Discriminatie is opgenomen in het Wetboek van Strafrecht: "Hij die zich in het openbaar, mondeling of bij geschrift of afbeelding, opzettelijk beledigend uitlaat over een groep mensen wegens hun ras, hun godsdienst of levensovertuiging, hun hetero- of homoseksuele gerichtheid of hun lichamelijke, psychische of verstandelijke handicap, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar of geldboete van de derde categorie." Vanzelfsprekend staat het buiten kijf dat de hele Nederlandse bevolking zich achter deze wet schaart. Maar als je (stelselmatig) in de klas of op het werk een persoon structureel mentaal- en/of fysiek mishandelt vanwege de mening dat hij of zij niet aan de norm voldoet, heerst er in Nederland algehele verontwaardiging, maar wordt er niet of nauwelijks ingegrepen.
Dat pesten niet langer getolereerd mag worden en dat er iets moet gebeuren, is een signaal dat de samenleving gezamenlijk dient af te geven. Ban deze vorm van zinloos geweld uit.
Nederlanders die pestgedrag niet langer (meer) tolereren en een sociaal veilige samenleving wensen.
Dat harder straffen op intensief- en langdurig pesten een positief effect heeft om de grote getallen van pestmeldingen te verminderen. Straffen op pesten werkt voornamelijk preventief: het schrikt potentiële/toekomstige daders van pestgedrag af om daadwerkelijk te gaan pesten. Als slachtoffers van ernstig pesten de rest van hun leven getraumatiseerd kunnen zijn, moet de dader een passende strafmaat krijgen ter vergelding en preventie.
Om het intensief- en langdurig pesten in zijn algemeenheid op te nemen in het Wetboek van Strafrecht, TITEL XVIII Misdrijven tegen de persoonlijke vrijheid. Eenmalige pestervaringen hebben zelden langdurige- of traumatische gevolgen. Maar slachtoffers die langdurig en herhaaldelijk fysieke- en geestelijke mishandeling moeten ondergaan, gaan op lange termijn gebukt onder de gevolgen op sociaal-, psychisch- en/of lichamelijk gebied.