Gisteren ochtend heeft action een interne memo verspreid waarin word gesuggereerd dat de info uit deze petitie niet waar is. Hierbij word niet duidelijk gemaakt wat er dan niet juist is aan de beweringen in deze petitie. En opgeroepen om dit ook goed met medewerkers te bespreken.
Wij zijn nog steeds van mening dat de inhoud van deze petitie volledig klopt, het enige wat ontbreekt is dat het gaat om een groter pakket voor meerdere jaren. En wij hebben het nu alleen specifiek over de 1e verhoging van aanstaande januari.
(dit mede door de beperkte aantal karakters die we in de petitie mogen plaatsen)
De bewering dat winkelmedewerkers in de onderste tredes er dus veel meer op vooruit lijkt te gaan dan andere medewerkers en leidinggevende is in onze ogen volledig juist. En dat is ook wat deze uitkomst zo oneerlijk maakt.
Action zou de onduidelijkheid en onrust gemakkelijk kunnen wegnemen door de nieuwe avr-schalen die over minder dan 3 weken al ingaan te delen met de medewerkers. Dan is voor iedereen gelijk duidelijk welke 'gevolgen' er voort vloeien uit deze afspraken.
Dit hebben ze ondanks meerder verzoeken nog steeds niet gedaan, terwijl het in onze ogen een kwestie is van 1 druk op de knop. ( er is namelijk al een akkoord met de OR , en wij nemen aan dat daarin de loonschalen en tredes voor 2024 zijn afgesproken) .
Door de onduidelijke en feitelijk onjuiste communicatie vanuit action hebben veel medewerkers van Action niet helemaal door wat er gaat gebeuren. Een klein voorbeeld hiervan is bv de communicatie dat 2.5% verhoging in januari + 2,5% verhoging in juli bij elkaar 5% verhoging zou zijn. Dit is natuurlijk niet waar. Over een heel jaar gezien komt de werkelijke verhoging onder de 4% uit.
( als action kan beweren dat er onjuist gecommuniceerd word in deze petitie moeten ze eerst zelf kijken naar hun communicatie)
Wel is duidelijk geworden dat er angst leeft op het hoofdkantoor dat action medewerkers zich gaan verenigen en dat het 'echte' verhaal naar buiten komt. Alleen in plaats van het signaal serieus nemen gaan ze over tot het inperken van de schade en klein houden van het verhaal.
Wist je dat er in Nederland 8,6 miljoen geregistreerde vrouwen leven? Dat 1 op de 3 vrouwen kampt met ernstige menstruatieproblemen? Dat dit neerkomt op bijna 3 miljoen vrouwen. Dat het merendeel nog steeds denkt dat deze problemen normaal zijn.
Dit redenen genoeg zijn om de petitie te ondertekenen en delen.
Via de link hieronder kom je in een alles verhelderende documentaire terecht die goed weergeeft wat 5g is.
Deel deze link met iedereen die je lief is.
[https://www.youtube.com/watch?v=ol3tAxnNccY]
(https://www.youtube.com/watch?v=ol3tAxnNccY)
Alfred Melse Initiatiefnemer
Goed nieuws! De petitie wordt bij de Tweede Kamer ingediend! Op 28 mei wordt de petitie overhandigd!
Hou de facebookpagina in de gaten: “Demonstratie tegen scooter rijbaan”
We gaan de petitie overhandigen. ER STAAT DAT WE STERKER OVERKOMEN ALS WE GEZAMELIJK GAAN! DUS WEES ERBIJ ANDERS DOEN WE HET VOOR NIKS!
Ik hou jullie op de hoogte en we gaan dit winnen mensen!
Veel liefde,
❤️.
Lieve mensen,
Wat een gedoe zeg, zo'n een petitie! En wat een reacties! Vaak hartverwarmend. En ook veel andersoortige niet ter zake doende meningen, waarvan die op de man wel vervelend zijn.
Voor Keegel dan. Maar ach…. het koor, u weet wel.
Het doet het er voor mij niet zoveel toe of Olivier Keegel aardig gevonden wordt of niet. De beste journalisten zijn vaak de grootste etterbakken, de namen vult u zelf maar in. En neen, ik heb het niet over Olivier die met veel liefde en deskundigheid opinies schrijft over het opera-metier. En daar kun je dan je eigen mening aan scherpen of denken: wat een onzin! Dat heb je altijd met recensies. So what?
Mij gaat het erom dat het niet aangaat dat een groot instituut gaat bepalen wat journalistiek deugt of niet deugt. DNO is namelijk niet zomaar een culturele instelling maar een nationaal instituut dat met vele miljoenen (het kunnen er mij niet genoeg zijn) belastinggeld kan bestaan. Het is groot! Hoge bomen vangen veel wind. En echte grote bomen kunnen daar tegen en staan daar boven. Of ze leren van kritiek en dat helpt te groeien en te bloeien. Een stormpje hoort er gewoon bij, dat zou juist deze culturele instelling moeten weten en mee om moeten kunnen gaan.
Ik was al blij geweest als 50 mensen de petitie zouden steunen. Het zijn nu al 150 achtenswaardige medestanders geworden. Genoeg om binnenkort maar een keer naar de Amstel te reizen voor een hopelijk een prettig en volwassen gesprek. Met een volwassen uitkomst. En dan hebben 150 mensen (misschien meer! – u mag nog een week of 2 blijven tekenen) een punt gemaakt.
Hopelijk volgt er een mooi slotakkoord. En zoniet, dan hebben we met zijn honderdvijftigen in ieder geval ons best gedaan.
Ik dank u alvast allemaal hartelijk daarvoor.
Robert Vinkenborg – initiatiefnemer petitie
Vandaag staat een artikel in de MooiLaarbeek krant, op pagina 10. Hierin wordt ook aandacht geschonken aan de onveiligheid, zoals beschreven in de petitie en wordt ook gerefereerd aan deze petitie..
Thea Derks op Contemporary Classical – Thea Derks: "Recently, a petition was launched for the restoration of Olivier Keegel’s press accreditation by Dutch National Opera. They no longer provide press tickets because he fiercely attacked Pierre Audi’s programming on the Flemish blog Operagazet and in the Dutch newspaper Het Parool.
Moreover, he denounced Audi’s predilection for ‘director’s theatre’, in which to his view content falls prey to a far-fetched ‘vision’ of the director.
I often strongly disagree with Keegel. As with his ludicrous crusade against the production Aus Licht around Karlheinz Stockhausen in the coming Holland Festival. Nor do I like the harsh tone of voice in which he formulates his objections. Nevertheless, I signed the petition. Dissenting opinions are necessary for artists and art institutions, for they provide an opportunity to define one’s own mission even more sharply.
Keegel might not find fault with the new production of Richard Wagner’s Tannhäuser. Director Christof Loy closely follows Wagner’s libretto. With subtle gestures he makes the hypocrisy around courtly versus sensual love poignantly perceptible. In doing so, he makes use of mirror effects, as simple as they are inventive. Beneath the neat surface, carnal lust is rampant
First of all, there is the stage setting. For four hours we see the imposing salon of a nineteenth-century gentlemen’s club. It functions as the sultry lovers’ den of Venus and Tannhäuser, as the abode of the fraternity of singers, and even as a church.
During the overture the singers make love to extremely young ballerinas and each other – in tailcoats. Later they react with horror to Tannhäuser’s carefree laudation of sexual intercourse; only thanks to Elisabeth he is not lynched. The message is clear: beneath the neat surface, carnal lust is rampant.
Secondly, there are the costumes. Love goddess Venus (the impressive mezzo-soprano Ekaterina Guberova) wears a voluminous black dress and a glamorous white fur coat. Her earthly rival Elisabeth (the soprano Svetlana Aksenova) is dressed in an equally flamboyant white dress. In the sinister third act she appears in a somewhat shabby black women’s suit. Saint or sinner: two sides of the same coin
When Elisabeth sacrifices her life for Tannhäuser’s salvation, Venus watches over her for minutes. Her posture resembles the painting of Madonna and Child that Elisabeth previously clutched in her arms. In the end, Venus lovingly covers her rival with her white cloak.
Thus Loy once again pinpoints bourgeois morality. For indeed things are never simply black or white: saint or sinner, ascetic or lecher, they are two sides of the same coin. No surprise then that at the end the seductive ballerinas once again throw themselves in the arms of the gentlemen.
Loy further illustrates the ubiquitous hypocrisy in Elisabeth’s ambivalent attitude towards Wolfram (the excellent baritone Björn Bürger). Even while expressing her love for Tannhäuser, she caresses him like a lover. This is reflected in Tannhäuser’s double-hearted behaviour. He finds no satisfaction in the physical lovemaking with Venus, nor in Elisabeth’s chaste love. Unfortunately the tenor Daniel Kirch is not an ideal Tannhäuser, his voice is a little shrill. Graceful cantilenas
Still there is much to enjoy musically. The bass Stephen Milling is an impressive father of Elisabeth, the young soprano Julietta Aleksanyan is a beautiful lyrical shepherd. The DNO Choir is deeply moving in their flawless, subdued interpretations of the Pilgrim’s Choir and the Siren Choir. Also effective are the brass fanfares blasting into the hall from the balconies; you literally imagine yourself to be in the Wartburg. Thus the strings of the Netherlands Philharmonic Orchestra gain extra depth.
The woodwind instruments play a starring role. Many times (bass)clarinet, (alto)oboe and or flute encircle the voices of the singers with graceful cantilenas. The harp also has appealing solo passages in this romantic score by Wagner. Hats off to conductor Marc Albrecht who sustains the tension from beginning to end, keeping the textures transparent even in the loudest fortissimo passages.
In short: a successful production by Tannhäuser. – I’d be very interested to read Olivier Keegel’s opinion.
Door deze petitie te tekenen laat u ook zien dat het vanaf het moment dat deze petitie begon: 2010 tot nu , nog steeds urgent is ! En dus nog steeds de cijfers boven tafel moet komen om zo deze misère voor dier milieu en mens te kunnen stoppen.