Van oudsher wordt de man gezien als de doorgever van de familienaam. Het is al iets geëmancipeerder geworden nu de moeder door een nieuwe regelgeving in 1998 ook haar achternaam aan het kind mag doorgeven, maar in de praktijk kan de traditie in deze tijd alsnog voor problemen en een pijnlijk onderwerp zorgen.
Opstanders voor een liberaal naamrecht waar in deze tijd geen plaats meer is voor discriminatie.
Nederland loopt achter op tal Europese landen die hun naamrecht de laatste jaren hebben geliberaliseerd. Bij ons is het nog altijd óf de naam van de vader, óf die van de moeder. Voor vrouwen kan dat een pijnlijk punt zijn. Ongeacht de traditie, zou de vrouw niet beperkt mogen worden bij de keuzemogelijkheden als het gaat om het doorgeven van de familienaam. Bestaat er enkel de keuze om te kiezen voor één familienaam; te zegge de naam van de vader óf die van de moeder, dan zal de traditie er in veel gevallen voor zorgen dat de vrouw alsnog op de tweede plek komt te staan.
Leg je de keuze open waarbij ouders mogen kiezen om hun kinderen beide achternamen mee te geven, dan geef je de vrouw en ouders hiermee de keuzemogelijkheid om zelf te beslissen of zij het belangrijk vinden dat de vrouw haar familienaam door kan geven. Je vervangt het systeem waarmee op dit moment een kind van gehuwde ouders automatisch de naam krijgt van de vader, door een systeem van vrije keuze. De discriminatie tussen man en vrouw is nu opgeheven. Niemand is echter tot iets verplicht en je behoudt het respect voor de bestaande tradities.