Staatssecretaris Bussemaker zei vorige week nog in de Tweede Kamercommissie dat zij verantwoordelijk is voor de continuiteit van de hulpverlening. Zij gaf ook aan dat de twee klinieken 6000 abortussen per jaar verrichten en dat de klinieken in andere plaatsen dit niet konden overnemen. Zij sloot niet uit dat de twee klinieken in Amsterdam zouden blijven bestaan. Voor zover ons bekend heeft het Slotervaartziekenhuis op dit moment nog geen vergunning om de hulpverlening te gaan verrichten. Tegenover de medewerkers van de ACSG/MR'70 is deze gang van zaken wrang en onrespectvol en het is de vraag of zij de hoog kwalitatieve hulpverlening en hun inzet voor de hulpvragende vrouwen, elders kunnen voortzetten. Wij Vrouwen Eisen gaat tot 8 maart aanstaande nog door met de petitie op http://behoudabortusklinieken.petities.nl, al is het nu helaas voor het behoud van één voorziening.

De staatssecretaris sluit niet uit dat er twee klinieken blijven bestaan. Zodra zij meer zicht heeft op een oplossing voor Amsterdam, zal zij de Kamer via een brief informeren, naar verwachting is dit binnenkort het geval.

(Geschreven op verzoek van PvdA-blad Het Rode Dorp)Baas in eigen buik, een gevleugelde uitspraak uit de tweede feministische golf, blijft anno 2010 een hot issue. Wilma Mansveld merkt terecht op dat verworvenheden uit het verleden geen garantie zijn voor behoud in de toekomst. Mensen die tegen abortus zijn waren er in het verleden, zijn er nog steeds, en zullen er altijd blijven. Zij noemen zich pro-life, maar dat ben ik ook. In tegenstelling tot deze mensen die anti-choice zijn, ben ik pro-choice. Voor mij is het van belang dat mensen elkaars mening respecteren. Als pro-choice dokter zal ik nooit iemand een abortus ‘opdringen’. Wel proberen mensen met een anti-choice  opvatting vrouwen te belemmeren een abortus te ondergaan. In Amerika gaat dat zelfs gepaard met het vermoorden van abortusartsen, zo werd daar in 2009 een abortusarts notabene in een kerk doodgeschoten. Maar ook in Nederland posteren de zogenaamde pro-lifers zich bij de ingang van abortusklinieken om ongewenst zwangere vrouwen lastig te vallen. Zorgelijk is ook de Nederlandse politiek en de houding van de PvdA. Niet alleen ondersteunt deze partij het voornemen de pil uit het basispakket te halen, ook belemmert zij het meer toegankelijk maken van abortushulpverlening.De pil uit het basispakket lijkt een gemakkelijke besparing. De vorige keer dat de pil uit het pakket ging, steeg het aantal zwangerschapsafbrekingen nauwelijks. Vrouwen betalen de pil kennelijk toch wel. Helaas zijn het de zwakkeren in onze maatschappij voor wie dat wel een probleem is. Deze vrouwen zien wij dan weer met een abortusverzoek. Komt de PvdA niet langer op voor de zwakkeren in onze maatschappij? Wil de PvdA seksuele en reproductieve gezondheid daadwerkelijk verbeteren, dan is dit in ieder geval een averechtse maatregel. Ook wordt vergeten dat ‘de pil’ frequent als medicijn gebruikt wordt bij menstruatieklachten. Bureaucratie gerelateerd aan al dan niet vergoeden bij een medische indicatie zal meer kosten meebrengen dan de berekende besparingen. En bovendien mis ik suggesties van de PvdA voor het beperken van vergoedingen voor behandelingen van prostaatklachten. Is het acceptabel dat behandelingen van vrouwenklachten niet vergoed wordt en van mannenklachten wel? Heeft de PvdA nooit van discriminatie gehoord? De strijdkreet: ‘het condoom erin en niet de pil eruit’ lijkt mij meer passend voor de PvdA.Het volgende kritiekpunt is de toegankelijkheid van zorg voor ongewenst zwangere vrouwen. Nederlandse vrouwen zijn er heel vaak heel vroeg bij als zij ongewenst zwanger zijn. Bij een paar dagen over tijd zitten zij al bij de huisarts. Huisartsen zouden in deze situatie de medicamenteuze overtijdbehandeling kunnen voorschrijven. Maar dat mag niet in Nederland. Hoewel het verloop van een medicamenteus opgewekte afbreking hetzelfde is als van de natuurlijke afbreking, een miskraam, mag dat laatste wel door de huisarts begeleid worden en het eerste niet. Extra zorgvuldigheidseisen zouden noodzakelijk zijn. Hoezo, behandelen huisartsen andere patiënten in al dan niet moeilijke situaties niet zorgvuldig? Waarom beperkt de PvdA de keuzevrijheid van vrouwen om de medicamenteuze overtijdbehandeling bij de huisarts te verkrijgen?  De overtijdbehandeling viel niet onder abortuswet en de strafwet. Women on Waves verrichte zonder abortuswetvergunning en met instemming van het Ministerie van VWS de overtijdbehandeling in Polen. Recent deed zij dat in Spanje, maar de huidige regering stuurde het OM op Women on Waves af. Het OM zag uiteindelijk geen reden te vervolgen, let wel, omdat er geen zwangerschappen waren afgebroken. Een overtijdbehandeling is volgens definitie geen zwangerschap in de zin van de abortuswet, ook al is een zwangerschapstest positief. Om dit ‘gat in de wet’ te dichten, hebben PvdA staatssecretaris Bussemaker en haar CDA-collega Hirsch Ballin de ‘oplossing’ bedacht om in plaats de interpretatie van de abortuswet te veranderen. Per Ministerieel Besluit dreigt de overtijdbehandeling nu zo maar onder de abortuswet en de strafwet te worden gebracht. De hele PvdA kijkt slapend toe en laat zich geruststellen door de sussende woorden van haar staatssecretaris die met de confessionele adem in haar nek beweert dat dit Besluit slechts technisch geneuzel is. De staatssecretaris vindt zichzelf kennelijk geweldig dat zij Women on Waves haar rechtmatige abortusvergunning gegeven heeft waar Women on Waves jaren voor heeft geprocedeerd. En nu moet Women on Waves uit dankbaarheid maar haar mond houden, zo lijkt het. Women on Waves wil echter de overtijdbehandeling die niet onder de abortuswet en strafwet valt behouden, juist ook voor Nederlandse vrouwen. Waarom mogen ongewenst zwangere vrouwen niet de voordelen plukken van nieuwe ontwikkelingen, zoals de pil bij de overtijdbehandeling bij de huisarts? Moeten zij toch nog steeds een beetje gestraft worden en extra streng worden toegesproken over het feit dat zij zo dom zijn geweest om ongewenst zwanger te worden? En gestraft door ook onnodig ver van huis te moeten reizen naar een abortuskliniek terwijl zij om de hoek geholpen zouden kunnen worden? Is dit wat er over is van het standpunt ‘baas in eigen buik’ in een regering waar de PvdA aan deelneemt, en waarvan de PvdA- staatssecretaris voor de verkiezingen nog fier beweerde dat abortus niet in de strafwet thuis hoort? PvdA, ontwaak, en wel heel snel, lijkt het enige passende antwoord, want 10 februari wordt hierover in de Tweede Kamer gesproken.Daar komt dan ook de zorgelijke situatie van de twee Amsterdamse abortusklinieken ter sprake. Klinieken met een lange historie van zorgvuldige hulpverlening die nu een financieel probleem hebben. Niemand heb ik kritische vragen horen stellen over de financiering van abortushulpverlening. Gebeurt dat niet net als andere hulpverlening aan vrouwen op een koopje? Waarom worden curettages in ziekenhuizen veel beter vergoed dan in abortusklinieken? Wat gebeurt er met de andere expertise op het gebied van seksuele en reproductieve gezondheid aanwezig in de abortusklinieken? Ook daar zit een financieel probleem. Het geven van goede voorlichting over anticonceptie aan jongeren of anderen die niet aan naar hun huisarts toe durven of willen gaan kost tijd, maar levert weinig inkomsten op. Logisch dat de klinieken in de financiële problemen komen als de zorg die zij leveren niet naar behoren vergoed wordt. Het wordt tijd dat de PvdA stelling neemt. Goede reproductieve en seksuele gezondheid voorop en fatsoenlijk vergoed. Keuzevrijheid voor alle vrouwen: een overtijdbehandeling bij de huisarts of een behandeling in een abortuskliniek, anticonceptie bij de huisarts of in een centrum voor seksuele gezondheid. Hierbij hoort geen criminalisering en wel een fatsoenlijke vergoeding.