Daarom zetten we nog even op een rijtje waarom het beleid echt niet deugt. Kom terug uit dromenland, geachte volksvertegenwoordigers! Dit zijn de 5 hoofdpunten:

1. Erfpachtstelsel moet echt anders De perioden voor aanpassing van de canon aan de waarde van de grond zijn veel te lang genomen (50 of 75 jaar), met als gevolg dat toevallige zittende eigenaren geconfronteerd worden met schoksgewijze canonverhogingen van rustig 3000, 4000% of meer. Intussen zijn er in die periode vaak al meerdere verkooptransacties geweest zonder enige bijdrage aan de collectieve waardevermeerdering af te dragen. Door de schaarste gaan huizen op erfpacht van de hand voor vergelijkbare prijzen als huizen op eigen grond. Deze canonherzieningen laten neerdalen op de toevallig dan zitende bewoner is pure willekeur, leidt tot grote financiële problemen bij de betrokkenen, tot verdrijving uit de woning aan toe. Het oude stelsel is vastgelopen, behoeft dringend aanpassing. Alle partijen in de raad zijn het daarover eens. 2. Vernieuwing ja, uitbuiting nee Daarom is vernieuwing van het erfpachtstelsel in Amsterdam urgent en belangrijk. Het huidige college heeft dit project opgepakt, maar is al gauw de achterliggende noodzaak uit het oog verloren. Dat blijkt uit de wijze waarop zij de vernieuwing inhoud geeft. Een commissie van professoren diende als schaamlap om te rechtvaardigen dat de gemeente de meest extreme waardebepaling van de grond hanteert en daarop ook nog eens een hoog canonpercentage loslaat. O ja, dan is er nog een korting te verwachten, nou misschien wel van 40%. Helpt niet. De uitkomsten zullen voor veel mensen onbetaalbaar zijn, met als gevolg dat zij gedwongen blijven in het oude, ondeugdelijke systeem te blijven: executie op termijn. Zij krijgen van de inhalige gemeente de keuze tussen de strop en de kogel. De gemeente maakt misbruik van de onverschilligheid van veel erfpachters die woningen hebben gekocht met nog lang lopend tijdvak, meestal ook nog met afgekochte canon. Die denken ‘het zal mijn tijd wel duren’ (ik kan zelfs nog voor einde tijdvak met winst verkopen, zie boven). 3. Eerlijke verdeling van woonlasten De uitkomst van dit alles maakt dat het verschil tussen de woonlasten van woningen op erfpacht en zonder erfpacht binnen Amsterdam niet meer uit te leggen is. Zeker nu juist de duurste woningen van de stad op eigen grond staan (grachtengordel en Museumkwartier bijvoorbeeld). De woonlast van de WOZ-belasting als methode om alle vastgoedeigenaren te laten betalen voor collectieve voorzieningen wordt verre overtroffen door de erfpachtcanons, die door slechts een deel van de woningbezitters worden opgebracht. 4. Kom op voor uw recht Een erfpachtovereenkomst is een privaatrechtelijke wilsovereenkomst tussen twee gelijk-waardige partijen. De gemeente doet echter alsof zij de voorwaarden eenzijdig kan decreteren. Inspraak is hierbij een ongeschikt middel, dat past bij ‘gewone’ publiekrechtelijke besluiten in het algemeen belang. De wederpartij erfpachter kan kiezen tussen de strop en de kogel. 5. Spreek uw eigen partij aan De politieke partijen die nu het erfpachtbeleid bepalen, VVD en D66, hebben voor de verkiezingen zelfs afschaffing van het hele erfpachtsysteem bepleit. Nu eenmaal op het pluche nemen zij de houding van inhalige (bovendien monopolistische en met zwaardmacht beklede) grootgrondbezitter aan. Daarmee plegen zij kiezersbedrog. Als nou de grondwaarde objectief was te berekenen en er geen alternatieve benaderingen van een redelijk canonbedrag mogelijk waren, kon men er nog enig begrip voor opbrengen, maar intussen heeft de PvdA (die terecht het uit de hand lopen van het oude systeem verweten kan worden) een voorstel voor eeuwig-durende erfpacht gelanceerd, dat veel redelijker uitpakt dan het voorstel van het college. Dus blijf het erfpachtbeleid van de gemeente bestrijden als ondeugdelijk en onrechtvaardig!

Daarmee plegen zij kiezersbedrog. Als nou de grondwaarde objectief was te berekenen en er geen alternatieve benaderingen van een redelijk canonbedrag mogelijk waren, kon men er nog enig begrip voor opbrengen, maar intussen heeft de PvdA (die terecht het uit de hand lopen van het oude systeem verweten kan worden) een voorstel voor eeuwigdurende erfpacht gelanceerd, dat veel redelijker uitpakt dan het voorstel van het college. Dit voorstel begint niet met het opnieuw waarderen van de grond naar de huidige waarde, maar gaat terug naar de vorige grondprijswaardering, vaak bijna 50 jaar geleden. Op basis daarvan kan een eeuwigdurend canonbedrag worden berekend, dat bovenop de inflatie ieder jaar 0,25% waardestijging toevoegt. Hiermee kan het principe van de erfpacht (waardestijging komt ten goede aan de gemeenschap) overeind blijven, maar de uitkomst is bij een laatste grondprijsberekening in de jaren '70 geen 40 x, maar hoogstens 8 x de huidige canon. Voor recentere canonaanpassingen moet misschien nog iets anders bedacht worden, maar de basis voor een beter voorstel dan dat van het college ligt er!