Een belangrijk uitgangspunt is dat het seksueel binnendringen niet vrijwillig is geweest. Als een verkrachting vervolgd wordt zal het openbaar ministerie daarom op de dagvaarding moeten vermelden welk geweld is toegepast en dat geweld vervolgens ook moeten bewijzen. Als er geen bewijs is voor het geweld volgt geen veroordeling voor verkrachting. In de wet is bepaald dat op zowel verkrachting als seksueel binnendringen bij iemand beneden de 12 jaar - dat laatste zónder dat het geweld bewezen hoeft te worden - dezelfde hoge gevangenisstraf staat. Daaruit blijkt dat beide feiten door de wetgever als even ernstig worden beschouwd. Als het seksueel binnendringen bij een persoon beneden de 12 jaar wordt vervolgd, hoeft het geweld niet te worden vermeld in de dagvaarding en ook niet te worden bewezen. Achtergrond daarvan is dat het seksueel binnendringen bij kinderen onder de 12 jaar op zichzelf al een hele ernstige schending van de lichamelijke integriteit van het kind oplevert. Kinderen moeten maximaal beschermd worden tegen dit soort seksuele handelingen, zonder dat het bespreken en beoordelen van het geweld noodzakelijk is. Uiteraard is in de meeste gevallen een vorm van geweld wezenlijk voor het alleen al kunnen uitvoeren van het seksueel binnendringen bij (heel) jonge kinderen. Dit hoeft in een zaak die gaat over seksueel binnendringen bij iemand onder de 12 jaar niet bewezen te worden. Het ontbreken van bewijs voor geweld kan in zo'n geval nooit leiden tot een vrijspraak. Het openbaar ministerie heeft ervoor gekozen om Robert M. te vervolgen voor het - vele malen - seksueel binnendringen bij iemand onder de 12 jaar omdat dit feit een grotere kans op een succesvolle vervolging oplevert en even ernstig is als verkrachting. Artikel 244 is expliciet voor gevallen als dit in het leven geroepen. Seksuele handelingen verrichten met kinderen onder de 12 jaar mag nooit. Het levert een even ernstig verwijt op aan de verdachte als een verkrachting zou doen.   Unquote:   Met bovenstaande zijn we het natuurlijk eens, maar men gaat voorbij aan het feit wat in het programma van Pauw en Witteman naar voren is gebracht : een stuk erkenning naar slachtoffers en families daarvan, die graag deze misdaden als "verkrachting" benoemd willen hebben met het stuk erkenning van psychische en lichamelijke mishandeling. Niet onbelangrijk is dat deze petitie tevens pleit voor : - Zwaardere straffen - Verplichte TBS (of een dader nu wel of geen toestemming geeft voor psychiatrisch onderzoek) - Opheffing van verjaringstermijnen voor deze misdaden - Spreekrecht voor de ouders van de slachtoffertjes bij de behandeling door de rechter. - Algeheel verbod op pedofiele organisaties   We onderstrepen dat het CDA inmiddels het stuk erkenning tot benoeming van de misdaad als verkrachting heeft onderschreven door hiervoor een wetswijziging in te dienen welke kan rekenen op een meerderheid van de Kamer. Graag zouden wij (inmiddels meer dan 300.000 Nederlanders) ook willen dat de andere punten van deze petitie door de Tweede Kamer in behandeling worden genomen.