Privacy en de beroepsethiek van psychologen
burgers
dat coaches die (vaak voor werkgevers) mensen ondersteunen in de persoonlijke ontwikkeling, op grote schaal hun beroepsgeheim schenden (velen zijn ook niet aangesloten bij het Nederlands Instituut voor Psychologen). Hoewel formeel meestal is vastgelegd dat niets mag worden gerapporteerd aan de werkgever zonder expliciete toestemming van de cliënt (en ook niet aan andere werkgevers in een later stadium van de carrière), komt het vaker wel dan niet voor dat details van de persoonlijke gesprekken gedeeld worden in brede kring. Tevens is het niet ongebruikelijk om als psycholoog medische gegevens op te vragen bij een arts van desbetreffende cliënt. Voor werkgevers is de bereidheid tot deze schending van de privacy vaak een reden om te kiezen voor het desbetreffende bureau. Veel psychologen erkennen dit en zien het zelf ook als een beperking van de eigen kwaliteit van dienstverlening. Gedwongen door de marktwerking is er echter weinig alternatief. En voor de cliënt in kwestie al helemaal niet.
de kwaliteit van de dienstverlening op dit vlak hoog te houden en te voorkomen dat medewerkers gediscrimineerd worden op sociale achtergrond en/of levenservaring. Duidelijkere richtlijnen over hoe ethisch te handelen als psycholoog, coach of (bedrijfs)arts blijken in de praktijk noodzakelijk evenals controlemechanismen.