Nieuws

Moreover, he denounced Audi’s predilection for ‘director’s theatre’, in which to his view content falls prey to a far-fetched ‘vision’ of the director.

I often strongly disagree with Keegel. As with his ludicrous crusade against the production Aus Licht around Karlheinz Stockhausen in the coming Holland Festival. Nor do I like the harsh tone of voice in which he formulates his objections. Nevertheless, I signed the petition. Dissenting opinions are necessary for artists and art institutions, for they provide an opportunity to define one’s own mission even more sharply.

Keegel might not find fault with the new production of Richard Wagner’s Tannhäuser. Director Christof Loy closely follows Wagner’s libretto. With subtle gestures he makes the hypocrisy around courtly versus sensual love poignantly perceptible. In doing so, he makes use of mirror effects, as simple as they are inventive. Beneath the neat surface, carnal lust is rampant

First of all, there is the stage setting. For four hours we see the imposing salon of a nineteenth-century gentlemen’s club. It functions as the sultry lovers’ den of Venus and Tannhäuser, as the abode of the fraternity of singers, and even as a church.

During the overture the singers make love to extremely young ballerinas and each other – in tailcoats. Later they react with horror to Tannhäuser’s carefree laudation of sexual intercourse; only thanks to Elisabeth he is not lynched. The message is clear: beneath the neat surface, carnal lust is rampant.

Secondly, there are the costumes. Love goddess Venus (the impressive mezzo-soprano Ekaterina Guberova) wears a voluminous black dress and a glamorous white fur coat. Her earthly rival Elisabeth (the soprano Svetlana Aksenova) is dressed in an equally flamboyant white dress. In the sinister third act she appears in a somewhat shabby black women’s suit. Saint or sinner: two sides of the same coin

When Elisabeth sacrifices her life for Tannhäuser’s salvation, Venus watches over her for minutes. Her posture resembles the painting of Madonna and Child that Elisabeth previously clutched in her arms. In the end, Venus lovingly covers her rival with her white cloak.

Thus Loy once again pinpoints bourgeois morality. For indeed things are never simply black or white: saint or sinner, ascetic or lecher, they are two sides of the same coin. No surprise then that at the end the seductive ballerinas once again throw themselves in the arms of the gentlemen.

Loy further illustrates the ubiquitous hypocrisy in Elisabeth’s ambivalent attitude towards Wolfram (the excellent baritone Björn Bürger). Even while expressing her love for Tannhäuser, she caresses him like a lover. This is reflected in Tannhäuser’s double-hearted behaviour. He finds no satisfaction in the physical lovemaking with Venus, nor in Elisabeth’s chaste love. Unfortunately the tenor Daniel Kirch is not an ideal Tannhäuser, his voice is a little shrill. Graceful cantilenas

Still there is much to enjoy musically. The bass Stephen Milling is an impressive father of Elisabeth, the young soprano Julietta Aleksanyan is a beautiful lyrical shepherd. The DNO Choir is deeply moving in their flawless, subdued interpretations of the Pilgrim’s Choir and the Siren Choir. Also effective are the brass fanfares blasting into the hall from the balconies; you literally imagine yourself to be in the Wartburg. Thus the strings of the Netherlands Philharmonic Orchestra gain extra depth.

The woodwind instruments play a starring role. Many times (bass)clarinet, (alto)oboe and or flute encircle the voices of the singers with graceful cantilenas. The harp also has appealing solo passages in this romantic score by Wagner. Hats off to conductor Marc Albrecht who sustains the tension from beginning to end, keeping the textures transparent even in the loudest fortissimo passages.

In short: a successful production by Tannhäuser. – I’d be very interested to read Olivier Keegel’s opinion.

Deze hoeveelheid handtekeningen heeft er voor gezorgd dat onze onzekere situatie (inclusief de gevolgen) onder de aandacht is gebracht bij de Gemeente Westland, maar ook nog eens extra bij de verhuurder. Hierdoor mochten we onlangs het heugelijke nieuws van onze verhuurder ontvangen dat we mogen blijven op het Tolland 4!

Ondanks de afgelopen onzekere situatie gevolgen heeft gehad voor het Centrum i.v.m. vertrekkende ondernemers die de onzekerheid niet aandurfden, kunnen we door dit goede nieuws weer een nieuwe start maken en nieuwe praktijkhouders op het gebied van Zorgverlening gaan aantrekken voor de leegkomende praktijken. Met zoveel hartverwarmende ondersteuning, hebben we het vertrouwen erin dat dit helemaal goed komt!

Ontzettend veel dank voor alle ondersteuning, commentaren, aanmoedigende berichten en vooral aandacht voor onze situatie!

Met vriendelijke groet,

Esther Goercharn Dijkman

Centrum voor Health

Bron: www.solideyoga.nl

Ontzettend graag! Maar kom niet op 15 april.

De gemeenteraad heeft het principebesluit over vakantiewoningen in het Twiske namelijk uitgesteld: er moet eerst een natuurtoets komen. En terecht natuurlijk. We berichten uiteraard de nieuwe datum als die bekend is. We hopen dat u dan komt!

En blijf de petitie delen met buren, vrienden en bekenden! Want hoe meer mensen tekenen, hoe groter onze overtuigingskracht.

met groene groet,

Hart voor het Twiske Platform Twiske Geen Pretpark Partij voor de Dieren Amsterdam, Zaanstad, Noord-Holland

Teken daarom de petitie:"

minderprivacybijmoord.petities.nl

Wilt u deze of een andere petitie ook aandacht geven hier?

Daardoor dalen de loonkosten voor de werkgever. Maar de FNV is kritisch. "Als mensen meer gaan verdienen vervalt de subsidie. Dus houden bedrijven de lonen laag", zegt Linda Vermeulen van de FNV.

Concurreren door te beknibbelen op loon Hoogleraar economie Alfred Kleinknecht is kritisch en vindt de regeling inefficiënt. "De regeling is onder invloed van het bedrijfsleven tot stand gekomen. Daardoor krijgt de detailhandel een half miljard toegeschoven. Het Centraal Bureau voor de Statistiek berekende dat er door de regeling ongeveer 7.000 banen worden gerealiseerd, maar veel mensen hebben die baan ook wel zonder de regeling." Een belangrijke reden waardoor mensen voor een minimumloon blijven werken is omdat er te weinig wordt geïnnoveerd, zegt Kleinknecht. "Als je dan producten of diensten aanbiedt die iedereen kan aanbieden, dan moet je de goedkoopste zijn. Dus je winst maximaliseren en beknibbelen op loon. Als je niet op de kwaliteit van producten of processen kunt concurreren dan moet je het van de kosten hebben."

Al 18 jaar het minimum Bonnie werkt al 18 jaar bij De Bijenkorf in Amsterdam en verdient net iets boven het minimum, maar veel collega's van haar halen dat nog niet eens. "Dat vind ik onbegrijpelijk en oneerlijk. Veel klanten schrikken als ik vertel wat medewerkers bruto per maand verdienen. Dat is ongeveer 11,80 euro bij een 38-urige werkweek." Daarom zit Bonnie namens het personeel met de directie aan tafel en ziet hoe de bazen de hand op de knip houden. "Bij La Fayette in Parijs zou waarschijnlijk het hele warenhuis door het personeel op z'n kop zijn gezet, maar wij zijn geen Fransen", zegt Bonnie. "We kiezen voor ludieke acties zoals het uitdelen van bloemen."

Half miljard naar het bedrijfsleven Ook Tweede Kamerlid Pieter Omtzigt (CDA ) is kritisch. Volgens hem moet de hele LIV-regeling op de schop. "Vorig jaar heeft de overheid over het jaar 2017 bijna een half miljard euro uitgekeerd aan het bedrijfsleven. Een totale verspilling van belastinggelden."

Werkgevers krijgen subsidie voor banen rond het minimumloon. Werkgevers krijgen subsidie voor banen rond het minimumloon.