Het College voor de Rechten van de Mens presenteerde vandaag (03 dec 2018) zijn jaarlijkse rapportage over het VN-verdrag Handicap. In de rapportage aan het VN-Comité voor de rechten van personen met een handicap geeft het College een beeld van hoe het er in Nederland voor staat met de implementatie van het verdrag. Het College uit in de rapportage aan het VN-Comité stevige kritiek, die Ieder(in) en veel andere belangenorganisaties delen. Het rapport bevestigt dat er nog veel moet gebeuren om van een goede implementatie te kunnen spreken.
Deze rapportage van het College is een van de drie manieren waarop de uitvoering van het verdrag wordt bijgehouden. De Nederlandse Staat rapporteert elke vier jaar aan het in Genève gevestigde Comité. Dat gebeurde afgelopen zomer voor het eerst. De derde manier is een schaduwrapportage die organisaties van mensen met een beperking, waaronder Ieder(in), elke vier jaar naar Genève sturen. De eerste schaduwrapportage wordt volgend jaar opgesteld. Het Comité beoordeelt op basis van deze drie rapportages de voortgang van de implementatie van het verdrag.
Rechtsongelijkheid door decentralisaties
Een van de zorgen die het College in het rapport uit, gaat over het grondbeginsel van het verdrag: nothing about us, without us. Niets over ons, zonder ons. Het College betwijfelt of mensen met een beperking al voldoende worden betrokken bij beleid en besluitvorming. Deels vanwege onze decentrale samenleving, waarin veel beleid per gemeente wordt gevormd.
Op de decentralisaties is meer kritiek. Het is in sommige gemeenten moeilijk je recht te verzilveren en de gemeentelijke beleidsvrijheid leidt tot grote verschillen in de kwaliteit van zorg en ondersteuning. Dit zorgt voor rechtsongelijkheid tussen gemeenten.
Onderwijs en arbeidsmarkt niet-inclusief
Het College heeft daarnaast kritiek op het uitblijven van inclusief onderwijs. Een inclusief onderwijssysteem moet ervoor zorgen dat kinderen met en zonder beperking zoveel mogelijk met elkaar naar school gaan. Ook de arbeidsmarkt is nog verre van inclusief. De stappen die de overheid op dat gebeeid heeft gezet, zijn volgens het College onvoldoende en hebben niet meer mensen met een arbeidsbeperking aan het werk geholpen.
Facultatief protocol
Het VN-verdrag kent nog een optionele aanvullende verklaring. Dit wordt het optioneel protocol genoemd en maakt het mogelijk om als persoon rechtstreeks een klacht in te dienen bij het Comité in Genève, als het VN-verdrag niet wordt nageleefd. Nederland tekende dit protocol in tegenstelling tot veel andere landen niet. Het College mist maatregelen om naleving van het verdrag te garanderen, en dringt er daarom nadrukkelijk op aan dat Nederland het protocol alsnog tekent.
In de tweede helft van 2019 dienen belangenorganisaties van en voor mensen met een beperking hun schaduwrapportage in. Daarin krijgt de kritiek van het College zonder meer een vervolg.
Link naar artikel:
https://iederin.nl/nieuws/18396/mensenrechtencollege-kritisch-over-implementatie-vn-verdrag/
Wij onthullen hoe de overheid wetenschap negeert en feiten verdraait. Lees in dit artikel waarom het beleid niets met dierenwelzijn te maken heeft en waarom wij ons blijven verzetten tegen deze onrechtvaardigheid en strijden vóór de dierhouderij.
Meer via https://stichtinganimalia.nl/overheid-negeert-wetenschap-bij-het-opstellen-van-positieflijst/ #positieflijst #intrekkenofvertrekken.
In Kamerstuk 36410-100 is de petitie genoemd:
gehoord de beraadslaging,
constaterende dat 75.347 ondertekenaars van de petitie «ledere Nederlander gelijkwaardig: maak motie-Becker ongedaan» hebben verzocht om de motie ongedaan te maken;
constaterende dat er meer dan 1.500 meldingen zijn gedaan bij discriminatie.nl;
constaterende dat de Nationaal Coördinator tegen Discriminatie en Racisme heeft opgeroepen de motie niet uit te voeren;
van mening dat de motie (36 600-XV, nr. 18) een nieuw dieptepunt markeert in de normalisatie van discriminatie en uitsluiting van Nederlanders met een migratieachtergrond;
verzoekt de regering om de motie van het lid Becker waarin wordt gevraagd om gegevens bij te houden over de culturele en religieuze normen en waarden van Nederlanders met een migratieachtergrond, niet uit te voeren,
en gaat over tot de orde van de dag..
Nascida em Planaltina de Goiás e criada em Planaltina-DF, Taiany, carinhosamente chamada de Tatá, sempre foi uma criança esperta e cheia de vida. Terceira filha do casamento de seus pais, Eliana e Ednaldo, ela cresceu em um lar simples, cercada de amor e cuidado ao lado de suas irmãs Naiany e Geanny.
Seu pai era um homem trabalhador, enquanto sua mãe dedicava-se à casa e às filhas.
Com o tempo, o relacionamento de seus pais chegou ao fim e a vida tomou novos rumos. Sua mãe casou novamente, trazendo ao mundo Ryan e Cauã, enquanto seu pai também se casou e teve João Vitor. Mesmo com essas mudanças, Taiany cresceu moldando uma personalidade forte, determinada e cheia de sonhos, sem jamais perder a doçura que a caracterizava.
Ela estudou, trabalhou e, em 2016, tirou seu primeiro passaporte. Desde cedo, sonhava em deixar o Brasil e explorar o mundo, algo que sua mãe achava distante e quase impossível. Mas, como era de se esperar de alguém tão decidida, Taiany tornou seu sonho realidade. Em 2019, com o convite de uma amiga que morava fora, ela tomou a coragem de mudar de país, surpreendendo a todos com sua determinação.
Os desafios de morar no exterior vieram, mas também trouxeram experiências inesquecíveis. Taiany proporcionou viagens a lugares que nem nos seus maiores sonhos imaginava conhecer. No entanto, em sua pequena cidade natal, os boatos e preconceitos surgiram: comentários maldosos sobre mulheres que escolhem morar fora. Mas Taiany seguiu firme, mostrando sua força e resiliência. Seu trabalho como babá, garçonete em cafés, pubs e pizzarias provava o quão batalhadora ela era – embora ela nunca precisasse provar nada a ninguém.
Sempre que vinha ao Brasil, mesmo em breves visitas, Taiany trazia alegria, mimos e amor para sua família. Sua vida era uma celebração, e seus retornos eram cheios de festas e momentos especiais. Mesmo à distância, ela era uma presença constante, sempre conectada por chamadas e mensagens.
Nos anos em que viveu fora, teve alguns relacionamentos sérios que não deram certo. Até que, em 2024, compartilhou a notícia de que estava ao lado de um homem que aparentava ser maravilhoso. Ele era elegante, carinhoso e parecia tratá-la como uma princesa. No entanto, nem sempre o que parece é verdade. Em sua última visita ao Brasil, a família percebeu sinais de ciúmes excessivos. Pediram para ela ficar, mas Taiany, com sua determinação habitual, decidiu voltar. Já estava com a papelada pronta para se casar e acreditava que tudo daria certo.
No dia 27 de dezembro de 2024, Taiany deu seu último abraço em nossa mãe, prometendo que voltaria em fevereiro de 2025. Agora, estamos aqui, aguardando a chegada de seu corpo frio, dentro de uma urna lacrada.
Se isso faz sentido? Para nós, nada mais faz...
Was het een noodlottig ongeval of toch een misdrijf? Op vrijdag 3 januari (...) NPO Radio 1.
Aanbieding van de petitie 'Politiek, stop je te gedragen als een kleuterklas' zal op 21 januari 2025 van 13:45 tot 14:00 uur zijn in de Statenpassage van het Tweede Kamergebouw. De Kamercommissie Onderwijs, Cultuur en Wetenschap zal de petitie in ontvangst nemen.
Bron: tweedekamer.nl
Wilt u erbij zijn? Meld het de petitionaris en meld u zich aan op bezoekers.tweedekamer.nl.
Wat fijn dat de petitie veelvuldig ondertekend en gedeeld wordt. Waarvoor veel dank! Ook de media zoals Omroep Zeeland besteedde er aandacht aan en maakte er een nieuwsitem over. Op 16 januari 2025 stond het aantal geregistreerde honden in de gemeente Vlissingen op 2715. Een aantal huishoudens heeft meerdere honden op een adres maar we weten ook dat nog niet iedereen op de hoogte is van deze petitie en/of nog niet heeft ondertekend. We kunnen uw hulp daarin goed gebruiken! Vraag uw omgeving om zoveel mogelijk te tekenen en deel de petitie onder dierenvrienden, hondenclubs, op sociale media enz. Hoe meer stemmen, hoe meer impact we kunnen maken. We houden u op de hoogte.
Met (dier)vriendelijke groet, Namens bestuur Dierenwelzijn Zeeland Jolanda Lichtenberg, voorzitter
.
Het was al uitgebreid in het nieuws maar nu kunt u ook nog eens teruglezen in het rapport van DTV waarom een onderscheid tussen fatbike en e-bike niet mogelijk is.
En als er geen onderscheid mogelijk is tussen fatbike en e-bike zijn er ook geen aparte maatregelen mogelijk voor 'jongeren op een fatbike' of iets dergelijks. Dit konden Kamerleden ook al zien aankomen, dit rapport is wat dat betreft onnodige vertraging.
Maatregelen voor alle e-bikes zijn natuurlijk wel mogelijk: helm, kenteken, wa-verzekering, rijbewijs, minimumleeftijd of een combinatie ervan.
Wij hebben een bezwaarschrift ingediend namens de 540 bezorgde buurtbewoners, maar de gemeente ziet het bezwaarschrift als een persoonlijke actie. Wij raden daarom iedereen aan om zelf ook nog een bezwaarschrift in te dienen.
De verleende omgevingsvergunning is hier in te zien.
Vervolgens kun je daar bezwaar aantekenen o.v.v.
het zaaknummer Z2023-W005155 en OLO nummer: 8292763 met je DigiD of via reguliere post.
Je kunt ons bezwaar als voorbeeld gebruiken, de pdf daarvan wordt hieronder toegevoegd, evenals de oorspronkelijk verleende vergunning.
We houden jullie op de hoogte.
namens de buurtcommissie.