Ik ben een trotse moeder van 3 kinderen, waarvan 1 dyslexie en waarschijnlijk dyscalculie heeft. Onze dochter die vol zelfvertrouwen bezat, veranderde snel op het moment dat ze naar de basisschool ging. Cito-scores, cijfers, lezen en schrijven lag niet op het niveau van haar medeklasgenoten. Aangezien er in de familie van vaders kant dyslexie voorkomt, had ik direct door dat dit haar ook getroffen had. Continu strijden met de leraren om haar te kunnen laten overgaan en haar te laten testen voor dyslexie en dyscalculie, dit gaat vaak samen.

Schoolbeleid om een leerling te kunnen doorverwijzen is, helaas, vanaf groep 5, want dan is er genoeg dossier opgebouwd... Toen onze dochter in groep 3 zat had ik uitgezocht wat als ik particulier het onderzoek wilde laten doen. Dit kwam op het bedrag van ong. €2700 en bij doorverwijzing vanuit school werd het onderzoek vergoed via school. Wij hadden geen andere keus dan het uit te zingen tot groep 5. In die vijf jaar is onze 'zelfvertrouwde' dochter veranderd in een onzeker en boze kind! Niet alleen de grote mensen wereld is hard en haatdragend, zo ook onze kroost... Voorlezen klassikaal lukte haar niet, woorden schrijven en cijfers herkennen ook niet, waarin ze vaak werd uitgelachen en gepest. Enkele leraren die klassikaal de Cito resultaten bespreken en de gedachte liet uitspreken welke kinderen er zouden kunnen blijven zitten, mits de scores niet verbeterd zouden worden, werkte niet mee!! Niets meer durven vragen, het pesten en zich als 'Dom' bestempeld, monde zich uit tot een boos, verdrietig, onzeker en gefrustreerd meisje. Halverwege groep 5 was het eindelijk zover, genoeg opgebouwd in het dossier, de verwijzing voor het onderzoek bij het dyslexie centrum IWAL. De focus ligt op dyslexie en na afronding van behandeling dyscalculie verder op te pakken. Dyslexie vastgesteld, 0,1% te goed het onderzoek gedaan, dus de behandeling wordt niet vergoed en door te hoog inkomen ook geen gemeentelijke bijdrage. Hoppa 1 keer per week €86,- voor de wekelijkse behandeling bij de behandelaar van het dyslexie centrum. Alles op alles gezet om de behandeling te kunnen gaan starten! Inmiddels bijna 1, 1/5 jaar in behandeling voor dyslexie, wat zich op alle vlakken zijn positieve uitwerking heeft. Cito en school scores, AVI lezen op niveau en het boze kind flink gedaald. Nu het einde van de behandeling in zicht komt, heb ik gevraagd het onderzoek voor dyscalculie op te gaan pakken, zodat de behandeling aansluitend door loopt.

Dyscalculie valt buiten elke vergoeding en ook school krijgt er geen budget voor. Dat betekent voor ons op dit moment, €749,- voor het onderzoek en eventuele dyscalculie verklaring + €63,- per behandelingssessie die we uit eigen portemonnee moeten betalen. Het gaat ons niet eens om de kosten voor de behandeling, maar om de onderzoekskosten en school geen budget beschikbaar heeft om deze kinderen daarin te kunnen voorzien! Mijn moedergevoel weet bijna zeker dat onze dochter dyslexie als zowel dyscalculie heeft, maar €749,- is heel veel geld, zeker als er uit de test niets blijkt. Aan de andere kant zie ik de paniek en angst van onze dochter die nauwelijks de rekenstof nog kan bijbenen en ik de middelen niet kan bieden om haar daarin te voorzien, zoals ik die nu heb aangereikt gekregen/geleerd voor de dyslexie!!! Ik help graag al mijn kinderen daar waarin het kan, maar het breekt mijn hart als moeder dat ik haar niet kan helpen iets te laten begrijpen, als ik en onze dochter de handvatten niet heb voor dyscalculie!

Ik word minder vrolijk van de mensen, die zeggen: "het onderzoek, kan je een verklaring geven, om het 'beestje' in een hokje te plaatsen, en dan wat..." Nou zal je vertellen al werd er geen verklaring gegeven, met de handvatten vanuit de behandeling, biedt ons als ouders de hulp die we kunnen geven bij huiswerk, net als bij onze andere kinderen, maar vooral wat veel belangrijker is dat onze dochter deze handvatten zich zo eigen maakt waar ze de rest van haar leven profijt van heeft!!!! Dit doet niet het papiertje!!!!

Dit betreft niet alleen mijn dochter, zo zal dit meerdere kinderen treffen, die onze toekomst zijn. Dus ik ga graag de strijd aan om 'onze' kinderen vanuit de basis in hun toekomst te voorzien.