Nieuws

Het idee luidt als volgt: Bij iedere operatie zou een ‘bijsluiter’ moeten zitten. Een volledige beschrijving van de ingreep en de risico’s die eraan kleven, duidelijk verwoord en die de patiënt rustig thuis kan nalezen en eventueel daarna met de arts nog kan bespreken en daarna ondertekenen. Tegenwoordig krijg je van je behandelend arts meestal alleen een mondelinge toelichting over de ingreep. Dit blijft de patiënten niet altijd even goed bij, of de arts vergeet belangrijke dingen te vertellen. Wanneer er iets mis gaat is het moeilijk te achterhalen of de risico’s goed zijn besproken. De bijsluiter zou deze miscommunicatie moeten voorkomen, een bescherming naar twee kanten dus. In de bijsluiter zou onder andere moeten komen te staan, wat de risico’s zijn van de ingreep, welke type producten er gebruikt worden, hoelang de ingreep al wordt toegepast, de Nederlandse en indien beschikbaar de internationale naam van de ingreep of behandeling en het eventuele medische hulpmiddel. Voor een burgerinitiatief moeten er minstens 40.000 ondertekeningen zijn. Binnen 24 uur was dit aantal al bereikt. Dit maakt wel duidelijk dat men het in Nederland echt belangrijk vindt om goed te worden voorgelicht, vooral als het je eigen gezondheid betreft. Hoe hoog de teller nu staat is niet bekend, maar het is wel duidelijk dat de tweede kamer deze kwestie moet gaan behandelen. Ben jij een voorstander van de bijsluiter, teken dan hier het burgerinitiatief.

Desondanks is uitreiking van folders over ingrepen, verwijzing naar voorlichting op de website en/of andere aanvullende informatie sinds de invoering van de WGBO halverwege de jaren negentig van de vorige eeuw, gemeengoed geworden in ziekenhuizen. Uiteraard om tegemoet te komen aan de begrijpelijke behoefte van patiënten en cliënten om alle ins en outs, inclusief eventuele kleine en grotere risico’s van een ingreep, rustig te kunnen nalezen. Maar ook vanuit de wetenschap dat ondersteuning van de mondelinge voorlichting onontbeerlijk is voor de kwaliteit van voorlichting en begeleiding, de arts-patiëntrelatie en therapietrouw. Kortom voor de kwaliteit van zorg in het algemeen. Mary de Weerd, voorzitter van Compriz, kan lichte verbazing over de ophef dan ook niet verhullen, maar neemt wel alle signalen serieus. ‘Niet voor niets voelt een grote groep zich kennelijk ‘gehoord’ door het burgerinitiatief dat het vereiste minimumaantal van 40.000 steunbetuigingen binnen vierentwintig uur verzamelde, zo bericht Radar. Maar ik ben ook enigszins verbaasd omdat ziekenhuizen zich al jarenlang inspannen voor ondersteuning van de mondelinge voorlichting en begeleiding. Met folders, via de eigen website, recent de patiëntportalen en andere e-Healthtoepassingen, enzovoort. Het is zeker geen onontgonnen terrein. Integendeel.’ ‘Daar komt nog bij dat uitreiking van folders niet per definitie de oplossing is voor het compleet informeren van patiënten. Was het maar zo eenvoudig. Wat dat betreft sluit ik me aan bij het betoog van jurist Jilles Heringa op Discura.nl. Want wat te denken van het verschil in risico’s van een ingreep per patiënt, iets wat niet in een standaardfolder te vervatten is. En het verschil ook in informatiebehoefte per patiënt. En tot slot het verschil in vaardigheden van patiënten om op basis van de aangeboden informatie persoonlijke keuzes te maken. Hoe dan ook is dat juist hetgeen waar artsen, zorgverleners en (patiënten)communicatieprofessionals van zorginstellingen met een mix van voorlichtingsmiddelen zo goed mogelijk op in proberen te spelen. Waar relevant met een standaardfolder. Maar nogmaals, we volgen de eventuele behandeling van het burgerinitiatief in de Tweede Kamer met belangstelling, dat spreekt voor zich.’ (AH)

Met de ondernemers in Maarn zal in onderling overleg tot een oplossing gekomen worden.    Teken nu voor een leefbaar Maarn! http://maarnleefbaar.petities.nl/

Zo mogen ondernemingen die geen etenswaar verkopen niet langer stoelen buiten zetten.Raadslid Prakke van D66 vindt dat een vorm van betutteling en begrijpt niet waarom het gemeentehuis zich bemoeit met bijvoorbeeld het serveren van een kopje koffie bij een boekwinkel in Maarn. "Je moet dat juist vrij laten en de ondernemers ruimte geven", zegt hij.Het D66-raadslid wil dat dorpsraden en ondernemers voortaan zelf bepalen hoe ze de opstelling van de terrassen regelen.De gemeente zegt dat de nieuwe regels tot stand zijn gekomen in nauw overleg met de horecaondernemers. De regels worden over een jaar geëvalueerd, schrijft de gemeente aan de D66-fractie. Teken nu voor een leefbaar Maarn! http://maarnleefbaar.petities.nl/  

De petitie zal binnen afzienbare tijd op originele wijze aan de gemeente Utrechtse Heuvelrug worden gepresenteerd.

U wordt uitgenodigd, na de balkonscène in Amsterdam (op tv) en nog vóór de aubade met alle inwoners van maarn en maarsbergen kort te herdenken dat we ooit een leefbaar centrum hadden. Met elkaar doen we op ludieke wijze een serieuze oproep aan de gemeente Utrechtse Heuvelrug om verantwoordelijkheid te nemen voor het herrijzen van een levendig centrum. Welkom in Maarn Centrum op het PLUS-punt bij het 5 mei plein om 11.00 uur! RTV Utrecht, het AD en onze lokale pers zijn uitgenodigd om onze oproep in beeld en woord vast te leggen. Komt allen en breng een wit zakdoekje mee om massaal ‘een traantje weg te pinken’ bij het verdriet van Maarn. Hoort, zegt/schrijft het voort! Teken nu voor een leefbaar Maarn! http://maarnleefbaar.petities.nl/  

We waren acht euro kwijt! Het flesje water nodig en was alleen al drie euro!!! Goed ons geld was op en geen mogelijkheid om even ergens te pinnen. Welgeteld hadden we nog veertig cent. Teleurgesteld liepen we op de kermis, alles was zo duur. Maar ach dat was de kermis. Mijn dochter moest plassen en gelukkig was er een toilet dichtbij, ze moest nodig en ging snel naar binnen. Wij moesten niet en wachtte geduldig buiten. Ze kwam na het toilet bezoek naar ons toe en zei dat ze moest betalen voor het plassen en het was maar liefst één euro!? Wij vertelden dat we dat niet op zak hadden en we wilde door lopen, een vrouw van de toiletten ging voor ons staan en pakte de knuffel hardhandig van mijn dochter af, waarna zij in huilen uitbarstte. Ik vroeg de knuffel terug en ze zei:"eerst betalen". Ik nam natuurlijk geen genoegen hiermee en probeerde deze terug te bemachtigen. Dit ging vrij hardhandig en er moest beveiliging en politie aan te pas komen. Ik was verbaast van deze daad en woedend, en het duurde even voordat ik besefte dat ik in het nadeel was en door de politie als dader werd gezien. Ik probeerde zo goed mogelijk mijn dochter te troosten en had gelukkig haar knuffel terug, kinderen zijn altijd de dupe van de verkeerde daden van volwassenen. Ik heb er ook spijt dat ik niet heb opgelet of ze moest betalen of niet en hoeveel. Ik vind het belachelijk dat kinderen moeten betalen voor een lichamelijk iets waar ze niets aan kunnen doen,moet ze dan in haar broek plassen onderweg naar huis? Ik was daar niet eens zelf gaan plassen voor één euro en was op zoek gegaan naar iets goedkopers. En dan nog iets, mannen kunnen overal in stad gratis plassen in her en der opgestelde plasbakken, waarom moeten vrouwen en kinderen dan betalen? Ik heb nooit er een probleem van gemaakt om te betalen voor toilet bezoek en heb altijd netjes betaald, maar dit is absurd. Er wordt geen geld verdient over de rug van een onschuldig kind! Nu heb je de moeite genomen om dit te lezen, mijn dank hiervoor. Maar teken, en ik ben je eeuwig dankbaar.