘kwekersvrijstelling’ andere veredelaars de mogelijkheid om het beschermde ras te gebruiken voor de ontwikkeling van nieuwe rassen. Het kwekersrecht kent bovendien een 'boerenprivilege' dat boeren onder voorwaarden het recht geeft om zaad van beschermde rassen te bewaren voor de teelt van het jaar daarop. Dit systeem van kwekersrechten bestaat al heel lang en functioneert over het algemeen goed. Octrooirecht Met de opkomst van de genetische manipulatie heeft octrooibescherming zijn intrede gedaan in de veredeling. Steeds vaker vragen grote bedrijven octrooi aan op erfelijke eigenschappen van planten of dieren die van belang zijn voor onze voedselvoorziening. Ze krijgen daarmee zeggenschap over alle planten- of dierenrassen waar deze eigenschappen in zitten en over alle producten die voortkomen uit het geoctrooieerde materiaal zoals zaden en voedingsmiddelen. Daarbij gaat het allang niet meer alleen om genetisch gemanipuleerde gewassen maïs, katoen of soja. Ook op gewone (klassiek veredelde) rassen van bijvoorbeeld tomaten, broccoli en meloen is al octrooi aangevraagd. Hoewel octrooien bedoeld zijn voor de bescherming van uitvindingen, worden ze in de praktijk ook verleend voor het 'ontdekken' van natuurlijke eigenschappen zoals een stekelloze courgetteplant of een paarse radijskiem. Met een octrooi wordt één bedrijf als het ware de 'eigenaar' van deze eigenschap. Niemand mag zonder toestemming van de octrooihouder nog gebruik maken van deze eigenschap. Zelfs niet als deze eigenschap al van nature ergens voorkomt. Wat zijn de gevolgen? Beperking innovatie: Niemand mag, zonder toestemming van de octrooihouder, gebruik maken van geoctrooieerde planten(eigenschappen). Ook mogen veredelaars niet met dit plantmateriaal kruisen om daarmee nieuwe rassen te ontwikkelen. De octrooihouder kan de toestemming weigeren of veel geld vragen voor het gebruik van zijn 'uitvinding'. Dit beperkt de innovatie in de veredeling. Deze innovatie is hard nodig om bijvoorbeeld groente en fruitrassen te ontwikkelen die om kunnen gaan met klimaatverandering, droogte, nieuwe ziektes, enzovoort. Rassen dus die essentieel voor de voedselproductie van de toekomst. Monopolievorming: Grote bedrijven als Monsanto, Dupont en Syngenta gebruiken octrooien om hun concurrenten uit te schakelen. Zo krijgen ze steeds meer controle over de wereldwijde zaad- en voedselproductie. Deze machtsconcentratie zorgt er uiteindelijk voor dat er steeds minder bedrijven overblijven. Kleine en middelgrote zaadbedrijven en boerenveredelaars worden op die manier langzaam maar zeker uit de markt gedrukt. Mochten ze dat al willen, dan hebben ze vaak niet de kennis en de middelen om zelf een octrooi aan te vragen. Steeds vaker moeten veredelaars zich afvragen of er geen octrooi is aangevraagd op een van de raseigenschappen van de planten waarmee ze nieuwe rassen willen ontwikkelen. Op één ras kunnen wel 70 octrooien rusten. In de praktijk is het erg moeilijk is om boven water te krijgen op welk plantmateriaal octrooien rusten. Daar komt bij dat de octrooi omschrijvingen  zeer complex zijn en onbegrijpelijk voor leken. Octrooi-inbreuk, ook al is dat volledig onbewust gebeurd, kan grote financiële consequenties hebben. Ook biologische bedrijven hebben hier al mee te maken. Minder keus en hogere prijzen voor boeren en consumenten: Minder zaadbedrijven betekent ook minder aanbod aan rassen voor boeren en dus minder keuze op het bord voor consumenten. Daar komt bij dat in de praktijk de prijzen omhoog gaan wanneer de concurrentie tussen bedrijven geminimaliseerd is. Beperking van de agrarische bio-diversiteit Door octrooien neemt de diversiteit van rassen en gewassen in de landbouw verder af. Er blijven steeds minder zaadbedrijven over en deze zaadbedrijven worden ook nog eens beperkt in hun mogelijkheden om nieuwe rassen op de markt te brengen. Bovendien mogen boeren geoctrooieerde zaden niet bewaren en als zaaizaad gebruiken voor de teelt in het volgende seizoen. Onvrijwillige verspreiding van geoctrooieerd materiaal: Geoctrooieerde eigenschappen kunnen zich ook in ander plantmateriaal gaan verspreiden, door natuurlijke en oncontroleerbare kruisingen met andere rassen in het veld. Wanneer dit materiaal wordt opgespoord (via DNA-onderzoek) kunnen deze boeren beschuldigd worden van octrooi inbreuk.     

Met zo’n kwekersrecht heeft de kweker in principe tijdelijk het alleenrecht om zaaizaad of pootgoed van dit ras te verkopen. Wel biedt de ‘kwekersvrijstelling’ andere veredelaars de mogelijkheid om het beschermde ras te gebruiken voor de ontwikkeling van nieuwe rassen. Het kwekersrecht kent bovendien een “boerenprivilege” dat boeren onder voorwaarden het recht geeft om zaad van beschermde rassen te bewaren voor de teelt van het jaar daarop.Dit systeem van kwekersrechten bestaat al heel lang en functioneert over het algemeen goed. Met de opkomst van de genetische manipulatie heeft octrooibescherming zijn intrede gedaan in de veredeling. Steeds vaker vragen grote bedrijven octrooi aan op erfelijke eigenschappen van planten of dieren die van belang zijn voor onze voedselvoorziening. Ze krijgen daarmee zeggenschap over alle planten- of dierenrassen waar deze eigenschappen in zitten en over alle producten die voortkomen uit het geoctrooieerde materiaal zoals zaden en voedingsmiddelen. De Tweede Kamer praat met divere mensen over de Kwekersvrijstelling.   2. Blok 1: Commissie Trojan (van 13.00 tot 14.00 uur)  • Dhr. Trojan (opsteller van het rapport ‘Oplossingsrichtingen voor de problematiek van samenloop van octrooirecht en kwekersrecht in de plantenveredeling’, Kamerstuk 27 428, nr. 236) 3. Blok 2: Kennis van 14.10 tot 15.00 uur   • Dhr. E. Jacobsen (Wageningen Universiteit (WUR), emeritus hoogleraar plantenveredeling en Biotechnologie)• Dhr. B. Visser (Centrum voor Genetische Bronnen, onderdeel WUR)• Dhr. P. van der Kooij (Universiteit Leiden, hoofddocent intellectueel eigendom)• Dhr. B. Oosting (lid van de stuurgroep intellectueel eigendom en biowetenschappen bij Hogan Lovells)  4. Praktijk van 15.10 tot 16.30 uur   • Dhr. Van Elzen of dhr. N. Louwaars (beiden van Plantum)• Dhr. A.J. Maat (LTO)• Mw. Gardenier- van Andel (Royal van Zanten)• Dhr. B. Tax (RijkZwaan)• Dhr. S. van Bennekom (Oxfam-Novib)• Dhr. Van Bekkum (Greenpeace)• Dhr. G. Meijerink (Syngenta)